Teklik 1. şahıs ekinin v'li biçimleri ortadan kalkmıştır. 17. yüzyılda -
In'lı biçim de ortadan kalkar; sadece -Am ve Um'lu biçimler kullanılır:
aluram, olurum (daha sonra alırım). -Am arkaik bir biçim olarak 19. yüzyıla
dek ulaşır.
Çokluk birinci şahıs eki -vUz 16. yüzyılda da sürer; sonra yerini -k'ye
bırakır: alsak.
Çokluk ikinci şahıs eki -sIz, 18. asırda azalır; yerini -sIŋIz' a bırakır:
alırsıŋız.
Gelecek zaman eki -Isar 16. asırda da görülür; 17. asırdan itibaren
yerini -AcAk'a bırakır: alacak.
Şimdiki zaman eki -yor Osmanlı Türkçesi içinde ortaya çıkar: alayor.
Tahminen 19. asırda ortadaki ünlü daralır: alıyor.
Birinci şahıslardaki olumsuz geniş zaman eki -mAz 19. yüzyıla dek
devam eder.
İstek eki -A Osmanlı Türkçesi döneminde de kullanılır; 19. yüzyılda
iyice seyrekleşir.
durur'un bildirme eki olarak kullanılması 15. yüzyıldan itibaren sey-
rekleşmiş, 17. yüzyılda kaybolmuştur.
-mAdIn zarf-fiil eki 16. yüzyıldan itibaren yerini -mAdAn'a. bırak
mıştır. -IcAk ve -gAç zarf-fıil ekleri gittikçe seyrekleşerek 19. yüzyılda ar
kaik hâle gelir. Buna karşılık -mAğlA, -mAğln gibi bağlayıcı şekiller yay
gınlaşır.
-UbAn zarf-fıil eki de Osmanlı Türkçesi içinde gittikçe seyrekleşir.
-gll pekiştirme eki de aynı şekilde seyrekleşerek devam eder; 19.
yüzyılda arkaik bir şekil hâlini alır.
