Şükrü Erbaş
62 1953, Yozgat. Gazi Eğitim Enstitüsü Sosyal Bilgiler bölümünü bitirdi. TMO Genel Müdürlüğü’nde çalıştı. C. A. Kansu-1987, O. M. Arıburnu-1996, Ahmed Arif-2002, Ömer Asım Aksoy-2005, 17. Altınportakal-2013, 1. Dağlarca Şiir Ödülü-2015 ile Homeros Emek Ödülü-2004 ve Halkevleri 6. Halkın Hakları Sanat Ödülü-2016 sahibi.
Şiir: Küçük Acılar (1984), Aykırı Yaşamak (1985), Yolculuk (1986), Kimliksiz Değişim (1992), Bütün Mevsimler Güz (1994), Dicle Üstü Ay Bulanık (1995), Kül Uzun Sürer (1996), Derin Kesik (1999), Üç Nokta Beş Harf (2001), Yalnızlık Heceleri (2003), Gölge Masalı (2005), Unutma Defteri (2007), Bağbozumu Şarkıları (2012), Pervane (2015)
Deneme: İnsanın Acısını İnsan Alır (1995), Gülün Sesi Gül Kokar (1998), Bir Gün Ölümden Önce (1999), Sarkacın Kalbi (2002), Çekilme Suları (2009)
Söyleşi: Eşik Burcu (2010)
1953, Yozgat. Studied Social Sciences. Received Ceyhun Atuf Kansu (1987), Orhon Murat Arıburnu (1196), Ahmed Arif (2002), Homeros Emek (2004), Ömer Asım Aksoy (2005), 17. Altınportakal (2013), 1. Dağlarca Poetry (2015), Halkevleri (2016) Awards.
Poetry: Küçük Acılar (1984), Aykırı Yaşamak (1985), Yolculuk (1986), Kimliksiz Değişim (1992), Bütün Mevsimler Güz (1994), Dicle Üstü Ay Bulanık (1995), Kül Uzun Sürer (1996), Derin Kesik (1999), Üç Nokta Beş Harf (2001), Yalnızlık Heceleri (2003), Gölge Masalı (2005), Unutma Defteri (2007), Bağbozumu Şarkıları (2012), Pervane (2015)
Essay: İnsanın Acısını İnsan Alır (1995), Gülün Sesi Gül Kokar (1998), Bir Gün Ölümden Önce (1999), Sarkacın Kalbi (2002), Çekilme Suları (2009)
Interview: Eşik Burcu (2010)
DİL BUDUR ARTIK
“Gönül Mecnun oldu Leyla bahane”
Neşet Ertaş
Sana yazdığım şiirleri
Geri alamam.
İnkârı da aşk
Değil midir aşkın.
Bir heceydi onlar
Benim kalbim için
Senin güzelliğine
Yazıldığı zamanlar.
Bu külden sonra onları
Bir küfür gibi oku
Heceleye heceleye tersinden.
Gittiğin yere yakışan
Dil budur artık
Ey insanı anısıyla yıkan
Şiirin bile kurtaramadığı
Sıradanlık...
Siyah bir yağmur.
Herkesin konuştuğu.
Bir baykuş avazı.
Göğe bakan kuyu.
Gitmek. Gitmek.
Taştan ağır gül.
Gurbete düşen ay.
Şimdi adından esen üşüme...
NOW, THIS IS THE LANGUAGE
My heart has become Mejnun, Leyla is the excuse
Neşet Ertaş
I can’t take back the poems
I have written for you.
Isn’t the denial
of love also love
When they were
Written for your beauty
They were syllables
Of my heart
After this ash
Read them backwards like a swear word
Syllable by syllable.
This is the language
That, wherever you go, fits
O the ordinariness
You destroy people’s mind with memories
Even poetry can’t prevent this
A black rain
That everyone talks about.
An owl’s cry.
A well facing the sky.
To get away. To get away.
A rose heavier than stone.
The moonlight on homesick people,
Now, your windy name chills us.
(Çeviri: Tozan Alkan)
Dostları ilə paylaş: |