Türk Dili Tarihi Ahmet B. Ercilasun Akçağ Yayınları / 603 Araştırma İnceleme / 50

Savaş, askerlik ve devlet yönetimiyle ilgili kelimeler: er (er, erkek), eren (erler), sü (asker, ordu), süŋiş (savaş), süŋüş- (savaşmak), buyruk (ko­mutan, amir), baş (lider), başla-~başad- (liderlik, komutanlık etmek), uduz-(sevk etmek, liderlik etmek), ötün- (arz etmek), ötüg~ötünç (rica), yagı (düş­man), yagıçı (savaşçı), alp (yiğit, kahraman), alpagu (yiğit savaşçı), süle-(sefer etmek), sület- (sefere çıkarmak), yorı-~yont- (sevk etmek), akıt- (akın etmek), bas- (baskın yapmak), basit- (baskına uğramak), basın- (yenilmek), yul-~yulı- (yağmalamak), yadag (yaya, piyade), atlıg (atlı, süvari), ok, kılıç, kılıçla-, süŋüg (mızrak), sanç- (batırmak, mızraklamak), yarık (zırh), köbürge (davul), yaraklıg (silâhlı), kedimlig (giyimli, zırhlı), ordu (orda, karargâh), korıgan (sığınak, kale), arkuy (müstahkem mevki), kargu~karguy (gözetleme kulesi), tug (engel), korıgu (muhafız), yirçi (kılavuz), yelme (ön­cü, keşif kolu), yolagçı (öncü), körüg (casus, haberci), tıl (düşman hakkında bilgi alınan tutsak), yulıgçı (yağmacı), baz (esir, tâbi), baz kıl- (tâbi, bağımlı kılmak), içger- (tâbi kılmak), kör- (tâbi, bağımlı olmak), içik- (tutsak, ba­ğımlı olmak), kulad- (köle olmak), küŋed- (cariye olmak), il (ülke, devlet), il tut- (devlet kurmak ve korumak), il tutsık yir (devlet tutulacak yer, devlet merkezi), beŋgü il tut- (devleti ebediyen yaşatmak), törü (töre, kanun), törü it- (kanun yapmak), it- (düzenlemek, teşkilâtlandırmak), itin-~yaratun- (teş­kilâtlanmak), yir sub (yer su, vatan), turgak (vatan), uluş (şehir), yarlıka-(Tanrı buyurmak), ıduk (kutsal, Tanrı tarafından gönderilmiş), kut (talih, Tanrı 'nın verdiği güç, karizma), ülüg (kısmet), barım (mal, servet), arkış tirkiş (kervan), kalıŋ (baç, haraç), ilsire- (ülkesiz, devletsiz kalmak), ilsiret-(ülkesiz, devletsiz bırakmak), kagansıra- (kağansız kalmak), kagansırat-(kağansız bırakmak), urugsırat- (soyunu tüketmek, soy kırımı, jenosit), kon-(konmak, yerleşmek), kontur- (yerleştirmek, iskân etmek), taşık- (bağımlılık­tan kurtulmak), tagık- (dağa çıkmak, isyan etmek), kabış- (buluşmak, ittifak yapmak), tüzül- (barış anlaşması yapmak), yagısız (dost, düşmansız), tat (yabancı).

Unvanlar: kagan (imparator), katun (imparatoriçe), ilteriş (impara­torluk unvanı), ilbilge (imparatoriçelik unvanı), kan (han, kral), ilig (hüküm­dar), bilge (hükümdarlık unvanı, yüksek bir unvan), bögü (hükümdarlık un­vanı), ini il (veliaht), tigin (şehzade, prens), şad (şehzadelik unvanı), yabgu (şehzadelik unvanı), kunçuy (prenses), çor (boy başı - Sarı Türgişlerde), irkin (boy başı — Kara Türgişlerde), ulug irkin (Bayırkuların başı), köl irkin
196 Ahmet B. ERCİLASUN

(büyük irkin ?), beg (boy başı), işi (boy başının eşi, beg ailesinden hanım), tarkan (general), seŋün (Çin generali), apa tarkan (büyük komutan, maraşal?), baga tarkan (general), boyla baga tarkan (genel kurmay başka­nı?), çabış (başkomutan), şadapıt (şada bağlı beyler), buyruk (amir, komu­tan, vezir), bölün (vezir), ilteber (genel vali), tutuk (askerî vali), ayıgma (ka­ğan -devlet- sözcüsü), ınançu (başmüşavir?), yargan (başyargıç?), tamgaçı (mühürdar), yalabaç (elçi).