Türk tekke şİİRİ Eskişehir 2013 Türk Dünyası Kültür Başkenti Ajansı Kapak Ebrusu
Yüklə 0,56 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- KAYGUSUZ ABDAL
- GEL HAKK’A OLMA ÂSİ
- ALLAH TANRI YARADAN
- NE DERVİŞ İSTERİZ
| AYIDAM GÖYNE GÖYNE
Ayıdam göyne göyne Halimi döne döne Düştüm aşkın oduna Canı gönül yana yana Ne olduk bilemeziz Bir yerde olımazız Aklımız deremeziz Ne diyelim sorana Nedir neyi sevelim Neden ne isteyelim Nerden nere varalım Olduk mest ü divane Akt u can yavı kıldık Sermest ü şeyda olduk Yüzbin can feda kıldık Bizi bizden alana Yarlık içre barıştık Kadimliğe karıştık Koptuk tenden kavuştuk Said’e can olana 63 KAYGUSUZ ABDAL (1397?-1444?) Asıl adı Alâeddin Gaybi’dir. Çağının bütün ilimlerini ve tasavvuf bilgisini çok iyi tahsil etmiştir. Hayatı menkıbelerle örülüdür. Hem hece hem aruzla şiirler söylemiştir. Bektaşiliğin en büyük şairlerindendir. Beş manzum, üç mensur eseri bulunmaktadır. Şiirlerini daha çok şathiye havası içinde söylemiştir. GEL HAKK’A OLMA ÂSİ Gel Hakk’a olma âsî Tâ gide gönlüm pası Dört kitabın manası Var edep öğren edep Edep gerektir ere Tâ yolu doğru vara Edepsiz olma yere Var edep öğren edep Gaflet içinden uyan Edepsiz olma ey cân Edeptir asl-ı imân Var edep öğren edep Kaygusuz Abdal uyan Aşkı bil aşka boyan Şöyle demiştir diyen Var edep öğren edep 64 ALLAH TANRI YARADAN Allah Tanrı Yaradan Gel içegör cur’adan Yâr ile yâr olagör Çıksın ağyar aradan Bekle gönül bostanın Su sığırı girmesin Key sakın uçurursun Kandili minareden Fil yükün karıncaya Yükletme çekebilmez La’l ü gevher kıymetin Umma seng-i hareden Hacca vardım der isen Kanda vardın hacca sen Kılavuzsuz kuş uçmaz Bunca dağ ü dereden Hacca varan kişinin Gönül yapmak işidir Gönül Hakk’ın beytidir Sakın sen emmareden Sen özünü bil nesin Hak sende sen kandesin Hakk’ı bilmek dilersen Geç ağ ile hareden Dünya ahret demegil Biliş ü yad demegil Uzak savaşa düşme Geç kuru sehhareden 65 Tıfıllayın dembedem Dambu dumbu söyleme Mansur’layın olursun Bilmezsen müdareden İnsan nur-ı kadimdir Hasta değil hekimdir Sen dahi insan isen Anla bu esrareden Âşık olan bu yolda Can ile baş oynadır Sen dahi âşık isen Bakma gel kenareden Sen insanı sorarsan Hak’tan ayrı değildir Sıfatı zat-ı mutlak Hırkası çar pareden Aklına akıl deme Sözüne delil deme Çünkü kurtaramazsın Nefsini emmareden Kaygusuz’un hüneri Helva vü biryan yemek Andan özge hüneri Umma bu biçareden 66 GÜLŞEHRİ 14. yüzyılın ilk yarısında yaşadı. Nevşehir’in Gülşehir ilçesindendir. Ahi Evran’a derviş olmuştur. Devrinin tanınmış şairlerindedir. Eserleri Eski Anadolu Türkçesi bakımından büyük değer taşımaktadır. BAHÂR OLDI Bahâr oldı vü bûstânlarda bülbül Kılur gül ‘aşkına feryâd u gulgul Bu ‘ömr ile çemende hîç inanma Ki bir haftadan artuk dirile gül Gülün ‘ömri azına gözüm ağla Yazun tîz geçdigine ağız aç gül Kime bir ‘afiyet geldi cihânda Kim ana irmedi yüz bin tezelzül Bu dünye ‘izzetine garre olan Delim tarta temennâ vü tezelzül Cihânun ârzûsı cânun almak Senün fikründe esbâb-ı tecemmül Çegâne ölüm anup eyde ten ten Karâbe ‘ömre gülüb kıla kâl kul Ola Gülşehrî gâfil kendüden kim Anun zikrinde kılmagıl tegâfül Bize kim gerekise cevr kılsın Bizüm teslîm geldi vü tecemmül 67 NE DERVİŞ İSTERİZ Ne derviş isteriz sahip ne sultan Ne dert işimize gelir ne derman Eğer akl ise kamu pes nedir nefs Ve ger cism ise külli pes nedir can Gülün döküldüğünü eşideli Çıkıptır gözümüzden bağ u bostan Bu ne oddur ki tütününden oldu Bizim ciğerlerimiz külli biryan Cihan sakalımıza güler ü biz Bir oğlancık gibi peyveste giryan İmaret kıldığın yavlak aceptir Bir evi kim oliser sonra viran Kişi yüz kâfire bir şarda uğrar Kim olmaz ara yerde bir müselman Müselmanlık iline varalım kim Bulunmaya bu kâfirlerde iman Taş altun olmağa mümkündür illâ Buların tevbesine yoktur imkân Bu menzilden sefer kıl kim görüne Sana ol ilde ibretler firavan Sen ihsan ile hayr et kim ölicek Sana kalmaya illâ hayr ü ihsan Eğer şad olur isen gussaya ne Ve ger gam yer isen ayşe ne noksan Gele bir gün ki bir karıncacığın Cevabın vermeye yüz bin Süleyman Bu hub dürleri kim Gülşehri döktü Meğer kim gönlü oldu bahr-i umman 68 ÂŞIK PAŞA (1272–1333) Asıl adı Ali’dir. Cengiz’in ordularından kaçarak Horasan’dan Anadolu’ya gelen, sonra da Kırşehir’e yerleşen ünlü mutasavvıf Baba İlyas’ın torunudur. Kırşehir’de doğdu. İyi bir tahsil gördü Arapça, Farsça, Ermenice ve İbranice öğrendi. Hece ve aruzla şiirler yazdı. Halka tasavvuf düşüncesini öğreten mesnevileriyle tanındı. En ünlü eseri “Garipname”dir. Fakr- name, Vasf-ı Hal, Hikâye ve Kimya Risalesi adlı dört mesnevisini daha vardır. Şiirlerinde Yunus Emre’nin açık etkileri görülür. Yüklə 0,56 Mb. Dostları ilə paylaş:
|