|
Odlu əhvalımı görən xalq köydü sərbəsər,
Görməyəni həm eşitgəc dastanım örtədi.
Necə kim, vəsli-nihalın can ara əkdi könül,
Hicr odu birlə onu sərvi-rəvanım örtədi.
Yeddi göy kim, zahir eylər cismdə kül rəngini,
Ey Hüseyni, barçasın odlu fəğanım örtədi.
182
Bir pərivəş şövqü odu cismü canım örtədi,
Ayrılıb bir uçqun ondan, xanimanım örtədi.
Mən cahanü can fədası qılmış ərdim ey könül,
Üzünə gəlməm əgər canü cahanım örtədi.
Kuhi-ahən olsa, eşqi odu yaxar, ey könül,
Eyb yox, ol od gərçi cismi-natəvanım örtədi.
Könlüm ondan özgəyə mümkin iməs meyl eyləmək,
Vah ki, töhmət birlə şuxi-bədgümanım, örtədi.
Könlüm istər çağda çox ümid verdi mehrindən,
Dostları ilə paylaş: |
