Söhrab sipehri
Yüklə 288,65 Kb.
|
| Gülüstanədə
Nə geniş çöllər! Nə uca dağlar! Gülüstanədə necə də otların ətri gəlirdi! Mən bu kənddə bir şey dalınca düşmüşdüm: Bəlkə bir yuxunun dalınca, bir nurun, bir çınqılın, bir təbəssümün dalınca. Qaraqovaqların arxasında tam bir qayğısızlıq məni çağırırdı. Bir qamışlıqda dayandım, külək əsirdi, dinlədim: Kim idi mənimlə danışan? Bir kərtənkələ sürünüb qaçdı. Yola düşdüm. Yolüstü bir yoncalıq, sonra bir xiyar bostanı, gül açmış tağlar və torpağın unudulması.
Başmaqlarımı çıxarıb oturdum, ayaqlarım suda: “Mən nə yaşılam bu gün və bədənim nə qədər oyaq! Allah eləməsin, dağın dalından bir kədər gəlsin. Kim var ağacların arxasında? Heç kim, bir inək otlayır çəmənlikdə. Yay günü, günortadır. Kölgələr bilir, nə yaydır. Ləkəsiz kölgələr, işıqlı, təmiz bir guşə. Hisslərin uşaqları! Oynamaq yeri buradır. Dünya xali deyil: Mehribanlıq var, alma var, inam var. Bəli, lalələr durduqca, yaşamaq olar. Bir şey var ürəyimdə, nur meşəsi kimi, səhər yuxusu kimi və elə coşqunam ki, könlüm istəyir qaçım düzənliyə kimi, gedim dağa kimi. Uzaqlardan bir səs gəlir, məni səsləyir”. Qürbət Ay kəndin başı üstündədir, kənd əhlisə yuxuda. Bu Aylı gecədə qürbət kərpicini qoxlayıram. Qonşu bağda çıraq yanır, mənim çırağım sönüb. Ay xiyar boşqabına, su kuzəsinin boğazına işıq salır. Qurbağalar oxuyur. Arabir bayquş da. Dağ mənə yaxındır: ağcaqayınların, iydələrin arxasında. Və düzənlik görünür. Daşlar görünmür, çiçəklər görünmür. Uzaqda kölgələr görünür – suyun tənhalığı kimi, Tanrının avazı kimi.
Odur Böyük Ayı bürcü: damdan iki qarış yuxarı. Səma mavi deyil, gündüz mavi idi.
Həsənin bağından alça və ərik alım. Yadımda olsun ki, sabah sallaqxanada keçilərin şəklini çəkim. Süpürgələrin, onların sudakı kölgəsinin şəklini. Yadımda olsun ki, suya düşən kəpənəkləri tezcə sudan çıxarım. Yadımda olsun ki, yerin qanununa zidd bir iş görməyim. Yadımda olsun ki, sabah arx qırağında qətfəmi sabunotuyla yuyum. Yadımda olsun ki, tənhayam.
Yüklə 288,65 Kb. Dostları ilə paylaş:
|