CLericos Qui scienter & sponte parti
cipauerunt cum excōicatis a
nobis/ & ipsos in officio receperunt, eadẽ excōis
sententia cũ ipsis non dubitamus inuolui: quos
etiam pro absolutionis bñficio habendo ad nos
volumus remitti. Cle. iij. de sen. exco. ca. significauit.
Canonis Istius materia est sacrilegiũ quo excōicatus
a papa/recipi{t$} ad diuina. Et quo ad ꝑsonas
est particularis: quia ligat solos clericos. Quo ad actiones vero
punit vnicam actionem: scilicet recipere ad diuina. Vbi aduer
te sex conditiones requiri: quarũ quin habentur ex textu: sextā
autem vsus apponit. Prima est ꝙ respicit solos clericos. Secũda
ꝙ sit participatio in diuinis: quia copulatiue ponitur in lr̃a/parti
cipauerunt & in officio receperunt. Immo si verba proprie in/
terpretanda sunt, non sufficit qualiscũ in diuinis participatio/
sed reꝗri{t$} ꝑticipatio receptiua. Ita ꝙ soli clerici qui recipiũt ad
diuina/non āt clericus ille ꝗ interesset ibi tanꝗ̈ vnus de populo,
excōican{t$}. Tertia & quarta/ꝙ sciẽter & spōte: hoc est ꝙ sciatse
ꝑticipare in diuinis cũ excōicatis a papa/et nec vi nec metu hoc
faciat: alioꝗn non sponte fieret. Nec exigi{t$} metus cadens in con
stantẽ virũ, sed ꝗcũ metus cōtraria{t$} adspōte/sufficit: vt verba
operen{t$} quod significant. Quinta cōditio est/ꝙ sit excōicatio a
papa. Et he omnes patent in litera. Sexta aũt ex rationabili vsu
accepta/est ꝙ sit excommunicatus nominatim/ vel equiualẽter<-P>
@@0@
@@1@Excōmunicatio.
<-P>ad nominatim: alioquin quum omnes excommunicationes in
iure posite sint a papa / & similiter omnes excommunicationes
que in cena domini generaliter promulgantur sint a papa, seque
retur ꝙ clerici recipientes ad diuina scienter & sponte tam a
iure communi ꝗ̈ in cena domini generaliter excommunicatos/
incurrerent excommunicationem maiorem / pape reseruatam:
quod a nullo admittitur. Et est papalis.
¶ In fictionem seu fraudem cōmittentes/ad hoc vt iudex
personaliter vadat ad mulierem pro testimonio. Ca. lix.
CAsus Huiusmodi (videlicet vt iudex
vadat personaliter ad mulierẽ pro
testimonio) nō fingatur, nec fraus interueniat
in hac parte: alioquin fictor huiusmodi vel frau
dator ipso facto sententiam excommunicationis
incurrat. De iudi. ca. mulieres. in. vi.
Canonis Istius materia est insidiari pudicitie mulie=
rum. Et quo ad ꝑsonas est vniuersalis. Quo
ad actiones vero punit duas actiones. Prima est fingere casum:
secunda est fraudem committere. Vbi nota/ꝙ duo ad hanc
censuram incurrendam requiruntur. Primo ꝙ fictio seu fraus
fiat ad hoc vt iudex personaliter vadat ad mulierem pro testi=
monio. Secundo ꝙ sequatur effectus: vt talis pena referatur ad
opus subsequutum quod canon vitare intẽdit. Et quia opus sub
sequutum ponitur duplex (primum/quod subsequitur si nullũ
ad sit impedimentum: & hoc est iudicem ire personaliter ad mu
lierem pro testimonio. alterum quod interueniente impedimen=
to sequitur/& est mittere ad eas pro testimonio) quantum ex
litera apparet/nisi sequatur effectus primus / scilicet ꝙ iudex
vadat personaliter, non videtur habere locum excommunicatio
ista: quia mittere ad mulieres pro testimonio/ superius in hoc eo
dem canone concessum est: & ire personaliter/repetitur quum
fertur sententia hec. Et est ep̃alis.
@@0@
@@1@Excōmunicatio. 101
¶ In partem procurantem vel ꝙ de alijs ꝗ̈ de manifestis
iniurijs seu violentijs conseruatores se intromittant, vel ꝙ
ad ea que iudicialem indaginem exigunt/ suam extendant
potestatem. Ca. lx.
DEcernimus Vt si conseruatores de
alijs ꝗ̈ de manifestis in=
iurijs & violentijs scienter se intromiserint/seu
ad alia que iudicialem indaginem exigunt/suā
extenderint potestatem, eoipso per vnũ annum
ab officio sint suspensi. Pars vero que hoc fieri procurabit/sen=
tentiam excommunicationis incurrat. A qua non possit absolui,
nisi ei quem sic fatigauit indebite / primo satisfaciat integraliter
de expensis. extra de offi. dele. hac constitutione. li. vi.
Canonis Istius materia est vsurpata iudicialis vexa=
tio per conseruatores. Et quo ad personas est
particularis. nam ligat solum partem: hoc est illum qui est pars
in huiusmodi vexatione. Quo ad actiones/punit vnā actionẽ. s.
procurare alte℟ duo℟. vel ꝙ de alijs ꝗ̈ de manifestis iniurijs seu
violentijs se cōseruatores intromittāt: vel ꝙ ad ea que iudicialẽ
indaginẽ exigũt/suā extendāt ptātem. Vbi nota/ꝙ hec pena
habet locum duntaxat in pure conseruatoribus / qui a sede apo=
stolica cōceduntur vt a manifestis iniurijs & violentijs tuean{t$}:
vt in principio huius canonis textus dicit. Vnde si dentur conser
uatores ad tutelam ab omnibus siue manifestis siue immani/
festis iniurijs/non habet locum hec pena. Et quia sola pars liga=
tur, si alij qui non sunt partes hec procurarent / non inciderent.
Et quia procuratio ista debet esse consummata ad effectum sub
sequutum (vt patet ex eo ꝙ absolui prohibetur/ nisi satisfecerit
lese parti in expensis) ideo siquis procuraret / & conseruator
non exaudiret procurantem vexando alteram partem/ nō incur
reretur excommunicatio. Et est episcopalis satisfactione pre=
missa.
@@0@
@@1@Excōmunicatio.
¶ In religiosos temere habitum suum dimittentes / vel ad
queuis studia sine debita licentia accedentes: & in docto/
res qui religiosos habitu suo dimisso leges vel physicam au
dientes / scienter docere aut in scolis suis retinere presu=
munt. Ca. lxi.
Dostları ilə paylaş: |