123:2 Kendilerini efendilerinin ellerine bakan hizmetkârlar olarak görürler. Hanımının eline bakan bir hizmetçi gibi Rab’be bakmaktadırlar. Bu genellikle, efendinin isteğine itaat etmek ve bunu algılamak için hazır olmak anlamında yorumlanır. Ancak buradaki örneğin anlamı bu değildir. Burada belirtilen, Yahudiler’in, Yahve’nin kendilerine merhamet etmesi için duydukları beklentidir. Sürgünlerine bir an önce son verilmesini ve ülkelerine geri dönmeyi istiyorlardı. Zalimlerden kurtulmak için O’nun elini aramaktadırlar.
123:3,4 Küstahların alayları ve hakaretleri halkın canına yetmişti. Tanrı’nın kendilerine merhamet etmesi için yakarışlarını tekrarladılar. Üzerlerinde egemenlik süren ulusların önderlerinin alayları, dayanılmayacak bir hal almıştı. Tasasız ulusların yaralayıcı kötü niyetli sözlerine gereğinden fazla katlanmışlardı (Zek.1:15). Küstah Babilliler’in kibirli zulümleri altında gereğinden fazla acı çekmişlerdi (Yer.50:31, 32). Artık bıkmışlardı; bu kadarı yeterdi! Zulmün sona erdirilmesi gereken zamanın geldiğini hissediyorlardı.
Yahudi düşmanı ve ayrımcı bir dünyadaki tek güvenceleri ve tek sığınakları olan Dost’a yakardılar.
