T. C. DİYanet iŞleri başkanliği eğİTİm hiZMETleri genel müDÜRLÜĞÜ Program Geliştirme Daire Başkanlığı

Asli Günah- Kefaret (Atonement) Öğretisi

Hıristiyan inancına göre insanlığın babası olan Âdem, Tanrı ile yaptığı ahdi bozmuş ve itaatsizliğiyle insanlıkla Tanrı ile insanlığın arasını açmış diğer bir deyimle insanlığı Tanrıya yabancılaştırmıştır. İsa, ise kanıyla Âdem’in Tanrıya itaatsizliğinin bedelini ödemiş ve bu şekilde Tanrı ile insanlığın uzlaşmasını sağlamıştır. İsa’nın üçüncü günde ölümden dirilmesi bu evrensel kefaretin ve ölüme galip gelmenin delilidir. İsa’ya inananlar artık ondan yabancılaşmamakta bilakis onun çocukları olmaktadır. Geleneksel Hıristiyan kefaret doktrinine göre İsa-Mesih gönüllü olarak çarmıhta tüm insanların günahlarına kefaret olarak kanını akıtmış ve bu şekilde de insanoğlu ile Tanrı arasında Âdem’in günahı sonucu meydana gelen kopmayı düzelterek, Tanrı ile insanoğlu arasındaki ilişkiyi yeniden tesis etmiş ve bu şekilde de Tanrı ile günahkâr insan nesli arasındaki uzlaşmayı sağlamıştır.

4. 
   Mesihçilik
   

Hıristiyanların, Yahudilikten etkilenerek alınan bir kavram ve inanç da Mesihçiliktir. Yahudîler Davud soyundan gelerek bir maşiah-Mesih’in, (kutsal yağla yağlanarak takdis edilmiş kral) kendilerini Roma idaresinden kurtaracağına inanmaktaydılar. İsa’dan Romalıları kovması beklenirken O, tebliğinde bu tür bir siyasi eylemi göstermemiştir. Ancak, her şeye rağmen O’na inananlar, haça gerildikten sonra İsa’nın beklenen Mesih olduğunu yaymaya başlamışlardır. Bu anlayışa göre İsa Mesih, dünyanın sonunda yeniden yeryüzüne inerek tanrısal bir idareyi mutlaka kuracaktır.

5. 
   Kilise
   

Grekçe ‘‘eklesya” kelimesinden gelen kilise, cemaat, topluluk anlamlarına gelir. Literatürde de, İsa inananlarının meydana getirdiği topluluğu ifade için kullanılmaktadır. Dolayısıyla kilise, dinî bir mekân veya bir kurum değil de Hıristiyan cemaatini ifade etmektedir. Kilisenin ilk nüvesi İsa’nın havarîleridir.

Kilise kelimesi zaman içerisinde dinî kurumsal yapılanmayı ve ibadet mekânlarınıifade için de kullanılmıştır. Özellikle M.S. 313 deki Milano Fermanı ile başlayan ve Hıristiyanlığın devlet takibatından kurtulmasıyla ibadet mekânları oluşturulmuş ve buralara ‘‘kilise’’ adı verilmiştir.

6. 
   Sakramentler:
   

Hıristiyanlar “sakrament” adı altında bir dizi dinsel eylemle kendi kendilerini ifade etmeye çalışırlar. Roma Katolik Kilisesi ve Doğu Ortodoks Kilisesi müntesipleri – vaftiz, konfirmasyon, tövbe/günah itirafı, evharist/kutsal komünyon, evlilik, rahip takdisi, ölüm esnasında hastayı son sağlama- adı altında yedi ritüeli sakrament olarak kabul ederken, Protestan Kiliselerin müntesipleri genel olarak sadece vaftiz ve evharisti/kutsal konünyonusakrament olarak kabul etmektedir.

1. 
   Vaftiz
   

Suya dalma veya vücudun belirli kısımlarını yıkamak suretiyle yapılan vaftiz sakramenti, Hıristiyan imanını kabulün ilk aşaması olarak kabul edilmektedir. Bazı Protestan gruplar adayın ergenlik çağına geldikten sonra vaftiz edilmesini öngörmesine rağmen Hıristiyan Kiliselerinin çoğu adayı bebeklik döneminde vaftiz etmektedir.

2. 
   Konfirmasyon
   

Vaftizle Hıristiyan olan kişilere Kutsal Ruhun inayetinin verilmesi sakramentidir. Doğru Ortodoks Kiliseleri bu sakramenti, bebeklerin vaftizinden hemen sonra uygularken, Roma Katolikleri çocukların 7–14 yaşları arasında uygulamaktadır. Bu sakramentin alınması esnasında adaylar, vaftizleri esnasında din adına verdikleri sözleri yeniler; bu esnada ellerini onların üzerine doğru uzatan rahipler de onlara dua eder.

3.