Summa caietana de pctis Et noui testamẽti iẽtacula
Yüklə 5,7 Mb.
|
traha{t$}/districtius inhibemus, ne decetero aliquis quācun religionẽ tacite vel exp̃sse pro fessus/in scolis vel alibi temere habitũ sue reli giōis dimittat: nec accedat ad q̃uis studia lr̃a℟/ nisi a suo p̃lato cũ cōsilio sui conuentus vel maioris ꝑtis eiusdẽ/ sibi eundi ad studiũ lñia primitus sit cōcessa. Siꝗs aũt ho℟ teme rarius violator extiterit, excōis snĩam incurrat ip̃o facto. Docto res quo siue magr̃i qui religiosos habitu fuo dimisso leges vel physicā audientes / sciẽter docere aut in scolis suis p̃sumpserint retinere, simili eoipso sint sententia innodati. ne cle. vel mo. vt periculosa. li. vi. ratio habitus: secũdo curiositas gymnasiorũ: tertio fomentũ vtrius. Et quo ad ꝑsonas est ꝑticularis, ligans solos religiosos & doctores. Quo ad actiones vero punit actio= nes tres. in prĩa materia dimissionẽ habitus: in secunda accedere ad q̃uis studia: in tertia retinere in scolis suis. ¶ Et pro prĩo ꝗdẽ casu nota prĩo/ꝙ dimittere habitũ sue religionis cōtingit dupłr. Primo totaliter. Et sic nunꝗ̈ volũtarie dimitti{t$} nisi vel aposta= tando. Et sic manifeste incurrit hũc canonẽ: ꝗa temere dimittit. Vel transeundo ad aliā religionẽ. & sic etiā si irrōnabiłr trāseat, nō temere tñ dimittit sue religionis habitũ: quia nō est amplius habitus sue religionis. Secũdo ad tempus. Et sic ad incurrẽdũ hunc canonẽ due cōditiones requirun{t$}. Primo ꝙ dimitta{t$} habi tus sue religionis: secũdo ꝙ dimissio fiat temere. Et vr̃ posse addi tertium/ꝙ dimissio sit mā vagandi: quia hoc pro rōne canonis<-P> @@0@ @@1@ <-P>in textu assigna{t$}. Et dimissio ꝗdẽ dupłr inueniri pōt. vel totali= ter nō hñdo habitũ. vel nō hñdo in suꝑioribus. Et si totaliter nō habe{t$}, nulla est ambiguitas. Si vero absconditus porte{t$} habi= tus/varia est docto℟ opinio. Mihi aũt vr̃ cōsideranda quali= tas occultationis, & distinguendũ inter habitũ sic occultatũ vt repute{t$} cōiter a cōuersantibus cũ eo ꝗ eũ aliter non nouerũt/nō religiosus. Et sic incurret hũc canonẽ: ꝗa licet nō dimittat mate= rialiter vestẽ que est habitus, dimittit tñ formałr habitũ sue reli gionis: ꝗa dimittit ip̃m vt habitũ quo discerni pōt & cognosci vt religiosus talis religionis. Et cōfirma{t$} hoc ex textu. tum quia occultatus oĩno habitus nō subtrahit materiā vagādi, ex quo sic incedit suꝑius vt non religiosus. tum quia nullus doctor videns religiosum sine habitu in superioribus / esset certus ꝙ religiosus dimisisset habitum: quoniam relinqueretur ambiguũ an dimi= fisset subtus: quum tamen textus excommunicet doctorem ad= mittentem religiosum sine habitu &c. Vel habitum sic occulta tum, vt tamen a conuersantibus / ꝗ̈uis non ab omnibus pretere untibus/ videatur ꝙ religiosus est talis religionis. Et sic non in curret hunc canonem: quia nec materialiter nec formaliter sue religionis habitum dimittit ex toto, ꝗ̈uis secundum quid aliqua= liter dimittere dici possit. Et ex his sequitur primo/ꝙ dimittens temere sue religionis habitũ ad tempus / excommunicatus est: quia vere ac temere dimittit. Et hoc significat litera per illud verbum/in scolis vel alibi: ex hoc. n. significatur ꝙ non reꝗritur apostatica dimissio. nā scole nō sunt ꝑpetue/sed ad tp̃s. Sequitur secũdo ꝙ si religiosus nō transeundo ad aliā religionẽ habitum alterius religionis assumat/suũ temere dimittẽdo, excōicatus est: alioquin frustra poneretur illud pronomen sue. Sequitur tertio/ ꝙ dimittens habitum ad horam ex leuitate / vel etiam per totũ diem domestice manendo, non est excōicatus: tum quia proprie loquendo non est temeraria dimissio: tum quia cessat legis ratio expressa de materia euagationis. @@0@ @@1@ ¶ Pro secũdo āt casu nota duo. Primũ est plus exigi ad lñiam eundi ad studiũ ꝗ̈ eundi ad alia ꝗ̈uis diuturniora negocia: qm̃ sic iure disponẽte/nō sufficit lñia p̃lati, sed requiri{t$} cōsiliũ capłi ad lñiam eundi ad studium quodcũ etiā theologie: ad alia aũt p̃lati lñia sufficere vr̃. & saltem hoc est verum/ꝙ ẽt si sine lñia fiant/uō hẽt locũ huius canonis snĩa. Et mouit forte conditorem canonis/ frequens ac pronus religiosorũ animus ex hac honesta occōne exeundi ad manendũ extra claustrũ. Secundũ est/ꝙ canon iste nō hẽt locũ in religiosis accedentibus ad alia loca reli gionis sue vbi est studiũ: quia nō accedũt proprie ad studia ip̃a (hoc est ad manendũ in studijs que extra claustra esse suppo= nũtur) sed de claustro migrāt ad claustrũ vbi cōmoditatẽ hñt studendi. Simiłr nō hẽt locũ in religiosis quo℟ lñia morandi ex tra claustrũ nō pendet a p̃lato sui cōuentus, sed a suꝑiori p̃lato: vt in religionibus mendicantiũ contingere videtur. in quibus si sola licentia supremi prelati aut prouincialis consueuit sufficere ad manendum extra claustrum tam in studijs ꝗ̈ alibi, locũ non habet sententia ista. Et potest hoc accipi ex textu / dum loquitur de religiosis quorum introitus & exitus solitus est $unclearendere a prelato sui conuentus: per hoc. n. discernuntur ab his religiosis quorum introitus & exitus a superioribus cōsueuit disponi, ita ꝙ nulla videtur in prelato sui conuentus & illius capitulo au thoritas remansisse circa religiosum illum / nisi quum est in conuentu illo. At si contendat quis circa rigorem iuris, aduer tat saltem ex consuetudine tales excusari: quum simplici corde iuxta morem sue religionis actus suos disponant. ¶ Quo ad tertium demum casum / hoc solum aduertendum censeo, ꝙ quattuor requiruntur conditiones ad hoc ꝙ incurra{t$}. Due ex parte religiosorũ (scilicet ꝙ audiāt leges vel physicā. i. medicinam / & ꝙ dimisso habitu) & due ex parte doctoris: scilicet ꝙ scienter & presumptuose doceat seu retineat tales reli giosos. Et est episcopalis. @@0@ @@1@ ¶ In simplices monachos & canonicos regulares ad cu= rias principum se conferentes, vt damnum aliquod inferāt suis prelatis aut monasterio. Ca. lxii. Yüklə 5,7 Mb. Dostları ilə paylaş:
|