ERENLER MENZİLİNE Erenler menziline irdi gönül Dil ü cân sey ider her subh ileşâm Ne hâlet gördi demler sürdi gönül Dil ü cân seyr ider her subh ile şâm Bir ulu bahr gördüm anda akar Melekler çok kuşaduban dururlar Görenler hep anı hayrân kalurlar Dil ü cân seyr ider her subh ile şâm O ilin topragın jengâr dirler Hem altundan agaçlar var dirler Kamu hep lacivert daglar dirler Dil ü cân seyr ider her subh ile şâm Yeşil nûrdan melekler toptoludur Arada birisi gayet uludur Kalanu hep anun emrinde olur Dil ü cân seyr ider her subh ile şâm Yeşil kuşlar ağaçlarda dururlar Kimisi duruban kimi yürürler Gör anı Hızr’ın ednâ kulı dirler Dil ü cân seyr ider her subh ile şâm Pes andan bir yeşil deryâya vardum Kenarında feriştahları gördüm Deniz mevcinden anda Hû işitdüm Dil ü cân seyr ider her subh ile şâm
