Thunder (nl original)

13. Rayda en Jack hebben een probleem

‘’Pappie! Mammie! Ik ben thuis!’’ Enthousiast rende ik op mijn ouders af. Mike grijnsde breed, zijn scherpe hoektanden blikkerden in het zonlicht. Gevolgd door mam die me liefdevol omhelsde. Kalm zweefde de bus boven de weg. Een aantal robotjes brachten mijn spullen naar binnen. (En dat was een heleboel, voornamelijk antistress middelen.) ‘’Mijn kleine meisje! Wat ben je groot geworden! En sterk ook!’’ Mike slingerde me de lucht in ving haar op. Ik krijste van plezier. ‘’Nog een keer!’’ Riep ik. Mike gooide me nog een keer in de lucht, alleen stootte ik dit keer mijn hoofd aan de dakgoot. Elias kirde van plezierbij het zien van mijn pijn. ‘’Niet grappig!’’ Riep ik. Elias rende op me af en kneep hard in mijn arm. Zijn venijnige nagels prikten in mijn arm. ‘’Auw!’’ Ik wilde hem net terug meppen toen mam naar buiten kwam hollen met ontsmetting middelen. ‘’Dora liefje, dat is toch niet nodig? Onze Rayda is een taaie!’’ Zei Mike trots. Dora borg de spullen weer op. ‘’Mam wanneer komt Merel thuis?’’ Vroeg ik. ‘’Morgen Rayda, in die tussen tijd kun je voorbereidingen treffen, Merel zal jouw bescherming hard nodig hebben.’’ Zei mam.

Zo gaat dat dus in huize Napster: mijn moeder is een gewoon Aangepast persoon en mijn vader is een metafectie, niks bijzonders. WEL DUS! Mijn zusje Merel is als de dood voor mijn broertje Elias omdat Elias nogal heftig reageert op angst, en als hij zo reageert word Merel bang en dan krijg je een moeilijk te door breken vicieuze cirkel die ik altijd op moet lossen. Daarom is het mijn taak om Merel te ‘’beschermen’’ tegen irritante Elias, Merel zit op een andere Academie omdat ze ook bang is voor mij, hoewel ze me wel vertrouwt als ik slaap. Nee toch ook niet. Mijn moeder heeft altijd wel medicijnen op zak maar ik heb ze niet nodig, bij mij is het toch al een keer misgegaan; bij mijn geboorte. Waarom Elias niet op school zit? Hij is te gevaarlijk om op een school te zetten maar niet gevaarlijk genoeg om uh... nou ja, om te dumpen. (Hoewel ik dat soms eigenlijk wel zou willen.)
Kalm zweefde de bus weg. Ik liep naar boven naar mijn slaapkamer. ‘’’Pfeew gelukkig is Elias hier niet geweest. Dan heeft het wachtwoord dus gewerkt.’’ Zei ik tegen mezelf. Ik pakte mijn spullen uit. Het waren voornamelijk wapens die ik had gejat, want je moet je wapens op school laten en daar heb ik dus effe schijt aan. Met alle voorzichtigheid pakte ik mijn geliefde zwaard uit; het lemmet zat onder de krassen, krassen van klauwen.

Mijn zwaard heeft al vele wraak pogingen van paps soortgenoten overleefd. Er is geen enkel lemmet dat zoveel aanvallen heeft overleefd zonder reparatie en je begrijpt wel dat ik daar heel trots op ben! Ik ging naar paps kamer. (Pap heeft ook een eigen kamer want mam wil niet slapen met zijn trofeeën en ik geef haar gelijk!) (Normaal slapen ze wel samen hoor.) Ik deed de kast open en negeerde de overweldigende geur van prooi. De planken van de kast stonden vol met (gelukkig schone) hoofden van zijn aartsvijanden. Twee daarvan stonden op sterk water omdat het mensen waren. Ik hield het liever bij foto’s of tekeningen. Ik pakte wat holopier en een potlogram en begon te tekenen.

Zoals je waarschijnlijk wel ziet ben ik niet erg goed in tekenen. Maar als je goed kijkt dan zie je dat ik een leuk jaar heb gehad en niet kan wachten om les te krijgen van Taejo! Ik ga dus lekker vakantie vieren thuis, nou ja wat je vakantie noemt! Merel bewaken is net zoveel werk als een lesuur. Maar oké de rest van de tijd kan ik lekker chillen.

‘’Etenstijd!’’ Riep mam beneden vanaf de trap. Bonk, kebonk, kebonk. Elias en ik holden de trap af. Mam zette een grote pan op tafel. ‘’Mam wat eten we?’’ Vroeg ik. En met ‘’we’’ bedoelde ik eigenlijk mam en mij. ‘’Aardappelpuree, vers uit de Andere winkel.’’ Antwoordde mam. Mam haalde twee blikken uit de koelkast en een blikopener. ‘’Hmmm dat zal vast en zeker smaken!’’ Zei Mike tegen mam. ‘’Zelf gekocht!’’ Zei mam trots. Elias kreeg het kleine blik en Mike het grote blik. Als mam kookt (koopt) word het smullen! Na het eten haalde mam heerlijke banaan ijscoupes uit de koelkast. ‘’Om Rayda’s thuiskomst te vieren!’’ Zei mam. Zelfs Elias protesteerde niet tegen het 0% carnivorische toetje. Daarna maakten we er nog een film avond van. En gingen we met grote zakken chips bij de 4D televisie kijken. ‘’Ik wil Rail wars zien!’’ Zei Elias. ‘’Nee joh das zo’n klassieker.’’ Zei ik. ‘’Geef mij maar Ridiculous!’’ Zei ik enthousiast. ‘’Elias is nog niet jong genoeg voor Ridiculous.’’ Zei mam streng. ‘’Of we kijken een thriller?’’ Vroeg Mike voorzichtig. ‘’Goed idee! Welke?’’ Vroeg ik. ‘’Uhm... The invasion! Met professor Zarra!’’ Riep Mike. Niemand had er iets tegen dus werd het The invasion. De 4D televisie leek erg veel op een simulator alleen hadden wij geen klaslokaal nodig of een cabine. ‘’Give it to him! We need it!’’ Zei de soldaat uit de film tegen Zarra. De adolescent zat vast gebonden in een stoel in een betonnen kamer. ‘’Sorry Norman, I can’t. It is not right to do it at this way.’’ Zarra schudde haar hoofd, haar lange roze staarten zwiepten heen en weer.

‘’Zarra bestaat toch echt?’’ Vroeg Elias, voor een moment lang leek Elias gewoon, echt gewoon. ‘’Ja, hoewel ze natuurlijk acteert, bestaat ze echt. Ook onder die naam.’’ Zei ik. ‘’Cool!’’ Zei Elias vrolijk. Ben ik dan de enige normale in huis? Mam is net een irritante vlieg die om je hoofd zoemt maar dan een vlieg met doktors spullen, Merel is een schijtluis, pap is: nou uh... eng en Elias is een snotjong. En ik? Ik heb maar twee vrienden; Jack en Flora verder is iedereen bang van me vanwege mijn woede aanvallen, gelukkig weet niemand waarom. Dacht ik. ‘’Hé Rayda! Nu word het gaaf!’’ Pap wees naar de adolescent die met een brul zijn boeien brak en gek werd.

‘’Zeg Flora, waarom mag jij op school blijven? Ik moet naar Donderkamp.’’ Vroeg Jack. ‘’Omdat ik ervoor heb gepleit.’’ Antwoordde Flora pesterig. Flora stak haar tong naar hem uit. Speels dreigde Jack met zijn plasma zwaard. ‘’Jij vraagt erom!’’ Riep Jack speels. ‘’O gatver! Hier ben ik juist zo slecht in!’’ Zei Flora wanhopig. ‘’Ik daag je uit voor een tenagakilat!’’ Riep Jack. Nee hé, dat heb ik weer! Dacht ik. Een tenagakilat is zoiets als een duel totdat één van de twee rivalen het opgeeft, het is oneervol om een tenagakilat te weigeren en hé, ik geef Jack echt niet de kans om dat rond te bazuinen! In een blauwe flits hield ik mijn wapen vast. ‘’Kom maar op!’’ Zei ik strijdlustig. Hij hief zijn armen met het zwaard in beide handen en sloeg met een dodelijke kracht toe. ‘’Hggg’’ Flora pareerde zijn slag met moeite. Flora grijnsde als een boer met kiespijn. Jack maakte een sierlijke draai en sloeg Flora tegen de vlakte. ‘’Hehe ben je dan zo zwak?’’ Vroeg Jack pesterig. Ik laat me echt niet door dat scharminkel inmaken! Ik deed net alsof ik pijn had. Als een adder sloeg ik toe: voor Jack met zijn ogen kon knipperen zoefde mijn lemmet rakelings langs zijn hals. Een dun straaltje groen bloed verscheen uit de snij wond. ‘’Raaa!’’ Opnieuw maakte Jack een slinger, ik wist hem met gemak te ontwijken en stootte toe. De punten prikten zachtjes in Jacks borst. Hij keek me onthutst aan. Dit had hij niet verwacht. Toen begon hij te grijnzen, ik snapte niet waarom.
Als een luchtballon leek ik leeg te lopen; mijn slagen eisten hun tol en zoveel energie had ik niet. ‘’Ken je vijand Flora.’’ Zei Jack wijs. ‘’Iedereen weet dat je een zeer lage hoeveelheid energie hebt, en blijkbaar merk je het nu ook.’’ Zei Jack plagerig. Ik keek hem boos aan terwijl ik naar adem snakte. Het koude ambroziet van Jacks zwaard drukte pijnlijk tegen mijn keel. Ik moet iets doen. Ik wist donders goed hoe goed ambroziet energie geleid of nog erger... misschien onthoofd hij me wel. Jack kon de paniek in mijn ogen lezen, om me nog banger te maken drukte hij door. Gorgelend hief ik mijn hand. Straaltjes groen bloed sijpelden naar beneden. Nu wist ik dus hoe het was om bedreigd te worden. Jack siste; en borg zijn wapen op.

Opgelucht haalde ik adem, piepend adem. Ik stond op en voelde aan mijn keel, mijn vingers kleefden van het bloed. De snee was diep maar niet dodelijk. ‘’Kantje boort.’’ Zei Jack. ‘’Sukkel! Idioot! Wat denk je wel!?’’ Tierde ik. Hij keek me verbaasd aan. ‘’Flora het was een tenagakilat, dat houd dus in dat het gevecht stopt zodra een van ons het opgeeft en jij gaf niet op. Het is dat ik je niet wilde doden omdat je mijn vriendin bent, anders had ik dat zeker gedaan.’’ Zei Jack verbaasd en deels verklarend. Jack had gelijk, dat was ook zo. ‘’Sorry Jack.’’ Zei ik. ‘’Geeft niets, ik geef je wel wat om het bloeden te stoppen.’’ Zei Jack vriendelijk. Gezamenlijk liepen we door de hal.

Helaas hadden we net de pech om Bianca tegen het lijf te lopen. Bianca Spits: de mentor in ontwijken en behendigheid van klasse A. Bianca’s ogen werden groot van de schrik. ‘’Jack is alles goed met je?’’ Vroeg Bianca bezorgt. Voorzichtig raakte Bianca de korst bij Jacks nek aan. Jacks gezicht vertrok van de pijn.

‘’O Moederstorm! Flora!’’ Riep Bianca verschrikt. Flora was er dan ook ernstiger aan toe dan Jack. Jacks wond had al een korstje maar Flora bloedde nog vrolijk door. Uit het niets leek Bianca eerste hulp spullen te hebben. ‘’H, het is niets hoor Bianca.’’ Zei Flora zelfverzekerd maar gewond. ‘’Jaja en ik ben de kerstman!’’ Zei Bianca fel. Voorzichtig depte Bianca met een vochtig doekje op Flora’s wond. Flora stootte een vreemde dierlijke kreet uit. Rode flitsen. Pijn, alles deed pijn. Bedolven. Monsters, overal monsters. Krassen, klauwen. Bloed vloeit. Taejo. ‘’Sta op Flora! Sta op!’’ Taejo’s stem vervormde naar een vrouwelijke stem. Bianca schudde Flora heftig. ‘’Zeg iets!’’ Riep Bianca.

‘’Wat gebeurde er?’’ Vroeg Jack.

Flora knipperde verward met haar ogen. ‘’Ik denk dat ik een flashback had.’’ Antwoordde Flora nog steeds verrast. ‘’Een flashback?’’ Vroeg Jack nieuwsgierig.

Toen vertelde Flora wat Taejo haar had verteld. Bianca luisterde gespannen, ze wilde iets aanmerken maar besloot het niet te doen. ‘’Wauw! En je weet zeker dat het veilig is, wat Taejo deed?’’ Vroeg Jack. Flora knikte. ‘’Dus het is waar, jij was het die ik merkte toen Taejo over Zephyr vertelde.’’ Zei Bianca verklarend. Ik knikte.

‘’Je, je was... Wow.’’ Zei Jack verbijsterd. ‘’Maar goed, ik moet jouw wond verzorgen.’’ Zei Bianca. Bianca’s zorg talent was gematigd maar voldoende om mij te helpen. Ik voelde me algauw beter. ‘’En doe voortaan voorzichtig met een tenagakilat!’’ Riep Bianca ons na. Er was alleen maar een striem op mijn nek over maar die zat er altijd al. Verder leek het net alsof Jack en ik niks hadden gedaan.

‘’Gaat het wel Flora? Je ziet er bleekjes uit.’’ Vroeg Jack behulpzaam.

‘’Alles is in orde bedankt.’’ Zei Flora zonder al te veel poespas. Jack vertrouwde de situatie niet helemaal, normaal leek Flora altijd zo gezond als een vis.

‘’Hier scheiden onze wegen Jack, ik zie je morgen weer.’’ Met een zwaai van haar arm nam Flora afscheid. Flora’s voetstappen galmden door de gang. Met een zachte plof schoof Flora’s slaapkamer deur open. Genietend sloot Flora haar ogen om van het korte pauze moment te genieten.