10.Ritim, ses, ahenk ve musikiye önem vermişlerdir. Bunda bağlı oldukları Parnasizm ve Sembolizm akımı etkili olmuştur.
11.Çok ağır bir dil kullanmışlardır. Şiirde ahengi yakalamak için yabancı sözlüklerden bilmedikleri sözcükleri bile kullanmışlardır.
12.Şiirlerde ah, of, oh gibi ünlemleri ve ki, ve gibi bağlaçları heyecan verdikleri için çokça kullanmışlardır. Bunlar Fransız şiirinden gelmedir.
13.Şiirde tabiat betimlemeleri, parnas görüntülere ve tablolaştırmalara büyük yer vermişlerdir.
SERVET-İ FÜNUN’UN BAĞLI OLDUĞU AKIMLAR
Roman ve öyküde realizm ve natüralizme bağlı olan sanatçılar şiirde Parnasizm ve Sembolizm’e bağlıdırlar. Şimdi bu iki akımı görelim:
PARNASİZM(19.Yüzyıl)
Romantizme karşı ortaya çıkmış bir edebi akımdır. Romantizmin aşırı duygusallığına karşı daha çok şiirde ortaya çıkmıştır. Parnasizm, realizmin şiirdeki uzantısıdır. Parnasizm şiirdeki realizm diye tarif edilebilir. Fransa’da 1860’ta “Çağdaş Parnas” adlı şiir dergisinin etrafında toplanan sanatçılarca kurulmuştur. Parnasizm, adını Yunanistan’da ilham perilerinin yaşadığına inanılan bir dağdan almıştır. Parnasyenler Klasisizm akımı çevreleriyle evlilik bağları kurdukları için tarihe ve mitolojiye düşkündürler.
Parnasizm dışı mücevherlerle süslü ama içi boş bir mücevher kutusuna benzetilmiştir. Şiirin dış özellikleri olan müziğe, sese, mısra güzelliğine, ritime, seslerin uyumuna, sözcüklerin sıralanışına özel bir önem verilmiş böylece kusursuz dış güzelliği olan şiirler yazılmak istenmiştir. Artistik biçim güzelliği bunların en değer verdiği şeydir.
Parnas şiirinde konudan çok şiirin güzelliği önemlidir. Onlara göre heykeltıraşın heykelle, müzisyenin resimle yapmak istediği plastik güzellik, şiirde de yapılmalıdır. Şiirde yarar(konu) değil, güzel biçimler kurmak önemlidir.
Şairler realist felsefeye bağlı oldukları için felsefi düşünceler, bilim konuları işlenebilir. Şair kendisini şiirde göstermez, nesnel davranır, bunun yerine tabiat manzaralarını ve dış dünyayı betimler.
Dostları ilə paylaş: |
