Eğitimin kişisel deneyiminden dini anlayışı doğru şekillerinden bir yapıda keşifsel, özgür ve doğal olması gerektiğini savunur.
Din eğitimi, yapısının üzerindeki köşe taşına dönüştüremeyeceğimiz kapak taşıdır. Çocukların bana gelmesine izin verin fakat onları zorlamayın iteklemeyin de onların kendisi saf doğal sorunlarıyla gelmelerini izin verin, fakat onları zorla getirmeyin ya da onlara yabancı bir dünyayı sorularla öğretmeyin.
Çocukların bozulmamış masumiyetinin yetişkinlerin ruhsal gelişimleri için hem bir benzetme hem de bir model olabileceğini ileri sürer
