Şİİr niteliĞİndeki Kİtaplara giRİŞ

18:46-50 Mezmur başladığı şekilde kapanır – Rab İsa’nın haklı çıkarılışını öven bir övgü ilahisi sunulur. Kralı’na büyük zaferler sağlamış, meshettiği Oğlu’na acımıştır.

Yaptıkları nedeniyle O’nu uluslar arasında yüceltmeli, adına övgü ilahi­leri söylemeliyiz.

19. Mezmur: Tanrı’nın İki Kitabı
19:1,2 “Gökler Tanrı’nın görkemini açıklamakta, gökkubbe ellerinin eserini duyurmakta.” Öykü müthiştir! Öncelikle, evrenin büyüklüğü hakkında söylenenler üzerinde düşünelim. Eğer ışık hızıyla yolculuk edebilseydik –sani­yede iki yüz doksan altı kilometre ya da kabaca bir yılda dokuz trilyon kilo­metre– teleskopla görebileceğimiz en uzak noktaya ulaşmamız 10 milyar yılı­mızı alırdı. Ama bu nokta yine de uzayın en dış sınırlarının çok uzağında kalırdı. Yıldızbilimciler artık uzayda hiçbir sınır olmadığını düşünmektedirler! Yeryüzü bu sınırsız evrende minicik bir nokta gibi kalır!

Yıldızların sayısını ve diğer gökcisimlerini de düşünelim. Çıplak gözle yak­laşık beş bin yıldız görebiliriz. Bu rakam küçük bir teleskopla yaklaşık iki mil­yona yükselir. Ama Palomar teleskopu ile yıldızlar bir yana, milyarlarca gökada (galaksi) görebiliriz.

Şimdi de gökcisimlerinin yeryüzüne ve birbirlerine olan uzaklıklarını düşü­nün. Biri bu uzaklıkları şöyle resmetmişti: Eğer 1.610 kilometrelik yol için bir Amerikan dolarının yüzde birini harcamamız gerekseydi, aya yapılacak bir yol­culuğun bedeli 2.38 USD, güneşe yapılacak bir yolculuğun bedeli 930 USD, en yakın yıldıza yapılacak bir yolculuğun bedeli ise 260 milyon USD olacaktı.

Işığın, teleskopla görülebilen en uzak yıldızlardan yeryüzüne ulaşması, on milyar yıl sürer. Bu nedenle uzaya baktığımızda, aslında zamanın gerisine bak­mış oluruz. Örneğin, Andromeda gökadasını (galaksisi) şimdi olduğu yerde de­ğil, iki milyon yıl önce olduğu yerde görürüz!

Gökyüzünde yıldızlar kalabalık bir biçimde görünse de, aralarındaki uzaklık öylesine büyüktür ki, birbirlerinden bir milyon kilometre uzaklıkta, boş bir de­nizde seyreden ışıktan oluşmuş yalnız gemileri andırırlar.

Evren bu kadar büyük olduğuna göre, Yaratıcısı’nı hayal etmek size kalıyor! Gündüz ve gece, gökler, O’nun güç ve bilgeliğinin büyüklüğünü anlatırlar. Gökkubbe ellerinin eserini duyurur (Kutsal Kitap’taki “gökkubbe” sözcüğü, göklerin büyüklüğünü belirtir). Isaac Watts’ın yazdığı gibi, “Doğanın sesi, ya­ratıcısını övmek için çıkar.”