Soru: 1-Tevhidi Şirkten Ayırt Etmede Ölçü Nedir?

Hz. Peygamber'in (s.a.a) Ehlibeyti Kimlerdir?

Yukarıdaki hadislerden açıkça anlaşıldığı üzere, Hz. Peygamber, bütün Müslümanları Ehlibeyti'ne uymaya davet etmiş, onları Allah'ın Kitabı'nın yanında, kendisin-den sonra insanların başvuracağı kaynak olarak göstermiş ve büyük bir açıklıkla şöyle buyurmuştur:

"Kur'ân ve İtret, asla birbirinden ayrılmazlar."

Buna göre, Hz. Peygamber'in Ehlibeyti, Allah Resulü'nün (s.a.a) kendilerini Kur'ân'ın dengi olarak tanıtması hasebiyle ismet makamına sahip olan ve İslâm öğretilerinin berrak kaynağından faydalanan kimselerdir. Zira aksi takdirde onlar da Allah'ın Kitabı'ndan ayrılmış olurlardı. Oysa Hz. Peygamber (s.a.a) şöyle buyurmuştur:

"Kur'ân ve Ehlibeyt, havuzda yanıma gelinceye kadar asla birbirinden ayrılmayacaktır."

Böylece Ehlibeyt'i (a.s) dakik olarak tanımanın za-rureti ve onların -sadece tümü Hz. Peygamber'in (s.a.a) itretinden olan Şia İmamları'na uyarlanabilecek- belirgin sıfatlarını tanımanın gerekliliği ispat edilmiş olmaktadır.

Şimdi büyük İslâm muhaddislerinin rivayetleri ışığında bu konudaki delillerimizi beyan edelim:

1- Müslim b. Haccac, Sekaleyn hadisini beyan ettikten sonra şöyle demiştir:

Yezid b. Hayyan, Zeyd b. Erkam'a şöyle sordu: "Peygamber'in (s.a.a) Ehlibeyti kimlerdir? Onlar, Peygamber'in eşleri midir?" Zeyd b. Erkam cevap olarak şöyle dedi: "Hayır (öyle değildir)! Allah'a yemin olsun ki, kadın belli bir zaman erkek ile birlikte olur, daha sonra adam karısını boşar, kadın babasının evine, kavminin arasına geri dö-ner. Peygamber'in Ehlibeyti'nden maksat, Peygamber'in aslı ve bağlısı olduğu kimselerdir ki, Peygamber'den sonra onlara sadaka haramdır." ^[1]

Bu rivayet, açık bir şekilde kendilerine sarılmanın tıpkı Allah'ın Kitabı'na sarılmak gibi farz olan, Hz. Peygamber'in Ehlibeyti'nden maksadın, Hz. Peygamber'in eşleri olmadığına tanıklık etmektedir. Aksine Hz. Peygamber'in Ehlibeyti, cismanî intisabın yanı sıra, Hz. Peygamber'e manevî bağlılık hususunda da özel bir liyakate sahip olan kimseler olmalıdırlar ki, böylece onları Allah'ın Kitabı'nın yanında dünya Müslümanları için bir kaynak olarak göstermek mümkün olsun.

2- Peygamber-i Ekrem (s.a.a), Ehlibeyt'in sadece sıfatlarını beyan etmekle kalmamış, onların sayısını da açıklayarak on iki kişi olduklarını bildirmiştir.

Nitekim Müslim, Cabir b. Semure'den şöyle rivayet etmektedir:

Hz. Peygamber'in (s.a.a) şöyle buyurduğunu işittim: "İslâm, on iki halifeyle aziz kalacaktır." Daha sonra bir şey söyledi ki ben anlamadım. Babama, Peygamber'in ne buyurduğunu sordum. Bana Peygamber'in şöyle buyurduğunu söyledi: "Onların tümü Kureyş'tendir." ^[2]

Yine Müslim b. Haccac, Allah Resulü'nün (s.a.a) şöyle buyurduğunu rivayet etmektedir:

"İnsanların işleri, kendilerine on iki imam hâkim olduğu müddetçe bir düzen içinde olacaktır."

Bu iki hadis, Şia'nın, "Şia'nın On İki İmamı, Hz. Peygamber'den sonra insanların gerçek önderleridir." sözü-nün apaçık bir kanıtıdır. Zira İslâm'da, Peygamber'in Ehlibeyti'nden olan On İki İmam dışında Allah Resulü'nden hemen sonra kesintisiz olarak Müslümanların işlerinin mercii ve İslâm'ın izzet ve şevketinin sebebi olan başka on iki halife bulmak mümkün değildir.

Çünkü Müslümanların literatüründe "raşit halifeler" diye bilinen "dört halife"den geçecek olursak, Ümeyye-oğulları ve Abbasoğulları'ndan olan diğer yöneticiler, tarihin de tanıklık ettiği kötü davranışlarıyla İslâm ve Müslümanlar için bir utanç sebebi olmuşlardır.

Buna göre, Hz. Peygamber'in Kur'ân'ın dengi ve dünya Müslümanlarının merci makamı olarak tanıttığı Ehlibeyt'ten maksat, Hz. Peygamber'in itretinden olan on iki imamlardır ve bu imamlar, Allah Resulü'nün sünnetinin koruyucuları ve ilminin taşıyıcılarıdırlar.

3- Müminlerin Emiri Ali b. Ebî Talib (a.s) de, Müslümanların önderlerinin Haşimoğulları'ndan olduğunu söylemiştir.

Bu da, Şia'nın Ehlibeyt'in kimler olduğu hususundaki sözünün doğruluğunun apaçık bir kanıtıdır.

Hz. Ali (a.s) şöyle buyurmuştur:

"İmamlar, Kureyş'ten ve Kureyş'in Haşimî boyundandır. Onlardan başkasına rehberlik yakışmaz, velâyete onlardan başkası lâyık değildir." ^[3]

 

1- Sahih-i Müslim, c.7, s.123, Bab-u Fezail-i Ali b. Ebî Talib, Mısır basımı.

[2]- Sahih-i Müslim, c.6, s.3, Mısır basımı.

[3]- Nehc'ül-Belâğa, 144. hutbe

Sonuç

Zikredilen rivayetlerin bütününden şu iki hakikat ortaya çıkmaktadır:

1- Hz. Peygamber'in Ehlibeyti'ne sarılmak ve onlara tâbi olmak, Allah'ın Kitabı'na itaat gibi farzdır.

2- Kur'ân-ı Kerim'in dengi ve dünya Müslümanlarının merci makamı olarak tanıtılan Allah Resulü'nün Ehlibeyti aşağıdaki özelliklere sahiptir:

a) Onların hepsi Kureyş'ten ve Haşimoğulları boyundandır.

b) Onların hepsi, Allah Resulü ile öyle bir yakınlığa sahiptir ki onlara sadaka haramdır.

c) Onların hepsi, ismet makamına sahiptir. Aksi takdirde pratik olarak Kur'ân-ı Kerim'den ayrı olmaları gerekirdi. Oysa Hz. Peygamber şöyle buyurmuştur:

"Bu Kur'ân ve itretim, Kevser Havuzu'nun başında yanıma gelinceye kadar birbirinden asla ay-rılmazlar."

d) Onlar, on iki kişidir ve Allah Resulü'nden sonra birbiri ardınca Müslümanların önderleri ve velileridirler.

e) Hz. Peygamber'in (s.a.a) bu on iki halifesi, İslâm'ın gittikçe artan izzet ve şevketinin sebebidir.

Hadislerden elde edilen bu sıfatlar göz önünde bulundurulduğu takdirde, Hz. Peygamber'in Müslümanlara uymayı tavsiye ettiği Ehlibeyt'ten maksadının, Şia'nın fıkhî hükümlerini tanımada kendilerine uymak ve tâbi olmakla övündüğü, Hz. Peygamber'in itretinden olan On İki İmam olduğu gerçeği gün gibi ortaya çıkmaktadır.

Soru: 33 - EBU TALİB, DÜNYADAN İMANLI MI GİTTİ Kİ ONU ZİYARET EDİYORSUNUZ?

Cevap: Abdulmuttalib'in oğlu, Müminlerin Emiri’nin değerli babası ve Hz. Peygamber'in amcası olan Ebu Talib, Şia'ya göre Allah Resulü'nün peygamberliğine iman eden, İslâm'ın ilk yıllarındaki sorunlarda ve çıkmazlarda Hz. Peygamber'in yâr ve yardımcısı olan bir kimsedir.