Son Dönemde Türk Mûsikîsi'ndeki Gelişmeler



Yüklə 71,1 Kb.
tarix30.05.2018
ölçüsü71,1 Kb.
#52098

Son Dönemde Türk Mûsikîsi'ndeki Gelişmeler


Diziler oluşturulurken Doğu Mûsikîsi'nde baştan beri şu sorunlar vardı:

1. Mûsikînin melodi ağırlıklı yapısı, çoğu yerde motiflerin (melodi unsurlarının, parçacıklarının) melodik yapısını, müzikal olarak kulağa gelişini yitirmeden, yani sesler arasındaki uzaklıkları aynen muhafaza ederek, ilk ortaya çıktıkları yerlerden başka perdelere de göçürülebilmesini gerektirir. Ancak perdeler arasındaki aralıklar eşit olmadığından, bazen göçürülen motifteki kimi sesler teorik olarak tepit edilmiş olan perdelerin dışında kalan yerlere de rastlayabilirler...


Örneğin Rast makamı dizisinin ilk üç sesi olan Rast-Dügah-Segâh seslerinden oluşan bir motifi Segâh üzerine göçürürsek, motifin üçüncü sesi Segâh'ın göçürüldüğü yer, Nim Hisar'dan bir koma daha pest, 17 sesli dizide yeri olmayan bir ses olur *1* .

2. Yine melodi ağırlıklı icrada, kimi seslerin, melodinin seyrinin sürükleyişine göre, teorik bakımdan tespit edilmiş oldukları yerlerden bir kaç koma farklı yerlere kaydırılarak icra edilmeleri gerekebilir...


Örneğin Uşşak makamındaki çoğu eserde, karara giderken, inici nağmelerde Segâh'ın 17 sesli dizideki yerinden (seyrin sürükleyişine göre) bir ya da iki koma daha pes icra edilmesi icap eder *2* .
Yine aynı şekilde, örneğin :
Çargâh ve Saba makamında Hicaz perdesi bir iki koma daha dik (yani daha tiz),
Kimi zaman yine
Saba makamında Şehnaz birkaç koma daha dik,
Dügâh makamında Çargâh bazan bir iki koma daha dik,
Hüzzam makamında Hisar bir koma kadar daha dik icra edilir...
Bunlar, sözkonusu makamların başka mürekkep makamların terkibi içinde bulunduğu, ya da asma kararlarda çeşni oluşturduğu yerlerde de (yine nağmenin sürükleyiciliğine bağlı olarak, kısmen) geçerlidir.

3. Sık sık yukardaki iki sorun kombine şekilde, birlikte olarak da karşımıza çıkar:


Bazan ikinci maddede sözü edilen makamlar, başka mürekkep makamların terkibinin ya da asma kararlardaki çeşnilerin çerçevesinde, birinci maddede belirtildiği gibi, farklı bir yere göçürülürler. Böylece, o bir iki koma kaydırılması gereken perdelerin, sistematik ifadesi tümüyle imkânsız bir frekansta icrası gerekebilir.

Sorunların çözümü için - aslında biribiri ile de çelişmeyen - iki yol izlendi:

A- Pratiğin teoriden farklı olabileceğini, icrada gerekli görüldüğü hallerde, seslerin tespit edilmiş olan teorik yerlerinden 1-2 komaya kadar daha pest ya da tiz icra edilebileceğini peşinen kabul etmek...

B- Teorik olarak yeni perdeler ekleyip dizileri zenginleştirmek...


A- Gerçek yaşam ve teori


Batı Orta Çağ skolastiğini yaşarken, gelişip serpilen Doğu bilimlerinde teori, gerçeklikleri, olanağınca alabildiğine anlamaya, açıklamaya çalışıyor, ama bunu, gerçek yaşamın tüm esrarını çözebileceği gibi bir iddia ileri sürmeden yapıyordu. Bu, Doğu'nun geleneksel müzikologları için de geçerliydi: Buna göre adını verip yerini (bağıl frekansını) belirlediğimiz perdeler, kesin bir frekansı değil, bu frekans çevresindeki bir bölgeyi temsil ederler. Belli bir anda bir perdenin tam olarak nasıl icra edileceği ise, hem nağmenin akışına, hem icracının bağlı olduğu geleneğe, hem de onun kişisel ruh haline göre, canlı olarak değişir... "İcra", yaşayan bir varlıktır - ve o hayatiyetini icracının (tasavvufî anlayışa göre ilahî bir kaynaktan kaynaklanan) benliğinden, onun sınırlı özgür iradesinden alır. Teori, bu canlı olguyu ancak yaklaşık olarak ifade ve izah edebilir...

Bu nedenle yukarıda sözünü ettiğimiz üç nokta, geleneksel müzikologlarımız için belki de hiç bir zaman gerçek bir sorun olarak algılanmadı. Göçürmelerin ve makamın seyrinin perdelerde gerektirdiği koma farkları, pratiğin sınırlı özgürlüğü çerçevesinde, olduğu gibi kabul edildi.

Bunu büyük bir açıklıkla Hamparsum notalarında da görüyoruz: Hamparsum Limonciyan tarafından, Ermeni Kilisesi'nin "Khaz" notasyonundan hareket ederek geliştirilen bu notalarda bir sekizli içinde 7 aslî, 7 arızî 14 perde vardı. Bu 14 perde sabit frekansları değil, makama, ve seyre göre değişik yerlerden icra edilen frekans bandlarını, bölgelerini temsil ediyordu.

Limonciyan, Makam Musikisi'nin yüzyıllardan beri (en az) 17 ses kullandığını elbette biliyor, tüm bu sesleri kullanarak değişik makamlarda besteler yapıyordu. Yine de, icracının okumasını kolaylaştırmak üzere, yalnızca 14 perdeyi imlemekle yetindi... Ve gerçekten de bu notasyon, o zamana kadarki 17 perdeli değişik Ebced notasyonlarından daha kullanışlı bulunmuş olmalı ki, birden yaygınlaştı. Bunu takip eden yüzyıllar boyunca bu 14 ses, bestekârlarımızın bestelerini tespit edip bugünlere, bizlere iletmelerine yetti...


B- Yeni Perdeler ve 24 Sesli Dizi


Geleneksel 17 sesli dizinin temelini oluşturduğunu gördüğümüz dörtlüler zincirine aşağıdaki gibi yeni sesler ekleyerek, zinciri iki yana doğru genişletelim. Eski sesleri kalın yazı, yeni eklenen sesleri ise eğik yazı ile gösterirsek:

DikAcem = DikAcemAşîran - DikKürdî - Hisar = KabaHisar - Zengûle - Hicaz - Mahûr = Geveşt - Bûselik - Hüseynî = HüseynîAşîran - Dügâh - Neva - Gerdâniye = Rast - Çargâh - Acem - Sümbüle = Kürdî - NimHisar - NimŞehnaz = NimZengûle - NimHicaz - Eviç = Irak - Segâh - DikHisar - DikŞehnaz = DikZengûle - DikHicaz - DikMahûr = DikGeveşt - DikBûselik

Buna göre, "Ud-ı Kadîm'i" çıkış noktası alan dört telli çalgımızın perde düzeni şöyle olacaktır.



Yegâh

Rast

Çargâh

Acem

.
.
.
Kaba Nim Hisar


.
.
.
Nim Zengûle


.
.
.
Nim Hicaz


Dik Acem
.
.
Eviç


Kaba Hisar
.
.
Kaba Dik Hisar

Zengûle
.
.
Dik Zengûle


Hicaz
.
.
Dik Hicaz


Mahûr
.
.
Dik Mahûr

Hüseynî Aşîran

Dügâh

Neva

Gerdâniye

.
.
.
AcemAşîran


.
.
.
Kürdî


.
.
.
Nim Hisar


.
.
.
Nim Şehnaz


Dik Acem Aşîran
.
.
Irak

Dik Kürdî
.
.
Segâh


Hisar
.
.
Dik Hisar

Şehnaz
.
.
Dik Şehnaz

Geveşt

Bûselik

Hüseynî

Muhayyer

.
.
Dik Geveşt
Rast


.
.

Dik Bûselik
Çargâh

.
.
.
Acem


.
.
.
Sümbüle


Bunların içinden Rast ile Gerdâniye arasındaki sesleri ayırıp sıralayarak frekanslarını hesaplayacak olursak *3* , Arel - Ezgi sisteminin 24 sesli dizisine varırız:

Rast

1

391 Hz

Nim Zengûle

256 / 243

412 Hz

Zengûle

2187 / 2048

418 Hz

Dik Zengûle

65536 / 59049

435 Hz

Dügâh

9 / 8

440 Hz

Kürdî

32 / 27

464 Hz

Dik Kürdî

19683 / 16384

470 Hz

Segâh

8192 / 6561

489 Hz

Bûselik

81 / 64

495 Hz

Dik Bûselik

2097152 / 1594323

514 Hz

Çargâh

4 / 3

521 Hz

Nim Hicaz

1024 / 729

550 Hz

Hicaz

729 / 512

557 Hz

Dik Hicaz

262114 / 177147

579 Hz

Nevâ

3 / 2

586 Hz

Nim Hisar

128 / 81

619 Hz

Hisar

6561 / 4096

626 Hz

Dik Hisar

32768 / 19683

652 Hz

Hüseynî

27 / 16

660 Hz

Acem

16 / 9

696 Hz

Dik Acem

59049 / 32768

705 Hz

Eviç

4096 / 2187

734 Hz

Mâhûr

243 / 128

742 Hz

Dik Mâhûr

1048576 / 531441

772 Hz

Gerdâniye

2

782 Hz

Bu sistem bir yandan günümüzde hemen hemen tek yaygın kullanılan nota sistemidir, öte yandan ise özellikle pratik uygulamaya yönelik zayıflıklari nedeniyle çok geniş bir şekilde eleştirilmektedir. Arel Ezgi sisteminin ısrarlı bir savunucusu olan İsmail Hakkı Özkan Bey bile, Türk Mûsikîsi makamları hakkındaki etaraflı bilimsel incelemesinde, bu zayıflıklara pek çok yerde işaret etmektedir. (İsmail Hakkı Özkan, Türk Mûsikîsi Nazariyatı ve Usûlleri, Ötüken Yayınları)

En başta verdiğimiz örnekteki Rast-Dügah-Segâh motifini (ya da daha genel alırsak, Rast Makamı'nın temel dizisini) Segâh üzerine göçürmek, 24 sesli sistemin sesleriyle de mümkün değildir! Zaten ses sayısını sınırlı bir şekilde artırmak, yalnızca ilk bakışta soruna çözüm getirirmiş gibi görünür - gerçekte ise tersine, ses sayısı arttıkça göçürülebilecek perdeler de çoğalacağından, sorun bu yoldan çözülmek şöyle dursun, daha da karmaşıklaşmaktadır...


Sistemin kurucularında iki farklı anlayış


Seslerin sayısını artırma çalışmalarını ilk olarak Rauf Yektâ Bey ile ekibi başlattı. Aslında dörtlü ve beşlileri art arda uygulama yöntemi Pisagor'dan beri biliniyordu. Bu yoldan 24 sese varmak zor değildi. Buna rağmen acele edilmemesi, sanırım pratiğin etraflıca incelenmesine dayanan bir yöntemin tercih edilmiş olduğuna işaret ediyor. Söz konusu olan, matematiksel bir teori kurup sanatçıdan "bu teoriye uygun" eser vermesini istemek değil, teoriyi mûsikînin yüzyıllara dayanan pratiğinin temeline oturtmak olmalıydı. Gerek bilimsellik ilkesine, gerekse Doğu Mûsikîsi nazariyâtı geleneğine uygun olan analayış buydu. (Pratiğe öncelik tanıyan böyle bir anlayışı bu ekibin bir sıra çalışmasında açıkça gözlemlemek mümkündür: *4* )

Ne var ki Rauf Yektâ Bey'i izleyen Sadeddin Arel Bey ve arkadaşları, bu kadar sabırlı davranmadılar: 24 sesli sistem, kısa sürede ilan edildi. Üstelik ses sayısının çoğalmasına paralel olarak, icracı ve bestekâra bu "24 sesin dışına çıkmama" mecburiyeti dayatıldı. Nitekim gerek Onur Akdoğu Bey tarafndan doğrudan doğruya ders notlarindan hareketle naklolunan "H. S. Arel'in Türk Mûsıkîsi Nazariyatı Dersleri"nde (Kültür Bakanlığı Yayınları) gerekse İsmail Hakkı Bey'in yukarıda işaret ettiğimiz bilimsel çalışmasında, bu sistemce "basit makamlar" olarak nitelenen bir grup makamın değişik perdelere göçürülüşü tek tek ele alınmakta, ama her seferinde de pek çok perde için "bu makam şu perdelere göçürülemez, çünkü aralıklar uygun gelmez" denilerek, sistemin sınırlarını aşan uygulamalar yasaklanmaktadır.

Türk Mûsikîsi ses sistemlerini geliştirme yolunda yapılan tüm değerli çalışmaları yansıtmaya kalkışmayacağım. Ne var ki hele son onyıllarda, şu yakın zamana dek, Türk Mûsikîsi ses sistemlerinde ne yazık ki kayda değer gelişmeler olmadı. Ancak şu son dönemde musikîmizin ustalarının eliyle umut verici yeni gelişmelerin başlatıldığını hep birlikte izliyoruz...

Sonuç?


Ses sistemlerimizin geleceği üzerine fikir yürütmek, bu yazıların yazarının olanak ve sınırlarını aşar. Ancak ben inanıyorum ki, Türk Mûsikîsinin üstadları, bestekârlarımız, icracılarımız uzak ve yakın geleneğimizin temelinde, ama her şeyden önce kendi gerçek deneyimleri, canlı eserleri ve icraları temelinde sorunun en iyi çözümünü bulacaklardır.

Notlar:

*1* Göçürme örneği



*2* Uşşak makamında Segâh perdesi



3* Yeni Dizide 24 Sesin Tamamlanması


İlk olarak önceden tanıdığımız Dik Hicaz'dan başlayarak dörtlüler zicirini sağa doğru işleyelim: Bir dörtlü aralığı kadar tizleşmelerde 4/3 katsayısıyla, bir oktav pestleşmelerde 1/2 katsayısıyla çarpalım:
DikHicaz = 262144 / 177147
DikMahûr = (4/3)
x Dik Hicaz = 1048576 / 531441
DikGeveşt = (1/2) x DikMahûr = 524288 / 531441
DikBûselik = (4/3) x DikGeveşt = 2097152 / 1594323

Bu kez dörtlüler zicirini Mahûr'dan sola doğru işleyelim: Bir dörtlü aralığı kadar pestleşmelerde 3/4 katsayısıyla, bir oktav tizleşmelerde ise 2 ile çarpalım:


Mahûr = 243 / 128
Hicaz = (3/4) x Mahûr = 729 / 512
Zengûle = (3/4) x Hicaz = 2187 / 2048
KabaHisar = (3/4) x Zengûle = 6561 / 8192
Hisar = 2 x KabaHisar = 6561 / 4096
DikKürdî = (3/4) x Hisar = 19683 / 16384
DikAcemAşiran = (3/4) x DikKürdî = 59049 / 65536
DikAcem = 2 x DikAcemAşiran = 59049 / 32768

Mansur Ney'e göre mutlak frekans değerleri


Rast = (8/9) x 440 Hz = 391,111111... Hz
olmak üzere, Rast ile Gerdaniye arasındaki yeni seslerin Mansur'da mutlak frekans değerleri, yaklaşık olarak:
Zengûle = (2187 / 2048) x Rast = 418 Hz
Dik Kürdî = (19683 / 16384) x Rast = 470 Hz
Dik Bûselik = (2097152 / 1594323) x Rast = 514 Hz
Hicaz = (729 / 512) x Rast = 557 Hz
Hisar = (6561 / 4096) x Rast = 626 Hz
Dik Acem = (59049 / 32768) x Rast = 705 Hz
Dik Mâhûr = (1048576 / 531441) x Rast = 772 Hz

*4*
Rauf Yekta sisteminde
teori ve pratik


Rauf Yekta Bey'in Dar-ül Elhan Külliyatı çerçevesinde derlediği zengin notalar arasında Arif Ahmet Ağa'nın Evcara Takımı bulunuyor. Takımın birinci ve ikinci murabba bestesinde koma diyezli bir Neva, bir tür, diyelim ki, "Dik Neva" perdesi kullanılmaktadır. Oysa 24 sesli dizide böyle bir perde yoktur. Perdenin buna rağmen notada yer alması, 24 sesli dizinin, "doğada bu seslerden başka ses yok" diye ortodoksça dayatılmamış olduğunu göstermektedir.

Üstelik ikinci bestenin meyanında kullanılan arızalar, buradaki perdelerin teorik frekenslarından farklı yerlerde icra edileceğini göstermektedir: Burada Dik Neva'da Zengûle'ye geçki yapılmakta, bu, besteye tarifi imkânsız güzellikte bir burukluk vermektedir. (Nitekim Evcârâ'nın ana dizisi de, Irak'ta Zengûle'dir.)

Ne var ki, eğer perdeleri tam teorik yerlerinden icra edersek Zengûle çeşnisi oluşmaz, Türk Mûsikîsi'ne yabancı, uyumsuz sesler çıkar.

Ancak tüm arızalarda,


1 komalık diyez imini 2 koma,
1 komalık bemolü 2 koma,
8 komalık diyezi 7 koma
olarak icra edersek, kulağa hoş gelen o buruk göçürülmüş Zengûle çeşnisi oluşmaktadır.

Bu da yine 24 perdenin ortodoksça dayatılmadığının bir kanıtıdır. Bugün, Arel-Ezgi sistemine göre yazılan notalarda ise, Evcara Takımı'nın birinci bestesi, Dik Neva'nın bulunduğu yerde nağmesi değişikliğe uğratılmış bir halde nakledilmekte, ikinci beste ise, (Değiştirilerek bile 24 perdeye sığdırılamamış olsa gerek ki) hiç bir yerde yayınlanmamaktadır !



Rauf Yekta sisteminin pratiğe açık niteliğini, daha sonraki dönemlere (Latin harfleri dönemine) ait "İstanbul Konservaruvarı Neşriyatı - Türk Musikisi Klasiklerinden İlâhiler ve Nefesler" derlemelerinde de görüyoruz: Burada gerek Saba makamındaki Hicaz perdesi, gerekse Hüzzam makamındaki Hisar perdesi için (eserin nağme yapısına göre) kimi notalarda (4 komalık) bakiyye bemolü, kimi notalarda ise (1 komalık) koma bemolü imi kullanılmıştır. Besbelli ki makama bakarak perdelerin yerinin kesin olarak tespitine gidilmemekte, 1 ve 4 koma arasında (kimi eserde 1-2'ye, kimisinde 3-4'e yakın olmak üzere) esnek bir icra öngörülmektedir.
Yüklə 71,1 Kb.

Dostları ilə paylaş:




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©muhaz.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin