Xocalı soyqırımı şahidlərin dilindən:
Abdullayeva Sevil o gecəni belə xatırlayır:
Oğlum Eldəniz və Ceyhunla gedirdik. Eldəniz məndən arxada idi. Hava dumanlı idi. Göz gözü görmürdü. Əgər səslənsəydik, ermənilər səsimizi eşidərdi. Ceyhunu yaralamışdılar. Mən ona nəfəs verməyə çalışırdım, oğlum qanlar axıdırdı. Güllü ilə oğlu Şövkət onda bizim yanımızda idi. Hər ikisi yaralı idi. Güllü evdən götürdüyü pulları yandırdı ki, isti olsun. Lakin tüstü hər yeri sarıdı. Az keçmədiki er-mənilər başımızın üstünü almışdı. Onlar Güllü ilə oğlunu güllə-lədilər. Üstümdə olan bütün qızıl və pullarımı onlara verdim ki oğlu-ma toxunmasınlar. Onlar bizi əsir götürüb Xankəndinə apardılar. Əsirlik həyatı dözülməz idi.
Dostları ilə paylaş: |
