(Güler.) Pierluigi Collina.
METİN-
|
İyi ya işte. Collina’yı getirseydin, birader!
|
ORHAN-
|
Davet ettim ama gelmedi. Maç yeni başlamış. “Bitsin, düşünürüz.” dedi.
|
BAŞKAN-
|
Kesin be! Cıvıttınız iyice! (İçeriye seslenir.) Arif, bize çay ver!
|
ARİF-
|
(İçeriden) Peki, başkan. (Çay tepsisiyle girer, çay dağıtır.)
|
BAŞKAN-
|
Arif! Yine yüzünden düşen bin parça. Hayrola?
|
ARİF-
|
(Omuz silker.) Yok bir şey, başkan. (Dönüp yürür.)
|
BAŞKAN-
|
Var var... (Metin’le Orhan’a) Canını sıkan bir şey bunun. Ama ne?
|
METİN-
|
Söylemezse nerden bilelim, başkan.
|
ANNE-
|
(Önde, arkasında Ceren girerler.) Ey günner. Ben başğani arirem.
|
BAŞKAN-
|
Buyurun, benim.
|
ANNE-
|
Hele şükür. Sabbah beri arirem arirem, anca buldum.
|
BAŞKAN-
|
Neye arirsiz ki eze? Şey, pardon, ne için arıyordunuz ki teyze?
|
ANNE-
|
Ambu ğızim sipiker olmah istiyir. Boy desen boy, huy desen huy. Hepisi tamam. Annir misen?
|
BAŞKAN-
|
Annirem annirem. Ha, yani anlyorum. (Kendi masasına geçer. Önündeki sandalyeleri gösterir.) Buyurun.
|
ANNE-
|
(Oturur. Ceren’e) Otur boyali ğuzum, otur. Sit davn piliz.
|
BAŞKAN-
|
(Ceren’e) Adın ne senin?
|
CEREN-
|
(Oturur. Annesine) Ne diyor?
|
ANNE-
|
Vat iz yor neym diyir boyali ğuzum. Vat iz yor neym?
|
CEREN-
|
(Anneye) Okey mam. (Başkana) May neym iz Ceren.
|
BAŞKAN-
|
(Anneye) Hep böyle midir?
|
ANNE-
|
He emisi, sabahlari beledir, sular seller gibi İngiliz lisani ğonuşur. Ahşamlari de Almanca, İtalyanca. E, az mi urğaştıh? Kolleje getsin, ünüverstede yabançi dil ohusun dedıh. Bele ey olmadi mi?
|
BAŞKAN-
|
Ey oldi, ey oldi... Pardon, iyi oldu, iyi oldu da, ya Türkçe? Türkçeden ne haber?
|
ANNE-
|
Oni de ğonuşur emisi, onda ne var ki!
|
BAŞKAN-
|
Konuşsun bakalım.
|
ANNE-
|
(Ceren’e) Spik Törkiş.
|
CEREN-
|
Okey, mam. (Başkana, İngilizce aksanla) Ben çok seviyor spiker olmak. Eee, nasıl diyorlar, ben bayılıyor. Rüyamda görüyor. Televizyonda haber konuşuyor. “En doğru haber bizde” diyor.
|
BAŞKAN-
|
Ooo, iyi iyi, maşallah, ana dili gibi Türkçe konuşuyor. Değil mi çocuklar?
|
ORHAN-
|
Evet sayın başkanım... Çok iyi... Şahane, şahane...
|
METİN-
|
Yerel televizyonlar az gelir buna. Ulusal kanallardan birine gitmeli. (Kâğıtları öfkeyle toplar.) Yahu başkan, niye açılmıyor bu fal?
|
BAŞKAN-
|
Hay falın çıksın senin!
|
METİN-
|
Ama başkan, niye kızıyorsun ki? Çıkmıyor işte. Çık-mı-yor.
|
BAŞKAN-
|
Bir daha dene. Olmuyorsa Orhan’la tavla oyna. Tövbe tövbe.
|
METİN-
|
Sahi ya, biz niye tavla oynamıyoruz ki?
|
ORHAN-
|
Hay aklınla bin yaşa Başkanım. (Tavlayı açar.) Hadi bakalım, acemi.
|
BAŞKAN-
|
(Anneye.) Peki, teyze, benden ne istiyorsunuz?
|
ANNE-
|
Senin elin, ğolun, ayağın uzundur, emisi. Dernek başğanisin ya! Senin lâfıın iki etmezler. Ganal 99’a bir telefon et, ğızımi sipiker etsinner.
|
BAŞKAN-
|
Hııı, Kanal 99’a spiker... E, olur. Ama bunun için derneğe bir miktar bağış yapmanız lâzım.
|
ANNE-
|
Sen he de! Gerisi ğolay, emisi! Derhal çeki yaziram. Dolar mi istirsiiz, Avro mi?
|
BAŞKAN-
|
(Şaşkın) Siz hangisini uygun görürseniz.
|
ANNE-
|
(Çantadan çek defterini çıkarır.) Ahan buriya yazirem. Hamiline on bin dolar. (Koparıp uzatır.)
|
BAŞKAN-
|
(Çeki alır. Gözleri faltaşı gibi açılır. Orhan’la Metin’e gösterir.) Bu ne? Burda kaç tane sıfır var, çocuklar? Bakın hele!
|
BİRLİKTE-
|
4 tane.
|
BAŞKAN-
|
İyi iyi. Ben de 4 tane gördüm zaten. (Döner. Anneye) İngilizce, Türkçe iyi de, bakalım fizik, kimya, beden eğitimi nasıl? (Ceren’e) Şöyle bir yürü bakalım!
|
CEREN-
|
(Anneye) Ne diyor?
|
ANNE-
|
(Manken gibi yürür.) Embele yeri diyir boyali ğuzum. Embele yeri.
|
CEREN-
|
Okey mam (Manken gibi yürür.) Oluyor?
|
BAŞKAN-
|
Oluyor, oluyor... Güzel. (Cep telefonunu çıkarıp tuşlar. Kalkıp gezinerek konuşur.) Alo, Kaya Bey! Elimde senin kanal için çok iyi bir spiker var. Hemen gönderiyorum. Tam aradığın gibi. Aslında yeri ulusal kanallar ama ben senin televizyonu uygun gördüm... Tabiî canım. Ama böylesi çok zor bulunur, emin ol... Sorma! Fevkalâde... Üç dili ana dili gibi konuşuyor... İngilizce, İtalyanca, Almanca... Türkçe mi? Onu da... Elbette canım, ana dili gibi... Konuşuyor tabiî. Yalnız küçük bir fark var... Öz ana dili gibi değil de, üvey ana dili gibi konuşuyor... Haklısın. O kadar kusur Gülgûn Feyman’da bile olur. Sen şimdi buna akşam haberlerini okut, reytingin tavan yapsın. Anlaştık mı? Hadi öptüm, baaay!
|
ANNE-
|
Sağ olasın, emisi. Size ey günner. Hoşça kalın. (Ceren’in elini tutar.) Gidelim, boyali ğuzum. Lets go! (Yürür.)
|
CEREN-
|
Okey mam. (Başkana) Baaay! (Peşinden yürür. Çıkarlar.)
|
ŞAİR-
|
|
