108. Mezmur: Yardım Et! Çabuk!
Bu mezmurun tanıdığımız bir sese sahip olması şaşırtıcı değildir. İlk beş ayet, Mezmur 57:7-11, son sekiz ayet ise Mezmur 60:5-12’nci ayetlere çok benzemektedir. Mezmur sırayla, övgüden duaya, duadan vaade, vaatten bir soruna, sonra tekrar duaya ve son olarak da zafer duygusuna geçer.
Övgü (108:1-5)
108:1,2 Mezmur yazarı sonsuz sevgisi ve sadakati nedeniyle Rab’bi övmeye kararlıdır. En yüce Olan’a ezgi söylemeye hazır ve isteklidir. Her şey henüz karanlıkken, bütün varlığını uyanmaya çağırır. Lir ve çenkini, seheri şükran ezgileriyle uyandırmak için harekete geçirir. Güne övgüyle başlamak iyi bir düşüncedir!
108:3 Ezgisini kendi eviyle ya da komşu çevresiyle sınırlamayacaktır. Nereye gitse, insanlar onun Rab’be tapındığını işitecekler, uluslar onun övgü ezgileriyle yankılanacaklardır. Aynı kararlılık bizlerde de olmalıdır.
108:4,5 Davut neden Rab’bin önünde bu kadar coşkuluydu? Çünkü Rab-bin sevgisinin göklere eriştiğini, sadakatinin gökyüzüne ulaştığını biliyordu. Övgüsü, RAB’bin büyüklüğüyle uyum içinde olmalıdır. Bu nedenle göklerin üstünde yüceltilmeli, görkemi bütün yeryüzünü kaplamalıdır.
Davut’un coşkuyla kendinden geçmiş hayranlık dolu ezgilerini dinlerken, aşağıdaki satırların neden yazıldığını daha iyi anlarız:
Övgü, duadan daha tanrısaldır.
Dua, gökyüzüne giden mutlu yolu işaret eder.
Ama övgü, şimdiden buradadır.
Dua (108:6)
Mezmur yazarı, şimdi dileklerini sıralar. Ülkesi düşman güçlerin saldırısıyla karşı karşıyadır; durum umutsuzdur. İsrail’in daha önce hep yaşadığı, başarı dolu doğaüstü zaferler artık yaşanmamaktadır. Bu nedenle Rab’be saldırganları geri püskürtecek yardımı ulaştırması ve böylelikle sevdiği halkını kurtarması için yalvarır.
Dostları ilə paylaş: |
