BÜTÜN ALƏM ALLAH TƏRƏFİNDƏN OLDUĞUNA GÖRƏ ONA AŞİQƏM
İnsan çalışıb Allaha mərifət tapmaqda elə bir məqəma çatmalıdır ki, onun qəlbində Allaha qarşı təsdiq hasil olsun. Təsəvvür edin ki, bir kəs elmul-yəqin mərtəbəsinə çatmışdır. Bu mərtəbənin nəticəsi həmin şəxs Allaha qarşı kamil əlaqə və məhəbbətin yaranmasıdır. Eynul-yəqin məqamına çatan şəxsin isə Pərvərdigara olan əlaqə və məhəbbəti daha da şiddətlənir - «İnsan ehsanın quludur» - Fərz edin ki, bir kəs sizə ehsan etmişdir. Məsələn: bir təbib sizin ağrıyan gözünüzü müalicə edib, sağaldır. Sizin o təbibə qarşı məhəbbətiniz nə qədər çoxalır? Bir halda ki, bizə təmənnasız olaraq sağlam gözlər bağışlayan Allahı yaddan çıxarırıq. Görün insan bütün varlıq aləmini yaradan Allahına necə məhəbbət bəsləməlidir? Hər nəyi sevsə, onu Allahdan ötrü sevməlidir.
Haraya nəzər etsən, Allahın yaratdığı varlıq aləmini və onun nəticəsini görərsən. Bütün bunlar Allaha qarşı olan məhəbbətin və Onun huzurunda olan ləzzətin şiddətlənməsinə səbəb olur. İnsan hicabları azaltmalı, Allahla olan rabitəsini daha da yaxınlaşdırmalıdır. Allahı hər yerdə hazır və nazir bilərək, bir küncə çəkilib, Ondan çoxlu elm istəməkdən ötrü münçat etməlidir. «Və qul rəbbi zidin elmən».
Dostları ilə paylaş: |
