ADulatio est pctm̃: quia est excessiua laus seu cō
placentia verbis vel factis in cōi cōuersatione.
Et tripliciter p̃t esse pctm̃ mortale. primo rōne
materie laudate: vt siquis laudet aliquẽ de actu
qui est pctm̃ mortale. Vel rōne finis: vt siquis
laudet aliquẽ ad hoc vt noceat illi corporałr vel spũaliter. Vel
rōne occasionis: vt quũ quis laudando fit alteri preter intẽtionẽ
suā occasio peccandi mortaliter. Et primi duo modi quia sunt<-P>
@@0@
@@1@Adulterium. 10
<-P>manifeste contra charitatẽ/ sunt inexcusabiles. Tertius aũt cum
grano salis intelligẽdus est, mensurando occasionẽ peccandi an
sit data vel accepta: & an sit cognitũ & cogitatũ a laudante, ꝙ
ĩs qui lauda{t$} / ex hmōi laude ruere solitus sit in mortale pctm̃:
& rursus an ex debito an sponte laudans laudet. In his. n. que
suntex suo gñe recta/ & p̃ter intentionẽ oꝑantis alius ruit, non
modicā hec faciunt dr̃iam: vt in materia de scandalo declara=
bitur. Quũ. n. aliquis debet ex officio aliquẽ de bono aliquo ope
re laudare/etiā si sciat laudatũ in suꝑbiā mortalẽ se elatu℟, nō
tene{t$} ꝑꝑea desistere a debito officio. pōt tñ & debet deponere
hmōi scientiā de futura ruina illius: quia. xij. hore sunt diei, &
pōt in instanti hōilluminari & mutari a diuina misericordia.
¶ Est aũt adulatio pctm̃ valde graue / & ꝑꝑ nocumẽta maxi=
ma que affert humano gñi (hinc. n. facile/vt hiero. ait / mẽte=
hoĩum corrũpun{t$}: & ad ea que laudan{t$} ꝗ̈uis criminosa accen
duntur & assuescunt, intantũ vt mala non solũ desinant hr̃i
vt turpia/ sed hñtur vt bona & laude honore ac premio digna.
quo quid peius:) & ꝑꝑ excessum diuine offense: iuxta illud.
qm̃ laudatur pctōr in desiderijs anime sue/ & iniquus bñdici{t$},
exacerbauit dñm pctōr. Est aũt pctm̃ veniale qñ vel laudatur
aliquis de malis venialibus/ vel de bonis sola complacendi inten
tione/ abs ruina, vel etiam ob aliquam vtilitatem consequendā
vel non impediendam: vt de se patet.
ADulteriũ quātũ ad crimen/ est maniseste pctm̃
mortale. Quātũ vero ad damnificationẽ/consi=
deratione eget. Duplex. n. habet ꝗ̈uis nō semꝑ
annexũ damnũ alienũ: vel successoris vel hospi
talis. Nā si proles ex adulterio suscepta marito
mr̃is succedit/vel ab eo dotatur, dānificantur hr̃des legitimi. Et
ꝑꝑea vter adulter ꝗa dāni huius cā existit, tene{t$} {secundum} vires ad
satisfactionẽ: aut manifeste/ si negociũ id patitur: aut sub aliquo
velamine/ donando lesis ꝑ interpositā personā aut ꝑ se quod p̃t.<-P>
@@0@
@@1@Adulterium. Aduocatus.
<-P>¶ Verum circa hmōi manifestationis negocium duo pensanda
sunt: scilicet periculum & spes. Si. n. periculũ ex manifestando
adulterio ĩminet, occulte satisfiat vt melius pōt/ & reliquũ diui
ne misericordie reserue{t$}: iuxta ca. officijs. de pe. & re. quia sicut
cessante iudiciaria coactione nō tene{t$} hō perdere vitā aut liber
tatẽ vt satisfaciat debito pecuniario, ita nec tene{t$} perdere famā
aut vitam in ꝓposito: vbi de sola pecuniaria re agitur. Cessante
autem periculo & vite & fame & hmōi, si non pōt aliter satis
fieri/spes fructus futuri ex manifestatione adulterij pensanda
est: puta si speratur, ꝙ maritus postꝗ̈ sciet prolem nō esse suam/
dotabit illam aut heredem instituet: aut si speratur, ꝙ proles au=
diens/propterea ingredietur monasterium: aut aliquod aliud re
medium proueniet. Nā si fructus nullus speratur/quia de iure
nec maritus nec proles tenetur matri adultere credere in hmōi,
vana esset manifestatio adulterij.
¶ Quo ad hospitaliũ vero damnificationem/ duo cōsideranda
sunt. primũ. ꝙ nullũ pctm̃ est, prolem exponere vt in hospitali
alatur/ ad occultandũ hmōi adulteria. hec. n. est vna ex rōnibus/
quare loca hec pia instituũtur. Secundũ. ꝙ si pr̃ aut mr̃ prolis
non est indigẽs, debet & satisfacere hospitali (quia bona hmōi
hospitaliũ non in diuitũ sed pauperũ adminiculũ sunt: & ꝗ̈tũ
confumitur a non pauperibus/tantũ indigentibus adimi{t$}) &
prouidere proli vt bñ institua{t$}: tenen{t$}. n. parentes nō solũ alere
& vestire/ sed instruere ꝑ se vel alios prolem propriam.
Dostları ilə paylaş: |