Summa caietana de pctis Et noui testamẽti iẽtacula

QVoniam In pleris ꝑtibus in fra ean

dem ciuitatem at diocesim

permixti sunt populi diuersarum linguarum/

habentes sub vna fide varios ritus & mores,

districte precipimus / vt pontifices huiusmodi

ciuitatũ siue diocesum prouideāt viros idoneos/ꝗ secũdũ diuer

sitates rituũ & linguarũ diuina illis officia celebrent/ecclesiasti

ca sacr̃a ministrent / instruendo eos verbo pariter & exemplo.

Prohibemus aũt omnino, ne vna eadem ciuitas siue diocesis

diuersos pontifices habeat / tanꝗ̈ vnum corpus diuersa capita/

quasi monstrũ. Sed si ꝑꝑ predictas cās vrgens necessitas postu=

lauerit, pōtifex loci catholicũ presulẽ nationibus illis cōformem

prouida deliberatione cōstituat sibi vicariũ in p̃dictis/ qui ei per

omnia sit obediens & subiectus. Vnde siquis aliter se ingesserit,

excōis mucrone se nouerit percussum, & si nec sic resipuerit/

ab omni ministerio ecclesiastico deponendũ. adhibito si necesse

fuerit brachio seculari ad tantam insolentiam repellendā. Extra

de offi. ordi. ca. quoniam in pleris.

Canonis Istius materia est vsurpatio p̃sulatus. Et quo

ad ꝑsonas est vłis. Quo ad actiones vero pu

nit vnā. s. aliter se ingerere ꝗ̈ ex ordinatione ep̃i.  Vbi aduerte/

ꝙ canon iste directe excōicat illos ꝗ vbi sunt verbi gr̃a latini &

greci & ep̃s est latinus, vsurpāt sibi p̃sulatũ super grecos. &

sic de similibus. Horret. n. canon iste duo capita in eadẽ ciuitate

seu diocesi: & ꝑꝑea vult si necessitas vrgens postulauerit/ꝙ ep̃s

substituat sibi ep̃m super illos alterius ritus vt suum vicarium.

Hodie tamen canon iste parum aut nihil videtur seruari: qm̃

apostolica sedes prouidet qñ in eadem etiam ciuitate habente

latinos & grecos/de duobus ep̃is seu archiep̃is. Et est ep̃alis.

@@0@

@@1@Excōmunicatio. 107

¶ In eos qui propter legitimum impedimentum/ a senten

tia canonis vel hominis ab eo qui regulariter absoluere nō

poterat absoluti / contemnũt ꝗ̈primum commode possunt

ei a quo regulariter erant absoluendi se pñtare etc. Ca. lxix.

EOs qui a sentẽtia canonis vel hoĩs quum

ad illum a quo alias de iure fuerāt ab/

soluẽdi/nequeunt propter imminentem mortis

articulum aut aliud impedimẽtum legitimum

pro absolutionis beneficio habere recursum/ab

alio absoluuntur: si cessante postea periculo vel impedimento

huiusmodi/se illi a quo his cessantibus absolui debebant/ ꝗ̈ cito

commode poterũt contempserint presentare, mandatum ipsius

super illis pro quibus excōmunicati erant humiliter recepturi/

prout iustitia suadebit, decernimus in eandem sententiam reci

dere ipso iure.  Idem statuimus de his quibus quũ a sede apo

stolica vel legatis ipsius / absolutionis beneficium a quibusuis

sententijs consequuntur / iniungitur vt ordinariorum suorum

vel aliorum quorũlibet suscepturi penitẽtiam ab eisdem/ se con

spectibus representent, et passis iniuriam seu his quibus propter

hoc ligati existunt/satis factionem exhibeant competẽtem: si hec

quumprimum poterunt / non curauerint adimplere. De sen.

exco. ca. eos. li. vi.

Canonis istius materia est impenitentia absolutorum

a censuris in certis casibus. Et quo ad perso=

nas licet sit absolute vniuersalis, restringitur tamen ad eas que

in talibus casibus tenen{t$} se presentare p̃latis seu ordinarijs etc.

Quo ad actiones vero/duas punit. prima est contemnere se pre

sentare ꝗ̈ primum cōmode quis poterit/ illi a quo cessante peri=

culo vel impedimento absolui debebat. seđa est non curare ad

implere iniunctionem de presentando et satis faciendo quum

primum commode potest.

@@0@

@@1@Excōmunicatio.

¶ Vbi nota tres casus. Primus est eorum qui absoluti ex pericu

lo mortis vel legitimo impedimento ab excōicatione lata a iure

vel ab homine/ab eo qui non potest regulariter absoluere, si post

hec non se pñtant illi a quo regulariter fuerant absoluendi &c.

Secundus est eorũ qui absoluti a papa vel ipsius legato/si missi

ad ordinarios vel aliquẽ alium pro penitentia, non implent ius=

sionem. Tertius est si istismet iniunctum fuerit vt satisfaciant

iniuriam passis seu illis quibus propter hoc ligati existunt, & si

militer non curauerint adimplere.  Et pro secundo quidem &

tertio casu stabis cũ verbis canonis: vt scilicet locum habeat dũ

taxat qñ absolutio & iniunctio sunt ab apostolica sede seu lega

to ipsius. ita ꝙ si sunt a iudice delegato aut ab ep̃o/non ligat iste

canon.  Pro omni aũt casu aduertendum est/ꝙ tp̃s quampri=

mum cōmode poterunt/in foro iudiciali arbitrio iudicis decer=

nitur: in foro aũt conscientie/absolutus ipse testis est sue consciẽ

tie fi fuerit negligens aut contemptor. Et quia lex ista non arctat

ad presentandũ se personaliter, idcirco siquis per procuratorẽ ad

hoc institutum cum veritate satisfactionis compareret corā istis

ꝗ̈primum posset/satisfacere videtur canoni: quum nihil horum

que agenda sunt exigat presentiam personalẽ: vt patet discurren

do per singula. Et ista excōicatio est ep̃alis / si illa a qua fuerat

absolutus erat episcopalis. & similiter est papalis/si prima erat

papalis: reincidit enim in eandemsententiā qua prius ligabatur.

¶ In eos qui in locis christiano℟ corpora defunctorum

ad alia loca transferenda/exenterare/ in frusta incidere/

elixare/excutere carnes ab ossibus &c. p̃sumunt. Cap. lxx.