Tkip kuruluş Kongresi Belgeleri

Ben üzerinde durulan bir noktaya daha değinmek istiyorum. Program somuttur diyoruz. Programın somutluğu, bu siyasal coğrafyada kurulu düzene ve mevcut sınıf iktidarına karşı bir savaş ilanı olmasından kaynaklanıyor. Doğal olarak biz yeni dönemin yeni bir hareketiyiz. Modern revizyonizmin çöküşünün sonucunda dünya çapında kaçınılmaz olarak bir karmaşa döneminin yaşanacağını, ardından bir harmanlanma döneminin geleceğini, bu yeni dönemin kendine uygun yeni devrimci hareketleri yaratacağını daha çöküşün hemen ertesinde söyledik. Bu, bir yandan devrimci yapıların tasfiye süreci ve bunun nedenlerini araştırmaya dönük nesnel eğilim yüzünden böyledir; bir yandan da, dünyada proleter devrimler ve yeni halk isyanları diyebileceğimiz toplumsal hareketliliğin kendini yeniden ortaya koyacağına dair güvenin bir sonucudur. Bunlar, birbirini besleyecek bir tarzda, yeni dönemin yeni hareketlerini yaratacaktır.

Bizim bunlar arasında iddiamız olacak mıdır? Bu tümüyle bu ülkede oynayacağımız politik role bağlıdır. Bizim ortaya koyduğumuz program ancak işçi sınıfı ve kitleler arasında bir savaş gücü ortaya koyduğu ölçüde, uluslararası çapta da kendi rolünü oynayabilir. Bu, Türkiye’deki sınıf savaşımında yaratacağı etkiyi arkasına alarak, yeni dönemin devrimci partisinin ne olduğunun pratikte görülmesi üzerinden gerçekleşebilir ancak. Bolşevizm de başarısını böyle sağlayabildi. Marksist olmak iddiasındaki koca bir uluslararası sosyal-demokrat hareket vardı yüzyılın başında, fakat 1914’te büyük bir çöküş yaşandı. Bu koşullarda Ekim Devrimi’ne dayanmaksızın, uluslararası bir Bolşevizm akımı haline gelmek çok da kolay değildi.

Ben bu soruna (dar anlamıyla program yapısını ayrıca tar(205)tışacağız) programımızda tarihsel sorunlarla ilgili bir bölüm olup olmaması açısından bakmıyorum. Sorunun özü ve esası, programın esasta bir siyasi coğrafya üzerinden bir savaş ilanı olmasıdır. Doğal olarak programımızı bu temel üzerinde tanımlamamız gerekiyor.

Biz program tartışmaları yaparken, önümüzde İran Komünist Partisi isimli şimdiki akibeti belirsiz bir grubun programı da vardı. ‘80’lerin erken döneminde yazılmış bu metin, gerçekte bir arayışın ifadesi. Ve biz bu arayışın ideolojik yönden kendi dönemine göre bir ileriliği temsil ettiği değerlendirmesi yapmıştık. Kuşkusuz bu, daha çok 1980’lerin erken bir evresinde, İran’daki sosyo-ekonomik yapıyı doğru anlamak açısından böyle, bunun ötesinde bu doğru tespitlerden çıkardığı sonuç, bizim geleneksel akımların ‘87 sonrası çizgisinden farklı değil. Yine bu partinin İran’ın sosyal ve iktisadi gerçeklerine ilişkin tespitlerindeki ilerilik dikkatimizi çekebiliyor. Doğal olarak, bizim Türkiye’nin sosyo-ekonomik yapısına, onun emperyalizme bağımlılığına, vb. sorunlara ilişkin olarak programda söyleyeceklerimiz, fazlasıyla enternasyonalist bir karakter taşıyor. Bu, programın biçimiyle onun ruhu ve özü arasındaki bir farklılık bir bakıma. Ben sadece bunu eklemek istiyorum.

Sınıfın ve devrimin programı

Cihan: Yoldaşın son söyledikleri üzerinden bir şey eklemek istiyorum. Yoldaşlar zaman zaman tekrarladıkları için de bunu önemli görüyorum. Hareketimizin ve programımızın uluslararası rolü ve önemi üzerinde çok fazla durmak gerekmiyor. Bu rolü oynayıp oynayamayacağımız, gerçekten bu rolün tarihsel temsilcisi olup olamayacağımız sorusu, önümüzdeki tarihsel dönemin pratiği içerisinde yanıtını kendiliğinden bulacaktır. Dolayısıyla ben bu konudaki vurguları çok anlamlı bulmuyorum. Böyle bir inanç taşıyabilirler yoldaşlar, ama bunun(206)çok fazla öne çıkarılması gerekmiyor. Bu yalnızca hoş olmayan duyguları ve yanlış eğilimleri besler.

Bizim öne çıkaracağımız nokta, ortaya koyacağımız programı gerçekleştirme iradesi ve ciddiyeti olabilmelidir. Biz bunda başarı sağlayabildiğimiz ölçüde, Tuna yoldaşın da belirttiği gibi, bu, programımızın uluslararası değerine ve etkisine de maddi bir dayanak oluşturabilecektir. Pratikte denenmemiş ve kanıtlanmamış hiçbir düşüncenin özel bir etki yaratabileceğini zannetmiyorum. Bizimki bir inançtır, bu inancı taşıyalım. Bu inancın tokluğuyla hareket de edelim. Ama kanıtlanmış bir şeymiş gibi, bunu çok özel bir tarzda önplana çıkarmayalım. Bu düşünce bende yeni de değildir. 1. Genel Konferans’ın açılış konuşmasına bakılırsa, orada yine bir yoldaşın bu konudaki bazı aşırı vurgularına karşın söylenmiş şeyler vardır; platformumuzun tarihi bir anlam taşıyıp taşımadığı tümüyle geleceğin sorunudur, türünden eleştirel uyarılar vardır. Bu konularda çok özel iddialarla ortaya çıkmayalım. Bunları doğru da bulmuyorum.

Bizim asıl vurgumuz, özellikle 10 yıllık süreçte pratikte belirgin bir zayıflık taşıdığımız göz önüne alınırsa, ortaya koyacağımız programın gerçek bir siyasal sınıf pratiğinin dayanağı olabilmesi üzerine olmalıdır. Ve biz programımızın taşıdığı çok özel önemi, önümüzdeki siyasal görevlerle, tutarlı devrimci bir siyasal pratikle, kendi pratiğimizi bir devrimci sınıf pratiğine dönüştürme görev ve sorumluluğuyla bağlantılı olarak ortaya koymalıyız. Dikkatimizi buraya yöneltmeliyiz.

Bir parti kendi ülkesinde devrimi gerçekleştirmek, ileriye yönelik bir tarihsel gelişmenin dayanağı olabilmek sorununa önem verdiği ölçüde, bunun gereklerini yerine getirmeyi başarabildiği ölçüde, o parti uluslararası bir önem de taşıyacaktır. Enternasyonalizmin en temel unsurlarından biri budur zaten. Enternasyonalizm, dünya devrim sürecini güçlendirmek üzere kendi ülkesindeki devrimin başarısı için mümkün olanın azamisini yapabilmektir herşeyden önce. Elbette bu enternasyonaliz(207)min yalnızca bir yönüdür, fakat temel önemdedir. Kendi ülkenizde kendi burjuvazinizle savaşta başarı kazanabildiğiniz ölçüde, dünya devrimi davasına da en iyi biçimde katkıda bulunmuş oluyorsunuz. Ve bu katkı, kendisini enternasyonal bir etki olarak da kaçınılmaz bir biçimde gösterecektir.