Şİİr niteliĞİndeki Kİtaplara giRİŞ

127:1 Bir evi inşa etmenin iki yolu vardır. İlki, insanın kendi bilgisi, usta­lığı ve ekonomik kaynaklarıyla temellenmiş tasarılarıyla harekete geçmesi, sonra Tanrı’dan bu planlarını kutsamasını istemesidir. İkincisi ise, Rab’bin an­laşılır kılavuzluğunu beklemek, sonra bilinçli bir biçimde O’na bağımlı olarak harekete geçmektir. Birinci durumda plan asla et ve kanın üstüne çıkamaz. İkin­cisinde, Tanrı’nın mucizevi zamanlaması, olayların ardıllığı ve asla şans yasala­rıyla uyumlu olarak gerçekleşemeyecek koşulların birleşmesiyle, Tanrı’nın ihti­yaçları harika bir şekilde karşılayarak işlediğini görmenin heyecanı bulunur. Her ikisi arasındaki fark dünyalar kadar büyüktür.

Tanrı olmaksızın insan çabasının ne kadar boş olduğuna ikinci örnek, gü­venlik alanında verilir: Kenti RAB korumazsa, bekçi boşuna bekler. Bu, bir polis gücü ya da koruyucu kurumların olması gerekmediği anlamına gelmez. Güvenliğimiz bütünüyle Rab tarafından sağlanır ve eğer gerçekten ona bağımlı değilsek, bizim aldığımız sıradan önlemler güvenliği sağlamaya yetmez.

127:2 Günlük işimizde, uzun saatler boyunca çalışmak ve ekmeğimizi zahmetle kazanmak, eğer Tanrı’nın seçtiği yerde değilsek, boştur. Lütfen yanlış anlamayın. Bütün Kutsal Kitap boyunca bize, kendimizin, ailemizin ve diğerle­rinin ihtiyaçları için gayretle çalışmamız öğretilir. Bu mezmur, insanları bütün gün kahvelerde boş boş oturmaya ve asalak gibi yaşamaya teşvik etme-mektedir. Düşünce şudur: Eğer Tanrı’dan bağımsız çalışıyorsak, hiçbir yere varamayız. Hagay bu durumu çok iyi tanımlar:
Çok ektiniz ama az biçtiniz; yiyorsunuz ama doyamıyorsunuz, içiyorsunuz ama neşelenemiyorsunuz; giyiniyorsunuz ama ısınamıyorsunuz; ücretinizi alıyorsunuz ama paranızı sanki delik keseye koyuyorsunuz (Hag.1:6).
Öte yandan, eğer gerçekten Rab’be teslim olduysak ve O’nun yüceliği için yaşıyorsak, O’nsuz geçen uzun, yorucu çalışma saatleri boyunca asla elde ede­meyeceklerimizi O, bize uykumuzda armağanlar olarak verir. “RAB sevdikle­rinin rahat uyumasını sağlar” cümlesinin anlamı bu olmalı ya da Moffatt’ın çevirdiği gibi, “Tanrı sevdiklerine armağanları onlar uykudayken verir.”