119:98 Alçakgönüllü imanlı, dizlerinin üstündeyken, ayak parmaklarının ucunda yükselmiş düşmanlarından daha fazlasını görebilir.
119:99 Eğer öğretmen kendini beğenmeye başlayıp kazandığı üne önem verirse, sürekli Tanrı sözü üzerinde düşünen daha genç bir insanın gerisinde kalacaktır.
119:100 Bu, kulağa sorumsuzca bir öğünme gibi gelebilir, ama böyle değildir. Önemli olan, bir kişinin yaşı ya da zekası değil, itaatidir. Bu nedenle gençlerin yaşlılardan daha çok itaat etmeleri mümkündür.
119:101 Burada eyleme dökülen itaati görürüz. Mezmur yazarı, Tanrı’nın sözünü tutmak için her kötü yoldan sonuna kadar sakınır.
119:102 Kutsal Kitap’ın kutsallaştırıcı etkisi büyüktür. Sayfaları aracılığıyla Rab tarafından öğretilen sözlerle günaha karşı nefret ve kutsallığa karşı sevgi geliştiririz.
119:103 Elbette, Kutsal Kitap saf bir zevk kaynağıdır. Dünyadaki hiçbir kitap böylesine zevk vermez. Bal tatlıdır, ama Tanrı’nın sözü daha tatlıdır.
119:104 Sahte parayı ayırt etmek için gerçek paralar üzerinde inceleme yapılır. Aynı şekilde, gerçeği bilmek bizi her yanlış yoldan uzaklaştırır.
119:105 Kutsal Kitap belirli davranışları yasaklayarak yol gösterir. Doğru yolu göstererek bize rehberlik eder. Bu ışığa ne kadar da çok şey borçluyuz.
119:106 Burada Kutsal Yazılar’a itaat etme konusunda kutsal bir kararlılık görülür. İtaat konusundaki bu kararlılık, Tanrı’nın yüceliği, bizim iyiliğimiz ve diğer kişilerin bereketi içindir.
119:107 Spurgeon şöyle der:
Bir önceki ayette mezmur yazarı, Tanrı’nın bir askeri olarak ant içer ve göreve başlatılır. Bu ayette bir asker olarak acı çekmeye çağrılmıştır. Rab’bin hizmeti bizi denemelerden korumaz, aksine denemelerle karşılaşmamızı sağlar.85 119:108 Rab’bin önüne kâhinler ve öğrenciler olarak geliriz. Kâhinler olarak, Tanrı’ya, O’nun adını açıkça anan dudaklarımızın meyvesini, yani övgü kurbanları sunarız (İbr.13:15). Öğrenciler olarak yüreklerimizi ve zihinlerimizi O’nun tanrısal hükümlerine açarız.
