Summa caietana de pctis Et noui testamẽti iẽtacula
Yüklə 5,7 Mb.
|
alicui (scilicet dum sunt in cōclaui) nuncium mittere vel scripturam. Qui vero cō trafecerit scripturam mittendo vel nunciũ/aut cum aliquo ipsorum secrete loquendo, ip̃o facto excōis sententiam incurrat. extra de elec. ca. vbi ꝑiculũ. li. vi. @@0@ @@1@ ¶ In religiosos mendicantes/immoderate habitacula acqui rentes vel dimittentes. Ca lvi. religiosis mendi cantibus prohibet ad habitandum domos vel loca quecun de nouo recipere / seu hactenus recepta mutare / vel ea transferre in alios vsus cuiusuis alienationis titulo quocun, excommunicationis sen= tentie decernimus subiacere. Bonifa. de exces. prela. ca. i. li. vi. quisitiov el dimissio. Et quo ad personas/ligat solos religiosos mendicantes. Quo ad actiones vero punit tres. Prima est de nouo recipere: secunda/ recepta mutare: tertia/illa transferre in alios vsus alienando. Et referuntur omnes he actio nes ad domos seu locā ad inhabitandum per ipsos religiosos mendicantes. Vbi nota excommunicationem hanc in cle. posi tam cadere super transgressores constōnis in sexto posite ca. quũ ex eo. de exces prela. Vbi tres supradicte actiones/ non nude sed affecte presumptione inhibentur: ac per hoc transgressor consti= tutionis non est/nisi p̃suma taliquid horũ facere, & consequẽter<-P> @@0@ @@1@ ¶ In scienter communicantes in crimine criminoso cum nominatim excommunicato, ei consilium impendendo/ auxilium vel fauorem. Ca. lvij. ter cōicat in crimine criminoso/ ei consilium impendendo/auxilium vel fauorẽ, quum ratione damnati criminis videatur in eũ delinquere qui dānauit/ab eo vel eius superiore merito delicti erit absolutio requirenda. Et in fra. Verum si diffi cile sit ex aliqua iusta cā ꝙ ad ip̃m excōicatorẽ absoluẽdus acce= dat, concedimus indulgentiam vt prestita iuxta formā ecclesie cautione ꝙ excōicatoris mandato parebit/ a suo absoluatur ep̃o vel proprio sacerdote. Inno. iij. de sen. excom. nuper. @@0@ @@1@ ¶ Circa materiam huius canonis aduerte dupliciter contingere participare in crimine excommunicationi subiecto. Primo co= operando ad illum criminis actum per quẽ incurrit primo alter excōis sententiam: vt si aliquis cooperetur ad hoc ꝙ religiosus temere habitũ dimittat/aut ꝙ cōtrahat mr̃imoniũ / aut aliquid aliud ꝑꝑ quod religiosus ille incurret excōicationẽ. Et hoc mō nō incurri{t$} excōicatio maior cōicando in crĩe/regułr loquendo/ rōe ꝑticipij seu cōionis: ꝗa nō cōica{t$} excōicato: qm̃ nō est adhuc excōicatus qñ interuenit hmōi cooperatio. Dixi aũt regulariter/ propter tres casus exceptos. Primus est si excōicatio esset lata in aliquẽ ꝗ cũ ꝑticipibus suis vinculo excōis subijceretur. tunc. n. participantes/sententiam maioris excōis incurrerent: vt patet in ca. ꝙ indubij. de sen. exco. Secũdus est qñ excōicatio fertur/non solum in facientem, sed & in eos qui dant auxilium / consiliũ vel fauorem: vt in multis casibus inuenitur expressum. Tertius est in casu manus violente in clericum: qm̃ casus ille extendi{t$} ad omnes cooperantes: vt supra patet. Alio modo participatur in crĩe excōicationi subiecto / postꝗ̈ alter incurrit iā ꝑꝑ crimen illud excōicationẽ, impendendo ei ad illud/auxiliũ/cōsilium vel fauorẽ. Et sic cōicando in crimine criminoso/excōmunicato, in= curritur excommunicatio maior. Et hoc tam si ille cui sic cōica tur est ab homine noĩatim excōicatus (vt in hoc canone hẽs) ꝗ̈ si a iure vel a iudice est gñaliter excommunicatus: vt habes in ca. si concubine. de sen. excom. Aduerte quo ꝙ iste canon recitatus supponit participantem excōmunicatum/ & circa ab= solutorem principaliter versatur: volens ꝙ ad iudicẽ excōicatorẽ<-P> @@0@ @@1@ ¶ In clericos qui scienter & sponte participant cum nomi natim excōicatis a papa/& ipsos in officio recipiũt. Ca. lviij. Yüklə 5,7 Mb. Dostları ilə paylaş:
|