119:46 İman, kralların huzurunda İsa’dan söz etme cesaretini verir. İyi haberi alçakgönüllü ve genellikle küçümsenen vatandaşlardan işiten kralların sayısı çoktur!
119:47 Kutsal Kitap’ı sevenler onun sayfalarında derin bir kişisel doyum bulurlar. Kutsal Kitap bir zevk çeşmesidir, bir keyif ırmağı ve asla tükenmeyen bir doyum kaynağıdır.
119:48 Kutsal Kitap’a saygı duymamızın nedeni, genişliği, derinliği, gücü, hazineleri ve sonsuzluğudur. Gece gündüz onu okuyarak üzerinde derin derin düşünürüz.
119:49 Tanrı’nın vaadini unutması imkansızdır, ancak iman, sıkıntı ateşi içindeyken şöyle dua etmeye iznimiz vardır: “Rab, kuluna verdiğin sözü anımsa...” Bize kendi adına güvenmeyi öğreten Tanrı’nın, bizi utanç yoluna yönlendirmesi mümkün değildir.
119:50 Sözün yaşam veren gücünü tecrübe etmiş olanlar için söz, şaşmaz bir teselli kaynağıdır. İyi niyetli insanların sözleri, genellikle boş ve etkisizdir, ama Tanrı’nın sözü daima diri, uygun ve etkilidir.
119:51 Eğer Rab’be sadıksak, küçümsenmeye ve alay edilmeye razı olmalıyız, ama tanrısal ilkeleri bulduğumuzda, onlardan şaşmamalıyız.
119:52 Rab’bin geçmişte bize nasıl yardım ettiğini hatırladığımızda teşvik alırız. Bizi bugüne kadar getiren aynı merhamet, bundan sonra da bizimle olacaktır. “Geçmişteki sevgisi, içinde bulunduğumuz karanlıkta kalmamıza izin vermeyeceğini gösterir.”
