ACceptio personarũ est peccatũ: quia tollit equali
tatem iustitie. Est autem pctm̃ mortale / qñ est
perniciosa. frequenter vero est perniciosa in tri
bus: hoc est in distributione cōium bonorũ/&
bñficio℟ ecclesiastico℟/& in iudicijs. Quũ. n.
cōia regni vel ciuitatis officia/dignitates seu honores distribuun
tur ita ꝙ amicitie vel consanguinitatis vel factionis aut alterius
impertinentis rō prefert minus dignos, ruit cōe bonum. Nec mi
nus ruina ecclesie manifesta est/quum in beneficijs ac dignita=
tibus ecclesiasticis minus digni preferuntur quia amici seu fami
liares vel coniuncti aut seruitores &c. sunt. Vniuersum quo
humanum genus grauissime offenditur/ex eo ꝙ actor aut reus
in iudicijs in iure p̃fer{t$} quia potẽs aut diues aut amicus aut &c.
Peccatum hoc non solum anime mors est, sed ad restōnem ob
ligat iuxta restōnum regulas: pro quanto iniuste impedit dignũ
seu digniorem. & preter hoc tenetur acceptor persone de dānis
consequentibus huiusmodi promotiones seu iniurias.
ACcidia dupliciter sumi{t$}. vel cōiter/vt est nomẽ
cōe ad multas pctō℟ species. vel proprie/vt est
spāle pctm̃. Et cōiter quidem sumpta significat
tristitiā de spũali bono. ꝓprie aũt sumpta signi
ficat tristitiā de spũali bono diuino: hoc est ad
charitatẽ pertinente. ¶ Ad quo℟ clarificationẽ distingue bona
spũalia. Et vide primo spũale bonũ diuinũ cōsistere in amicitia
inter deũ & hoĩem: ac ꝑ hoc in idem velle & idem nolle cum
deo/in cōuersari cũ deo/in conuiuere & colloqui cum deo/&
hmōi. Et ꝑꝑea quũ quis est intantũ elongatus ab amore celestis
patris & patrie, vt quũ audit aut cogitat statutũ sibi esse vt sit
ciuis sancto℟ & domesticus dei &c. de hoc tristatur, tunc pec=
cat proprie pctō accidie. Et si cũ cōsensu rōnis est hmōi tristitia,
pctm̃ est mortale grauissimũ ꝓpinquũ odio dei. Si vero de hoc
non trista{t$} {secundum} affectũ/sed {secundum} effectum quia parum de hmōi<-P>
@@0@
@@1@Accidia. Adulatio.
<-P>amicitie bono curat negligens adipisci illā/ quia vacat delecta=
bilibus humanis, pctm̃ accidie nō incurrit: sicut nec plus amans
carnalia ꝗ̈ deũ/incurrit pctm̃ odij dei. Vide deinde bonũ spũa
le cuius virtutis consistere in actibus & exercitatione illius.
verbigr̃a/bonũ spũale iustitie in volũtate reddẽte ius vnicui:
temꝑantie ĩ volũtate moderate vtẽte delectabilibus {secundum} sensum:
& sic de alijs. Et ꝑꝑea quũ ꝗs cogitat reddẽdũ esse ius/aut ab=
stinendũ ab imoderatis delectabilibus/aut aliquo hmōi, & de
hoc trista{t$}, peccat ꝗdẽ: ꝗa trista{t$} de bono virtutis. & est pctm̃
hoc accidie cōiter dicte: ꝗa hmōi tristitia spectat ad vitiũ contra
riũ illi virtuti de cuius bono tristitia ẽ: puta ad iniustitiā/vel ad
ĩntemꝑantiā, & sic de alijs. Et est hmōi tristitia pctm̃ mortale/si
est de bono virtutis necessario ad salutẽ/ & cũ cōsensu rōnis. Si
aũt sine cōsensu rōnis est/de quocũ bono sit, pctm̃ veniale con
stat esse. & siłr si est de bono nō necessario ad salutẽ: puta de li
beralitate ad quā nō tene{t$} / de veritate iocosa vel officiosa tm̃.
quia sicut deliberate refutare hec/nō est pctm̃ mortale, ita nec de
liberate tristari de his: nā delectationes & tristitie sunt bone vel
male moraliter sicut electiones. & ꝑꝑea si deliberate refutatio=
nes non sunt pctā mortalia/ nec tristitie sunt mortalia peccata.
Ex his habes/ꝙ quũ ꝗs trista{t$} de ieiunio/ or̃one/ festo℟ obser
uatione/& hmōi, & ꝑꝑ hmōi tristitiā negligit ieiunare/ orare/
aut festa seruare, peccat peccato accidie / non vt estspāle pctm̃/
sed accidie cōmuniter dicte: que non trahit pctm̃ in aliā speciẽ.
Dostları ilə paylaş: |