Antlaşma Sandığı’nın Efrata’da olduğunu duyduk; onu ormanların tarlalarında bulduk. 132:7 Alay, kutsal sandıkla Yeruşalim’e ilerlerken, halk Tanrı’nın ayaklarının taburesi önünde tapınmak üzere tapınağa gittiği için sevinmektedir. Sandık, Tanrı’nın huzuru sandığın üzerindeki görkem bulutunda bulunduğundan, Tanrı’nın ayaklarının taburesi olarak düşünülürdü.
132:8-10 Burada binayı Tanrı’ya adayan Süleyman’ın duasını işitiriz (8-10’uncu ayetler; 2Ta.6:41, 42). Tanrı’dan gelip Kutsal Yer’de yaşamasını ister; böylece sandığın simgelediği anlam gerçekleştirilmiş olacaktır. Aynı zamanda Tanrı’dan, tanrısayar bir kâhinler soyu ister. Tanrı’nın krala olan iyiliği için sevinç çığlıkları atan bir halk diler. “Meshettiğin” ifadesinin Süleyman için söylendiği düşünülebilir, ancak bu ifade gerçek Kral olan Mesih’e işaret etmektedir.
