Örtədi eşqin odu axır məni-divanəni.
Bixəbər ol zülfdən, can verdi könlüm xalına,
Bilmədi divanəlikdən dam içində danəni.
Gər görüb nagah üzünü ölsəm, ey can, nə əcəb,
Aqibət çün şö’leyi-şəm’ öldürər pərvanəni.
Qisseyi-dərdimi gər zülfünə desəm eyb iməs –
Kim, uzun tünlərdə der olar kişi əfsanəni.
Ta yaratdı haq təala dünyada hüsnü cəmal,
Görmədi dövran gözü bir sən kimi cananəni.
Künci-möhnət içrə tapdı ay üzün mehrin Hüseyn,
Gənc əgər istərsən, ey can, qoyma bu viranəni.
Dostları ilə paylaş: |
