| 122:7-9 Bu sevgi, kent için dua etmekle, surlarına ve kulelerine güvenlik dilemekle ifade edilir. Tanrısayar Yahudi’nin Yeruşalim için arzuladığını, bizler de kilise için arzulamalıyız. Ruh’un birliğini esenlik bağıyla korumaya nasıl da gayret etmeliyiz! (Ef.4:3). Dünyaya dökülecek olan bereket, kilisenin esenliği ve refahıyla olacaktır.
8’inci ayetin düşüncesi şudur: Akraba ve dostların hatırı için kilise içindeki yaraların iyileştiğini görmeyi, kavga ve bölünmelerin sona ermesini özlemeliyiz. Barnes şöyle bir açıklamada bulunur:
Bu özlem, inancın gerçek duygularını bütün dünyaya ifade eder. Bu, Tanrı dostlarının kiliseye duydukları güçlü sevginin temelidir, çünkü kilise aracılığıyla, kendilerine yakın dostlarının kurtuluş bulacağını umar ve arzularlar.94
Daha önce söz edildiği gibi, kentteki en büyük yücelik, Rab’bin evinin kentte bulunmasıdır. Kentin yeri, biçimsiz binaları ya da üzücü tarihi önemli değildir. Önemli olan gerçek, Tanrı’nın bu kenti tapınağının yeri olarak seçmiş olmasıdır. Rab’bin varlığı, lütufla dokunduğu her şeyin üzerine bir yücelik ruhu döker.
Yüzlerce yıl sonra İsa, Ferisiler’e ve yazıcılara bu gerçeği hatırlatmalıydı. Tapınağın altınına, tapınağın kendisinden daha fazla değer veriyorlardı. Sunaktaki armağan, sunaktan daha önemliydi. İsa, altını kutsal yapanın tapınak ve armağanı kutsal kılanın sunak olduğuna dikkat çekti (Mat.23:16-22). Yeruşalim’i dünyadaki bütün diğer kentlerden ayırıp farklı gören, Rab’bin kendisidir.
Dostları ilə paylaş: |
