Şİİr niteliĞİndeki Kİtaplara giRİŞ

140. Mezmur: Kötülerin Elinden Kurtulmak
140:1-3 Davut sözlerine düşmanın iftirasından kurtarılmak için dua ederek başlar. Kötü insanlar kendisini lekelemekte, zorbalar kendisine karşı korkunç planlar kurmaktadırlar. Bunlar, kavga çıkartmadıkça mutlu olmayan kişilerdir. Yılan gibi dillerini biler ve dudaklarının altından öldürücü engerek zehrini çıkartırlar.

140:4,5 Mezmur yazarı aynı zamanda düşmanın tuzaklarından da korun­maya ihtiyaç duyar. Bu kötü insanlar tuzak kurma konusunda ustadırlar; ona çelme takmayı tasarlarlar, yoluna ağ gerer ve yol kenarına kapanlar kurarlar.

140:6-8 Onların ölümcül tasarılarından korunmak ister ve Tanrı’ya yakla­şır.
Bağlılık – “Tanrım sensin.”

Yalvarış – “Yalvarışıma kulak ver.”

Bağımlılık – “Ey Egemen RAB, güçlü kurtarıcım.”

Şükran – “Savaş gününde başımı (bir başlıkla korurcasına) korudun.”

Yalvarış – “Kötülerin dileklerini yerine getirme, ya RAB, tasarılarını ileri götürme!
Bu son feryadın anlamı şudur: “Bana karşı yapmak istedikleri kötülükleri yapmalarına izin verme. Bana karşı tasarladıkları kötü planlara izin vermekle suç ortakları gibi olma.” Tanrı’nın hiçbir kötülüğe yardımcı olmadığını ve cesa­retlendirmediğini biliriz. Ama buradaki düşünce, kötülüğün yalnızca hoş gö­rülmesinin bile, Tanrı’nın bunu onayladığı izlenimini vermesidir.

140:9-11 Mezmur yazarı şimdi kendisini kuşatanların başını, dudaklarından dökülen fesadın kaplaması için dua eder. Kibirli başlarının üzerine kızgın korlar yağmasını, ateşe ve dipsiz çukurlara bir daha kalkamayacak şekilde atılmalarını ister. İftiracı birinin ülkede yaşayamamasını ve felaketin zorbaları amansızca avlamasını diler.

140:12,13 Mezmur, adil Rab’be duyulan güvenle kapanır. Ne olursa olsun, Davut doğrunun haklı çıkarılacağını bilir. RAB mazlum ve yoksulun yanında­dır. Doğru kişi daima kendisine yardım ettiği için Rab’be şükredecek bir nedeni olacaktır. Doğrular sonsuza kadar Rab’bin huzurunda oturacak ve bu ya­şamdaki ufak tefek sıkıntılar yok olacaktır.