119:82 Tanrı’nın kurtuluş sözünü yerine getirmesini beklerken gözlerinin feri sönse de, “Beni avutacak mısın?” yerine “Ne zaman avutacaksın beni?” şeklinde dua eder.
119:83 Bir şarap tulumu dumanda kaldığında büzülür ve kararır. Benzetme aslında kendini açıklamaktadır. Saldırılara uğrayan imanlı sıkıntıyla kavrulmuş, pörsümüş ve görünüşü bozulmuştur, ancak sahip olduğu sözden destek aldığı sürece umudu vardır.
119:84 En uzun yaşam bile çok kısadır. Sıkıntı günleri gereğinden fazla sürüyor gibidir. Tanrı’nın, zulmedenleri cezalandırma zamanı gelmiştir.
119:85 Bu ayette sözü edilen kişiler, Tanrısız ve yasa tanımaz kişilerdir. Bu iki özellik birbirinden ayrılmaz. Bu kişiler doğruların çukura düşmesi için kötü planlar yaparlar. Bu, Tanrı’nın yasasına uymayı reddettiklerinin bir kanıtıdır.
119:86 Tanrı sözü kadar güvenilebilir başka hiçbir şey yoktur. Zulüm gören halkını kurtaracağını vaat etmiştir. Bu nedenle yalancıların saldırısına uğradığımızda, güvenle şu “altın duayı” edebiliriz: “Yardım et bana!”
