Societatis iesv, segoviensis
Yüklə 14,73 Mb.
|
|
rem ita ligatum priuilegio euadere, vt non possit negare quod infirmus petit, & minimè occupare electum in re aliâ, vt tunc forsitan oportebit. Exi- stimo ergo subordinationem erga omnia prædi- cta minimè tolli; quia id nequit de Pontificiâ prouidentiâ circa Regularem obseruantiam præ- sumi. Et quemadmodum priuilegia concessa Religiosis, sine præiudicio iurium Episcopalium debent intelligi prodiisse, vbi aliud ex eorum te- nore manifestè non constat; vt habetur in Cap.
ergo iuri Prælatorum Regularium non est cre- dendum derogari à Pontifice, vt ijs inconsultis possit subditus in re momenti tanti independen- tiam omnimodam vsurpare. Et quidem si illa esset talis, non posset in vsu dicti priuilegij ea moderatio seruari, quia vnusquisque pro suo li- bitu posset celebrationem Missæ disponere, & quod ab alio videret fieri, etiam & ipse facere vellet, deuotionis titulo ad auctoritatem tradu- cto, cum dispendio Religionis. firmos præstare, cùm ita maior eorum dignitas videatur postulare. Possunt & alij, quibus suo arbitrio agere permittitur, viri graues in Reli- gionibus, in quibus non solet subordinatio exa- ctè seruari: sic enim illa non læditur, cùm certum sit Prælatos id non ægrè ferre, aut fore laturos. Et tales profectò videntur illi, quibus prædictum est priuilegium attributum: erant Canonici Re- gulares, quibus constat laxiorem esse agendi ra- tionem, vnde plus illis indultum, quàm aliis ex- pedire possit quoad facultatis huius modum in sui exercitio; licet quoad substantiam nihil de- trahatur. In aliis ergo Religionibus, in qui- bus omnia iuxta obedientiæ præscriptum tran- siguntur, cuncta ad exercitium tale spectan- tia cum subordinatione omnimodâ disponenda sunt, vt scilicet licentia ad vsum petatur, & iuxta illam cetera disponantur. Quod in Societate nostrâ sic agitur, quando rarissimè priuilegium istud in vsum venit: & aliter rem tractari, singu- lare esset in subordinatione, quam in omnibus solet seruare, portentum: & hoc modo vsus pri- uilegij dicti à R. P. Generali permissus. Ex toto autem Priuilegij tenore constat non posse eum, cui conceditur, Missam dicere, quod adnotasse oportuit; non enim defuerunt, qui extensionem circa hoc non sunt veriti practicari. Sed remota illa Doctorum prouidentia Prælatorum. Ratio autem limitationis est obuia. ligiosi extra claustrum ægrotant, & in domibus sæcularium degunt, potest vlteriùs inquiri. Et affirmat Pasqualigus, quem refert, nec impro- bat P. Quintanad. Sed non videntur audiendi, vt ex tenore verborum priuilegij ipsius apparet, cùm in eo dicitur: In cubiculis suis: quod certè ad sæcularium domos nequit aptari & multò minùs id quod additur; In proprio cubiculo. Vnde id negant Diana suprà, Hieronymus Garcia Tract. 3. Difficult. 8. Dub. 2. Puncto 3. num. 33. & alij, qui dicunt nullum priuilegium circa hoc esse in vsu. Et quidem vbi Cruciata publicatur, non modicam sic celebrare faciens, & celebrans ipse litis occasionem excitabunt. Præstat ergo ab hu- iusmodi extraordinariis ausibus abstinere. Quod & pariter dicendum de priuilegio alio Alexan- dri Sexti concesso Minoribus, cuius mentio ex- tat in eorum Compendio V. Missa. 1. §. 7. & a- pud Emmanuelem Rodericum Tomo 1. qq. regul.
dentinum, si Episcopi non obstant, affirmat Tho- mas Hurtadus Tract. 12. num. 2225. de quo & agit Fr. Ioannes Baptista in Animaduersionibus<-P> @@0@ @@1@ tur Fratribus prædictis vt possint celebrare Mis- sas in cameris sæcularium, vel in plateis, dato quòd non videantur loca honesta. Affirmat au- tem idem P. Ioannes Baptista simile priuilegium Societati concessum à Gregorio XIII. Sexto V. & Gregorio XIV. Sed concessiones istas tem- porales fuisse, & iam earum tempus elapsum. Verùm nihil tale Societati concessum, sed tantùm pro Indiis vsus altaris portatilis in quocumque loco decenti & honesto. Vt videri potest in Com-
bani Octaui, & Innocentij X. in quibus dicitur debere esse in loco decenti, & vbi non est com- moditas Ecclesiarum, & in casu necessitatis. Pro- pter generalitatem autem concessionis videri po- tuit Auctori præfato priuilegium ad cameras sæ- cularium extendi: cùm tamen in contrarium stet Iuris regula notissima, quòd in generali con- cessione non veniunt ea, quæ quis non esset in specie verosimiliter concessurus. in 6. & cùm in tali priuilegio dicatur vsum esse in loco decenti debere, & ipse Auctor fateatur cameras sæcula- rium non videri loca honesta: ex eo fit non de- bere generalem concessionem ad ea protendi. ponatur, videri statim debet in cameris sæcula- rium posse celebrari, quando scilicet commodi- tas Ecclesiæ non est; quia tunc etiam locus ali- quis disponi potest, in quo honestiùs celebretur, quamuis sub dio: vt cœlum ipsum templum sit, & terra tamquàm scabellum pedum Dei suum etiam sacrum ministerium offerre videatur. Vn- de idem Auctor ita scribit: Aduertant tamen Reli-
4. de Religione Lib. 9. de Societate. Cap. 3. num. 12. vbi ait quòd licet à Religiosis Societatis possit ministrari Eucharistia priuatim faciendo Sacrum in domo ægroti, in oratorio scilicet, aut loco a- lio eiusdem domus; locum tamen debere ap- probatum esse ab Ordinario: & ita quoad hoc semper hoc ministerium ab Ordinario pendere: obtentâ tamen facultate ad faciendum sacrum, non fore necessariam licentiam aliam ad mini- strandam Eucharistiam, quia id ex vi priuilegij licet. Idem autem dicendum de Religiosis aliis, quia nulli sunt maioribus gaudentes priuilegiis, quàm Societas IESV gaudeat, vt Compendia comprobabunt. <-P>rio decumbat, in eius poterit cubiculo celebrari? Negat Pasqualigus Decisione 177. citatâ. Sed af- firmat P. Quintanad. num. 7. citato. & Thomas Hurtadus. num. 2229. quia pro hoc Regularium priuilegia suffragantur, cùm altare tunc in eo- rum domibus erigatur. Videtur dicendum vir- tute priuilegij citati Pij Quarti id minimè licere, quia apertè loquitur quando Canonici ipsi infir- mantur, vnde nequit vllatenus ad sæculares ex- tendi. Quòd autem nec virtute alterius priuile- gij id liceat, ex eo videtur efficaciter posse pro- bari, quia priuilegium dictum vt maximè singu- lare ab omnibus æstimatur, & ita, vt vidimus, R. P. Generalis Mutius in Compendio Societa- tis censuit apponendum. Ad quid autem opus illo, quando quod per illud conceditur, à singu- laribus poterat suorum priuilegiorum virtute præstari? Deinde, licet verum sit vsum altaris portatilis concessum fuisse Religionibus Mendi- cantibus, sed id ante Concilium Tridentinum ac- cidit, vt patet ex allatis à P. Quintanad. num. 2. & quæ pro Societate habetur concessio in Bullâ Pauli Tertij Ann. 1548. & incipit, Licet debitum, satisque ampla est, dum per eam licet habere Ora- toria, & in eis, ac quocumque alio honesto ac congruen- ti loco in Altari portatili, etiam tempore Interdicti Missas, & alia etiam diuina Officia celebrare: etiam Tridentini publicationem anteiuit, in quo talia priuilegia reuocata censent multi per Decretum citatum Seßion. 22. Item, quidquid eo in genere concessum est, aut eorum spectat commodum, & ita planum est ad Sæculares extendi non posse aut ipsorum ministeria: sic autem tantùm con- ceditur casus necessitatis, vt vidimus num. 320. Atqui vt Missa dicatur in Cameris, in quibus sæ- culares ægrotant, nulla necessitas est, quia Eu- charistia ex Ecclesiâ potest afferri, & audiendi sacri præceptum non vrget: ergo non habet lo- cum priuilegium respectu illorum. tem istam ostendant, non videntur tamen op- positam penitus inuerosimilem comprobare. Nam priuilegia, quæ vsum Altaris portatilis in- tra domos præsertim Religiosas concedunt, suam vim obtinent etiamsi ante Tridentini publicatio- nem concessa fuerint: quia Concilium ea non reuocat, sed Episcopis tantùm præcipit vt non permittant Missas priuatis in domibus, atque omni- no extra Ecclesiam, & ad diuinum tantùm cultum de- dicata Oratoria, ab eisdem Ordinariis designanda & à Sæcularibus aut Regularibus quibuscumque peragi. Atqui domus Religiosæ non sunt priuatæ, & quę intra ipsas, non sunt omnino extra Ecclesiam, cùm tota domus Religiosa velut Ecclesia habea- tur, vnde & priuilegio immunitatis fruitur, vt
ibi reuocationis forma est, & vbi illa non appa- ret, non est odiosè contra priuilegia pronuntian- dum. Possunt ergo Episcopi celebrationem pro- hibere, sed non quamlibet, tantumq́ue illam, cui non videtur loci decentia respondere. Quòd au- tem Cameræ Religiosæ decentes & honestæ sint benè obseruat Lezana adductus. num. 316. & à Diana etiam Parte 6. Tract. 8. Resolut. 10. & quòd Consilium non loquatur de celebratione intra domos Religiosas, ex eo videtur omnino simile vero, quia vix Episcopus scire potest quid<-P> @@0@ @@1@ reuocata priuilegia per Tridentinum tenent mul- ti, quos adducit & sequitur Diana Parte 9. Tractat. 1. Resolut. 34. P. Quintanad. Singulari citato, num. 1. & Fr. Ioannes Baptista suprà, num. 5. licèt plu- res addant, Dummodò ab Episcopis non prohibeatur, vt & Thomas Hurtadus suprà, num. 2225. Quòd intelligendum est extra proprias domos, aut in- tra, illas publicè tamen, & sine decentia loci & ornatus. Et ita per hoc responsum est ad secun- dam rationem. Ad Primam autem dico concedi liberam illam facultatem eligendi celebrantem, ita vt Ordinarius contradicere nequeat modo ex- plicato. Ad tertiam; licèt priuilegia aliqua ca- sum necessitatis exprimant, non ita alia, vt est ci- tatum Pauli Tertij: sufficit ergo specialis con- gruentia, vt si fundator, aut Benefactor insignis ægrotet: tunc enim valdè expedit, vt Religio vsu priuilegij sui, quo ordinariè non vtitur, suam erga illos gratitudinem protestetur. Et hæc circa prædictam facultatem. Iam de aliâ, ad quam dif- ficultas præcipua reuocatur. rio in ordine ad reseruata sine Præla- torum licentia minimè Religiosis suf- fragari. bum istud, cùm sint non pauci, qui contendant oppositum esse probabile, quod sibi sufficere existimant, vnde conantur quæsitis hinc inde rationibus & auctoritatibus positionem istam comprobare. Ex quibus illa præcipua est: nam Bullæ vsus Religiosis conceditur, sicut & aliis, & circa electionem Confessarij nulla exce- ptio additur: ergo quemadmodum aliis conce- ditur illa in ordine ad reseruata, ita & ipsis: nam qui totum dicit, nihil excludit, & in toto pars in- cluditur, vt est Iuris regula vulgatissima. Et qui- dem cùm circa Religiosos aliquid speciale voluit Pontifex, id Bulla in ipsâ declarauit, vt patet in esu ouorum & lacticiniorum, quem diebus pro- hibitis noluit Religiosis indulgere; vnde & id ex- pressit: ergo si excipiendos circa electionem Confessarij voluisset, vtique & expressisset. Cap. Ad audientiam, de decimis, & Cap. Ad hoc, de ce- lebratione Missarum: præsertim cùm fauor sit, & ita non negandus; cùm priuilegia in Bullâ concessa debeant amplè interpretari, vt volunt multi Doctores, quos adducit & sequitur Dianâ
rationes; & alij item, quos cum adductis à Diana congerit P. Mendus Disput. 1. num. 45. quos & sequitur num. 46. & seqq. P. Quintanad. Tomo 1. Tractat. 8. Singulari 5. num. 3. & alij, qui inter ceteras rationes, quas afferunt, illam adhibent: quia ad absolutionem meliùs obtinendam con- ducunt. Ex quo sit latam interpretationem in ordine ad electionem Confessarij adhibendam esse, cùm ad absolutionem meliùs obtinendam dirigatur. ctoritas ita sentientium, aut probabile existiman- tium, ex quibus sunt Emmanuel Rodericus, P. Henriquez, Ludouicus Lopez, Dominicus So-<-P>@@
Vbi ex Ludouico Lopez ait multos viros doctos huic parti suffragari. Basilius Pontius, Ioannes Sancius, Ioannes à Cruce, Valerus, Clarus, Rius, Mendoza, Freytas, & plures Salmanticenses Ma- gistri apud Leandrum à Sacramento Tomo 1. Tra- ctat. 5. Disput. 12. Quæst. 58. qui probabile repu- tat. Et apud Dianam Parte 1. Tractat. 11. Resolut. 14. & Parte 4. Tractat. 4. Resolut. 43. & Parte 11.
Gallegum, & Martinum à S. Ioseph. quorum sententiam ait se non audere vt improbabilem reprobare. Trullench Lib. 1. §. 7. cap. 1. dub. 9. n. 11. vbi Religiosos Societatis in eâdem esse sententiâ ait, & ab eisdem practicari. Candidus, Cornejus, Eusebius de Herrera, & Thomas Hurtadus, quos allegat & sequitur Benedictus Remigius in Praxi Parochorum editionis, 4. Tractat. 5. Cap. 5. §. 4. à num. 5. vbi mordicus pro istâ decertat positio- ne. Et huius Auctoris opus approbans P. Ouie- dus, vt ex eius Censurâ initio eiusdem constat, videtur etiam sententiam istam approbare, dum opinionum omnium delectum laudat in Aucto- re, & earum fundamenta. Eamdem post lon- gum discursum absolutè non probans Thomas Hurtadus Tomo 2. Tractat. 9. non improbabilem pronuntiat, malè citato Dianâ Cap. 12. Pro quâ singulariter certat Fr. Iuniparus à Drepano Mi- norita ex Reformatis strictioris obseruantiæ, Prouincialis Panormitanus, & Vrbani Octaui Capellanus Pœnitentiarius apud Lateranum, in
qui Cap. 15. & vltimo, plures adducit subscriptio- nes diuersorum Ordinum Magistrorum, addens Patres Societatis subscripturos, si per Constitu- tiones non essent impediti: Cùm iidem nobis (ver- ba illius sunt) mirè persuaserint, vt eammet opinio- nem typis mandaremus, tamquàm cunctis Regularibus quàm maximè necessariam: quorum nomina, bonis ducti rationibus, subticemus. Sic ille. per principia intrinseca non apparet probabilis, quod expressè affirmat P. Suarez Tomo 4. de Reli- gione, Tractat. 9. Lib. 2. Cap. 16. num. 9. vbi de Re- ligiosis in praxi illam sequentibus sic concludit: Ego verò existimo eos magis fundari in ignorantiâ, pu- tantes contrariam sententiam esse practicè probabilem: quod ego mihi non existimo. Sic ille. Cardinalis Lugo Disput. 20. de Pœnitentiâ, num. 198. ita scri- bit: Hæc responsio multipliciter impugnari potest, &
ita scribit: Quidquid sit de eorum auctoritate, qui id asseruerunt, qui fortaßè re non satis examinatâ, nec fundamentis contrarijs visis judicarunt: jam tamen accedente declaratione Sedis Apostolicæ, quæ, vt vidi- mus, Confesiones illas irritas fuisse declarauit, cessare omnino quamlibet probabilitatis speciem, quæ reuerà sit probabilitas: ignorantia enim vel pertinacia alicu- ius, qui sine sufficienti fundamento teneat, vel dicat id esse probabile, quod probabile non est, non sufficit ad ac- quirendam jurisdictionem. Sic vir ille sapientissimus Romæ scribens, vbi de Pontificis mente notitiam habere potuit clariorem: licèt ad sic pronuntian- dum adeò vrgentia fundamenta sint, vt & Romæ antipodæ, vel si remotiores quiquam similiter possint & debeant iudicare. Magister Veracruz<-P> @@0@ @@1@ per Gregorium XIII. datum est Fratribus Societatis, vt nullus à casibus reseruatis per Bullam poßit absolui sine licentia sui Prælati: & deseruit Mendicantibus per communicationem: & hoc non intelligas odiosum, sed fauorabile, quia ad bonum Religionis in communi est. Et hanc quæstionem proponit Auctor Compendij in V. Cruciatâ: & concludit non esse securum in conscientiâ Religioso vti Bullâ pro reseruatis: & adducit Pontifi- cum declarationes. Quæ notent Fratres pro securitate & serenitate conscientiarum suarum. Sic illi. Diana Tractat. 11. Resolut. 14. citatâ, sic loquitur: Tertia verò (sententia) Ioannis de la Cruz, videant viri docti Yüklə 14,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|