T. C. DİYanet iŞleri başkanliği eğİTİm hiZMETleri genel müDÜRLÜĞÜ Program Geliştirme Daire Başkanlığı

İslamiyet:

M.S. VII. Yüzyılda Hicaz’da ortaya çıkmakla birlikte aslında Hz. Âdem’den beri süregelen dinin adıdır. Ondört yüzyıllık geçmişe sahip olan İslam Dininin Peygamberi Hz. Muhammed (A.S.)’dır. Bu süreçte İslam Dini, başta Ortadoğu olmak üzere, Afrika’da, Asya’da, Avrupa’nın bazı bölgelerinde ve dünyanın değişik bölgelerinde de yayılmıştır. Dünya üzerindeki Müslüman nüfusun bir milyar civarında olduğu tahmin edilmektedir.

5. 
   YAHUDİLİK
   

Yahudileri tanımlamak için pek çok terim kullanılmıştır. Bunlardan İbrani, İsrail ve Yahudi terimleri diğerlerine nazaran ön plana çıkmıştır. Bu terimlerin kullanımında çoğu zaman hata yapılır. İbrani terimi İsrail ve Yahudi terimi yerine, İsrail terimi İbrani ve Yahudi terimi yerine, Yahudi terimi de İbrani ve İsrail terimi yerine kullanılır. Hâlbuki bunların her biri Yahudi tarihinde belli bir döneme işaret eder.

Tevrat'a göre bütün insanlar tek bir atadan gelmiş ve Hz. Nuh’un oğulları zamanına kadar insanlar arasında ırk bakımından bir ayrım olmamıştır. Geleneksel Yahudi anlayışına göre Hz. Nuh'un Ham, Sam ve Yafes adında üç oğlu vardı. Bunların her biri, bir milletin atası olmuştu. Ham Hamilerin, Sam Samilerin, Yafes de Yafesilerin atasıydı. Bunlardan Sam ve onun soyu diğerleri arasında seçkin bir yere sahipti. Sam’ın soyundan gelen Eber, Hz. İbrahim’in büyük atasıydı. Bu nedenle, Hz. İbrahim’e “Eber’in soyundan” anlamında İbrani (İvri), onun konuştuğu dile de İbranice (İvrit) denmişti. İbranî ve İbranice terimlerinin buradan geldiği söylenmektedir.

İbrani terimi, Yahudiler tarafından ilk atalar olarak kabul edilen Hz. İbrahim, Hz. İshak ve onların çocuklarını tanımlar. Hz. İbrahim’in diğer oğlu Hz. İsmail bunun dışında tutulur.

Yahudiler tarafından ilk Yahudi atalarının sonuncusu kabul edilen Hz. Yakub, başından geçen bir olay sonrasında İsrail lakabını alır. Tevrat’ta anlatıldığına göre, kendisini “Tanrı adamı” olarak tanıtan bir adam Yakub’un karşısına çıkmış ve onunla sabaha kadar güreşmiş, fakat onu yenememiştir. Sabah olunca, adam Yakub’u kutsamış ve ona “Tanrı’yla uğraşan” anlamında "İsrail" (Yisrael) lakabını vermiş, soyuna da "İsrailoğulları" (BneyYisrael) demiştir. Bu olaydan sonra İbranîler, İsrail (ve bazen İsrailoğulları) olarak anılmaya başlamışlardır.

İbraniler, Hz. Yakup'tan Babil sürgününe (MÖ 587) kadar olan dönemde İsrail olarak anılmıştır. Bu halk, Babil sürgünü sonrasında, Hz. Musa’nın dinini kabul etmiş Samirîlerden kendini ayırmak için Yahudi adını almıştır.

Babil sürgünü sonrasında "Yahudi" isminin ön plana çıkmasıyla birlikte, İsrail ismi de kullanılmaya devam etmiştir. İsrail, genel tarihî anlamda, "Yahudi" ise özel ve yaşayan bir kavmi tanımlamak için kullanılmıştır. Tarih içinde bu iki isim, karakterle ilgili bir muhteva da kazanmış; "İsrail" olumlu karakteri, "Yahudi" ise olumsuz karakteri belirtir olmuştur. "Yahudi" isminin pejuratif, yani küçük düşürücü bir anlam kazanması dolayısıyla Yahudiler, Hıristiyan topraklarında zaman zaman bu isim yerine "İsraelî" (İsraelite) ismini kullanmayı tercih etmişlerdir. Yahudiler, azınlıkta bulundukları Müslüman ülkelerde de "Yahudi" yerine "Musevî" ismini kullanmayı tercih etmişlerdir. Çünkü Müslüman ülkelerde de "Yahudi", genelde aşağılayıcı ve kötü bir anlamda kullanılmıştır. Bu durum hâlen devam etmektedir. "Musevî" ise, daha olumlu ve yumuşak bir imaj çizmektedir.

Kur’an-ı Kerim’de İsrail, İsrailoğulları (Benî İsrâil) ve Yahudi (Yahûd, Hâdû) kelimeleri geçmektedir. İsrail kelimesiyle Hz. Yakub kast edilmektedir. Kur’an’da Hz. İsa’dan önceki Yahudilerin “İsrailoğulları”, ondan sonrakilerin ise “Yahudi” adıyla anılmakta oldukları dikkati çeker.