95. Mezmur: Tapınma ve Uyarı
Mezmur, tapınmaya coşkulu bir çağrıyla açılır. Bu mezmuru yazarın coşkusuna kapılmadan okumak güçtür. (İbraniler 4:7’de mezmur, Davut’a atfedilmiş gibidir. Ama Davut’a atfedilmesi, mezmurların çoğu Davut tarafından yazıldığı için Mezmurlar Kitabı anlamına geliyor olabilir.)
95:1,2 Hiç kuşkusuz bu ayetlerde Kutsal Ruh’un İsrail’i karanlık sıkıntı günlerinin sonunda tapınmaya çağırdığını işitiriz. Ama, “Bize engel olabilecek her puttan” arınmaya çağıran sesi de duymamız gerekir.
Burada gerçek tapınmayı tanımlamak için kullanılan ifadelerin çeşitliliğinin farkına varmak ilginçtir. Rab’be tapınma, Rab’be ezgi söylemektir. Kurtuluşumuzun kayasına sevinç çığlıkları atmaktır; Çağların Kayası’nda sonsuz sığınak buluruz. Tapınmak, O’nun huzuruna gelmek ve şükranla bizim için bütün yaptıklarına teşekkür etmektir. O’na övgü mezmurlarıyla hamtlar sunmaktır.
95:3-5 Nasıl O’nu öven davranışlarımız büyük bir çeşitliliğe sahipse, aynı şekilde O’nu övme alanlarımız da sınırsızdır. Rab yüce Tanrı olduğu için övülmesi gerekir (İbranice’de El, Her Şeye Gücü Yeten). O, tanrısızların bütün putperest tanrılarının üstündeki büyük Kral’dır. Yerin derinlikleri O’nun elindedir. Dağların dorukları da O’nundur, çünkü onlara biçim veren O’dur. Engin okyanusları O yarattı; kıtalara ve adalara biçim veren O’nun elleriydi.
Dostları ilə paylaş: |
