1. İti yaddaş;
2. Gələcək haqqında düzgün ölçü götürmək;
3. Hər şeydən ibrət götürmək;
4. Sələflərin əməllərinə diqqət etmək;
O cümlədən onun təsir və nəticələrindən biri də, hadisələrin həqiqətinə varmaq, maddi aləmi kiçik sayıb, axirət aləmini böyük hesab etməkdir.
ÖZÜNÜ İSTƏYƏNİN HAQQ ÖLÇÜSÜ ONUN ÖZÜDÜR
Zəhmət çəkmədən xəzinə əldə etmək olmaz. Elmə çatmaqdan ötrü zəhmət çəkilməlidir. Yəqinin mərkəzi qəlbdir, qəlbdə elm nuru yaramasından ötrü, onun qapısını açıq qoymalısan. Qarşısında sədd çəkilmişdir qəlbin maneələri sındırılmalıdır. Məlum olduğu kimi, insanın elm, yəqin və şühud məqamına çatıb, Allahşunas olmasına və insani kamilliyyə çatmasına mane olan şey, özünü sevmək və mənəm-mənəmlik səddidir. Xudbin olub, öz nəfsini, mal, cah-cəlal və məqamının inkişafını istəyən adamın Allahı görüb, Onu sevməsi qeyri mümkündür. Belə şəxslər özünü haqq ölçüsü kimi qələmə verib, meylinə uyğun gələn şeyləri haqq, nəfsinin ziddinə olanları isə batil bilir.
Ən pis işləri yaxşı bilib onları yerinə yetirir. «O kəslər ki, onalrın dünyadakı zəhməti boşa getmişdir. Halbuki onlar yaxşı işlər gördüklərini zənn edirlər».1
Bu, məsum İmamların (ə) bizə tanıtdırdığı ən böyük hicabdır.
Əbu Həmzə Somali duasında Həzrət Səccad (ə) nalə edərək Allaha ərz edir: «Pərvərdigara, sən yaratdıqlarından gizlin deyilsən. Amma bəndələrin Səndən başqa şeylər haqqında etdikləri arzular, onlar üçün hicaba səbəb olub». Həzrət İmam Hüseyn (ə) Ərəfə duasında buyurur: «Pərvərdigara! Kor olsun o, gözlər ki, Səni görə bilmir. Alllah gizli deyil, aşkardır. Amma nə etmək olar? Nə qədər ki, mənəm-mənəmlik var, insanlar zülmət hicabında qalacaqdır».
Mərifət əhli buyurur:
Dostları ilə paylaş: |
