119:141 Düşmanlarının gözünde mezmur yazarı değersiz ve önemsizdir. Ama insanların onu aşağılaması, onun Kutsal Kitap’a sarılmasına engel olmaz.
119:142 Tanrı’nın adaleti geçici bir heves olmayıp sonsuza dek doğrudur. Kutsal Kitap’ın gerçeği içerdiğini söylemek yeterli olmaz; Kutsal Kitap gerçektir. Tanrı’nın her sözü gerçektir.
119:143 Yazar sıkıntı ve darlık içindeydi, ancak Tanrı’nın sözü yardımıyla gözyaşlarının arasından gökkuşağını izleyebildi.
119:144 Tanrı’nın öğütleri yalnız bugün için değil, sonsuza dek doğrudur. Onları ne kadar iyi anlarsak, hem yeryüzü hem de gökyüzündeki yaşamdan o kadar çok zevk alacağız.
119:145 “Haykırmak” sözcüğü bu kısmın anahtar sözcüğüdür.88 Burada, RAB’be güvenen bir yüreğin yardım yakarışını okuruz. Her Şeye Gücü Yeten Tanrı, yürekten dilenen ve O’nun isteğini yerine getirmek için duyulan arzuyu ifade eden duaları yanıtlar.
119:146 Petrus gibi dalgaları görüp batmaya başladığımızda, O’na hemen şu kısa duayı edebiliriz: “Kurtar beni.” O zaman Rab ilerlememiz için bizi ayağa kaldırır ve tekrar O’nun için yaşamamızı mümkün kılar.
119:147 Weigle bu konuda şunları yazar: “Bu, şafak sökmeden önce dua etmek için kalkan inançlı birinin adanmış alışkanlıklarının tanımıdır.” Tarzımız şöyle olmalı: “Kutsal Kitap yoksa, kahvaltı da yok.”
