İşıq, mən, gül, su
Bulud yox.
Külək yox.
Yerim hovuzun qırağı:
Balıqların fırlanması, işıq, mən, gül, su.
Həyat salxımının paklığı.
Anam reyhan dərir.
Çörək, reyhan və pendir, buludsuz səma, tər yaşıllıqlar.
Nicat yaxında: həyətdəki güllərin arasında.
İşıq mis kasada nə nəvazişlər göstərir!
Nərdivan divarın üstünə qalxıb səhəri yer üzünə gətirir.
Hər şey bir təbəssümün arxasında gizlənib.
Zaman divarında bir yarıq var, ordan mənim üzüm görünür.
Elə şeylər var ki, bilmirəm.
Bilirəm, bir otu yolsam, ölərəm.
Yuxarı, zirvəyə qalxıram, mən qanadla doluyam.
Zülmətdə yolu görürəm, mən çıraqla doluyam.
Mən işıq və qumla doluyam,
və otla, ağacla doluyam.
Doluyam yolla, körpüylə, çayla, dalğayla.
Doluyam bir yarpağın sudakı kölgəsiylə:
İçim necə də tənhadır.
Dostları ilə paylaş: | 
