MVtilatio Siue sui siue alterius (nisi ex
necessitate sanitatis abscisionẽ
membri exposcentis fiat) peccatum est mor=
tale: vtpote contra charitatem qua & nos &
proximos sicut nos diligere tenemur. Iudici ta=
men secundum iustitie ordinem sicut licet occidere ita licet mu
tilare malefactorem.
NEcromantia (qua diuinatur per
mortuos / seu mor=
tuorum personas agẽtes demones: vt petente
saule rege / mulier suscitauit samuelem con
sulendum de bello philistinorum) peccatũ
est magnum valde: vtpote ad inuocationem
demonum recurrens. Inchoant siquidem tales hic societatem
quam perpetuo habituri sunt cum demonibus.
@@0@
@@1@Negligẽtia. Nemesis. Notarioꝝ pctā 179
NEgligentia / qua hō deficit a solicitu=
dine debiti operis intusvel
extra, pctm̃ est: quia recte rationi dissonat.
¶ Est autem mortale pctm̃ dupliciter. Vel ex
oꝑe debito de necessitate salutis/ vel ex cōtẽptu.
nam siquis ex contẽptu diuini amoris negligit/aut negligit illud
ad quod de necessitate salutis tene{t$}, manifeste incurrit mortale
peccatum. Extra hos autem casus venialis est negligentia.
NEmesis (hoc est tristitia quā hō habet
de alieno bono temporali / quia
ille habens tale bonum est indignus tali bono:
vt quum quis tristatur quia homo malus habet
diuitias/est bñ fortunatus/ omnia illi succedũt
ad votum &c.) pctm̃ est: pro quāto diuine prouidetie actionẽ
arguit/tanꝗ̈ iniuste distribuentẽ bona tꝑalia. Et propterea si ad
hmōi detestationem extenditur tristitia hec / proculdubio pctm̃
est mortale. Et similiter si tristitia hec ita afficit/ vt ducat homi=
nem ad imitandum malos vt prosperetur, mortale peccatum
est: vt patet.
Supposita autẽ debita reuerentia ad diuine prouidentie distri
butionem tristari aliqualiter de temporalibus bonis indignorũ,
nulllum apparet peccatum ex propria ratione: sed esse licitum,
sicut tristari de monstris. De his vide commentaria in secundā
secunde/si profunde vis perscrutari.
NOtariorum Pctā peculiaria sunt in
primis periurium/si iura
mentum quod fecerũt nō seruāt: deinde falsum
cōficere instr̃m in toto vel in ꝑticula quacun/
aut de actu reprobato, aut qũolibet alias illicitũ:
occultare quo instrumẽta seu prothocolla aut lacerare. Ho℟
enim quedam sunt manifeste crimina maxima. Nullũ tñ scio
excusare a pctō mortali: nisi forte deceptus quis faceret instr̃m<-P>
@@0@
@@1@Nuptiarum pctā.
<-P>illicitum/credens esse licitum. tunc. n. iuxta ignorantie excusan=
tis regulas iudicandus esset in foro conscientie, & cum illo salis
grano/ꝙ modicum pro nihilo reputatur.
NVptiarum Peccata duo sunt. Primũ
si fiant tẽpore interdicto:
hoc est a principio aduentus vs ad epiphaniā/
& a septuagesima vs ad octauas pasce / & a
tribus diebus rogationis qui sunt ante ascensio=
nem vs ad penthecosten: hoc est totam hebdomadam penthe
costes. Hec tempora sunt certa. De octaua vero epiphanie &
de die octauo penthecostes serua ambrosij documentum: vt
scilicet conformes te ecclesie in qua es cōsuetudini, vt omnium
disputationes effugias.
¶ Et quoniam nuptie tria important (scilicet benedictionem
sponsi & sponse / traductionem sponse in domum viri / &
celebritatem conuiuij) scito tria hec intelligi his temporibus
interdicta. Et quoniam pene non sunt extendende / nihil aliud
est dictis temporibus interdictum: possunt enim contrahi ma=
trimonia de presenti / & sponsalia. Vnde putantes euadere vio
lationem legis / & facientes primum tantum (scilicet bene=
dictionem) in sabbato ante aduentum vel septuagesimam/&
in dominica reliqua duo, non effugiunt legis iram: plus enim
sunt prohibita illa duo ꝗ̈ primum, quod non nisi quia simul
cum nuptijs fit intelligitur prohibitum: quia illa sunt carna=
lia / benedictio est spiritualis. Reputatur autem mortale pec
catum / violare hoc ecclesie statutum. Et merito si scienter fit:
quia quum deliberate & preparate ac publice hec fiant & cum
scandalo, non videtur posse nisi cōtemptu interueniente trans=
gressio huiusmodi scienter esse.
Secũdum nuptiale peccatum est superflua vanitas: & vtinā
non admixta turpibus verbis & actibus.
@@0@
@@1@Obstinatio. Ociũ. Odium boni. 180
OBstinatio (qua homo pertinaciter in=
heret peccato) dupliciter in
curritur. Primo per se, hoc est ex intentione: vt
quum quis intendit pertinaciter perseuerare in
pctō. Et hic est proximus statui damnatorum.
Altero modo quasi per viamsequele: vt quum homo est adeo
habituatus in peccando / & tam delectabile ac connaturale
factum est ei versari in peccato, vt nullus aut leuissimus insit
illi vnꝗ̈ motus ad resurgẽdum in veritate a peccato. Et hic pa℟
distat a damnatorum statu.
¶ Vter tamen potest per dei gratiam preueniri & conuerti.
Primus tamen non ita difficile/si non ex habitu sed ex acciden
te aliquo (puta odio inimici) obstinationem elegit: quoniam
transeunte accidente illo curabilis est. Habitus autem tanꝗ̈ con
naturalis factus/difficillime abijcitur.
Dostları ilə paylaş: |