Somut hayatın kendisini anlatmışlar, imgeci anlayıştan uzak durmuşlardır.
Üsluptan çok, içeriğe(konuya) önem vermişlerdir.
Klasisizm’e önem veren Şinasi dışında bu dönem şairleri Romantizm akımına bağlıdır.
Dilde sadeleşmeyi savunmuşlar, fakat bunu tam olarak başaramamışlardır.
Nazım biçimi olarak divan şiirinin nazım biçimlerini kullanmışlar, fakat içeriği değiştirmişlerdir. Bu durum daha çok “biçimde eski, içerikte yeni” ifadesiyle özetlenir. Eski-yeni bir arada olduğu için ikilik özelliği görülür.
