TüRKİye diyanet vakfi 6 İSLÂm ansiklopediSİ (22) 6

İBNÜ'I-HADDÂD el-VADÎÂŞÎ

Ebû Abdillâh Muhammed b. Ahmed b. Osman b. İbrâhîm el-Kaysî el-Vâdîâşî (ö. 480/1087) Arap şairi ve edibi.

Güney Endülüs'te Gırnata'nın (Granada) doğusundaki Vâdîâş (Guadix) şehrinde doğdu. Annesi, Beni Temîrn'den Kurtu-ba'da (Cordoba) yerleşmiş bir aileye men­suptu. İbnü'l-Haddâd, öğrenim hayatına dayısı Kadı Ebû Ömer İbnü'l-Hazzâ'nın ya­nında başladı. Ailesinin ekonomik duru­mu iyi olmadığı ve başka hocalardan ders alma imkânı bulamadığı için eline geçen kitaplarla kendini yetiştirmeye çalıştı.⁵⁷⁸ Şiir, lü­gat, aruz, edebiyat, müzik, felsefe, astro­nomi ve tarih gibi bilim ve sanat dallarıy­la ilgilendi. Vâdîâş'ta meydana gelen ka­rışıklıklardan dolayı rahatsız olan ailesi, Benî Sumâdıh hükümdarlarından Ma'n b. Sumâdıh'ın (ö. 443/1051) son zamanla­rında Meriye'ye (Almeria) göç etti. İbnü'l-Haddâd, hayatının büyük bir kısmını Me-riye'de geçirdi. Burada Benî Sumâdıh hü­kümdarlarından Mu'tasım b. Ma'n et-Tücîbî'nin sarayına intisap etti. Sarayda Dîvân-ı İnşâ reisi olarak görev aldı. Saray şa­iri sıfatıyla Mu'tasım için methiyeler yazdı. Dîvân-i Kebîr nâzın veya vezir olarak görev yaptığını belirten kaynaklar da vardır.⁵⁷⁹

İbnü'l-Haddâd, bir şiirinde cimriliği se­bebiyle Mu'tasım'ı hicvedince ⁵⁸⁰ onun gaza­bından korkarak461'de (1068) önceMürsiye"ye (Murcia), ardından Sarakusta'ya (Saragossa) kaçtı. Kardeşinin bir adamı öl­dürmesi ve maktulün ailesiyle aralarında­ki kan davasından dolayı kardeşi yakala­nıp hapsedil inceye kadar önce Mürsiye'-ye, daha sonra Sarakusta'ya gittiği de ri­vayet edilir. Sarakusta'da Benî Hûd'dan Muktedir-Biltâh'ın yakın ilgisini gören şa­ir, hükümdar ve oğlu Yûsuf el-Mü'temen için yazdığı şiirler dolayısıyla büyük yar­dım ve ihsanlara mazhar oldu. Sarakus-ta'daki üç yıllık ikametten sonra 464'te (1071) Meriye'ye döndü ve tekrar Mu'ta­sım b. Ma'n et-Tücîbî'nİn hizmetine girdi. Ömrünün geri kalan yıllarını Meriye'de geçirdi ve burada vefat etti.

Resmî görevi yanında öğretim faaliye­tini de yürütmüş olan İbnü'l-Haddâd, Ab­dullah b. Avf ve Ebû Abdullah Muham­med b. Ahmed et-Tücîbî gibi öğrenciler yetiştirdi. Tücîbî, İbnü'l-Haddâd'ın "Hadî-katü'l-hakika" adlı kasidesini kendisinden okuduğunu belirtmektedir.⁵⁸¹ İbnü'l-Had­dâd, Tuleytulalı (Toledo) fakih Ebû Bekir İbnü'l-Hadîdî ve Mu'temİd-Alellah'ın ⁵⁸² müneccimi şair Ebû Bekir el-HavSânî ile arkadaştı. Ancak kendi döneminin şairlerinden İbnü'l-Lebbâne ve Sümeysir diye bilinen Ebü'l-Kâsım Halef b. Ferec el-İlbîrî ile iyi ilişkiler içinde olmadığı onlar hakkında yazdığı hicviyelerden anlaşıl­maktadır.⁵⁸³

İbnü'l-Haddâd'ın şiirlerinde İslâmî ilim­ler yanında İran, Sâsânîler, Kisrâ, Rum, Kostantin, BenîŞeybân, Seyf b. Zûyezen, Sinimmar gibi toplumlar ve tanınmış şah­siyetlerine dair tarihî malumatla geniş edebiyat kültürünün izleri görülür.⁵⁸⁴ Endülüs edebiyatına has bir tür olan müveşşahın yanı sıra medih. hamâse, fahr, hiciv, mersiye, hikmet, gazel ve tasvir konularında en güzel ürün­lerini veren İbnü'l-Haddâd methiye türü şiirlerini daha çok Mu'tasım b. Ma'n, bir kısmını da Benî Hûd hükümdarları için yazmıştır. Bu tür şiirlerine daha çok eski Arap şairlerinin medih üslûbu ile başlar; sevgilisinin yaptığı seyahatleri, bedevîle-rin bir bâdiyeden diğerine gitmelerini an­lattıktan sonra asıi medih konusuna ge­çer ⁵⁸⁵ veya gazelle başlayıp asıl konuya intikal eder.⁵⁸⁶ Medihlerinde Doğu Arap dünyasında kullanılan dikkat çekici ifadeler yer alır.

Meriye'nin önde gelen gazel şairlerin­den olan İbnü'l-Haddâd bir kısım şairler gibi erkekler üzerine gaze!⁵⁸⁷ yazmamıştır. Gazellerinin tamamı ka­dınlara yöneliktir.⁵⁸⁸ Gazel­leri daha çok, büyük bir tutkuyla sevdiği ve zerafetinden dolayı şiirlerinde Nüveyre adıyla andığı, asıl ismi Cemîîe olan bir ra­hibe ile ilgilidir. Şair gençliğinde çıktığı bir hac yolculuğu sırasında Nil'in doğu yaka­sında Asyût yakınındaki Rîfe Manastın'n-da yaşayan bu rahibeyi görünce ona âşık olmuş, haccı unutarak uzun bir süre ma­nastır civarında kalmış, onu görmek için hemen her gün kiliseye devam etmiştir. Duygularının karşılıksız kalması üzerine Meriye'ye dönen şairin daha sonra kale­me aldığı şiirlerinin çoğunun ilham kay­nağı Nüveyre olmuştur. Lübeynâ, Lûbnâ, Süleymâ ve Mehded gibi isimlerle de hep Nüveyre'yi kastetmiştir. Şiirlerinde Nü-veyre'ye olan sevgisinden dolayı Tsâ Mesîh, İncil, teslis, ruhbanlık, haç, kilise, pas­kalya gibi hıristiyan kültürüne ait isim ve kavramlara sıkça rastlanır.

İbnü'l-Haddâd'ın bilinen tek mersiyesi Mu'tasım b. Ma'n'in annesi için yazılmış­tır. Bu şiirde şair ölüm gerçeği karşısında insanın acizliğini hikmet ve öğütlerle dile getirmektedir.⁵⁸⁹ Mu'tasım b. Ma'n b. Sumâdıh ve şair Sümeysir'le ilgili iki hicviyesi bulunan İbnü'l-Haddâd'ın ⁵⁹⁰ bu türde başarılı olmadığı görülmektedir. Hamâse konusundaki şi­irlerinde de bazı zorlamalar görülür. Tas­vir konusunda büyük bir yeteneğe sahip olan şair özellikle ok, yay, mızrak, donan­ma gibi savaş araçları yanında dostluk, şarap ve ziyafet gibi konulan başarıyla tasvir etmiştir. Tasvirlerini teşbih, istia­re, mecâz-ı mürsel, cinas, iktibas, tıbâk, mukabele ve gulüv gibi edebî sanatlarla süsleyen şair bu konuda Endülüslü tas­vir şairi İbn Hafâce'den etkilenmiştir. Ka­sidelerinin bazı beyitleri hikemiyata dair­dir.

İbnü'l-Haddâd'ın büyük bir divanı oldu­ğu kaydediliyorsa da ⁵⁹¹ bu eser günümüze intikal et­memiştir. Şiirleri Menâl Müneyzil tara­fından İbnü"s-Sayrafî'nin el-Efdoliyyât'ı, İbn Fazlullah el-Ömerî'nin Mesolikü '1-ebşâr'ı, İbn BessânYın ez-Zahîre's, İmâ-düddin el-İsfahânî'nin Handetü'l-kaşr'ı başta olmak üzere çeşitli kaynaklardan derlenip tahkik edilerek Şicru Ebî Âbdillâh b. el-Haddâd eî-Endelüsî adıyla neşredilmiştir (Beyrut 1405/1985). Eser­de toplam 624 beyti ihtiva eden yetmiş bir kaside ve kıta yer alır. Abdülazîz es-Sâverî el-Mühendisin. Menâl Müneyzii'in derlemesinde bulunmayan İbnü'1-Had-dâd'ın bazı şiirlerini derleyerek yayımla­mıştır.⁵⁹² Daha sonra Yûsuf Ali Tavîl, şairin Menâl Müneyzil derlemesinde yer alan şiirlerini daha geniş bir incele­meyle ele alıp tahkik ederekDîvânü !b-ni'1-Haddâd adıyla yeniden yayımlamış­tır (Beyrut 1410/1990).

Kaynaklarda adı geçen şu eserler de İbnü'l-Haddâd'a nisbet edilmektedir: el-Müstenbatdî'ilmi'l-e'ârîzi'i-mühmele'in-de'l-Arab mimmâ taktazîhi'd-devâ'iri't-er-bac mine'd-deuâ'lri'1-lıa.ms elletî tenfekkü minhâ eş'ârü'l-Arab Kaydü'l-evâbid ve şaydü'ş-şevârid îî îrâdi'ş-şevâz ve'r-red cale'ş-şezzâz, el-İmti'âz H'î-Halîl.⁵⁹³

Bibliyografya :

İbnü'l-Haddâd el-Vâdîâşî. Şi"r(der. ve nşr. Me­nâl Müneyzil), Beyrut 1405/1985, neşredenin girişi, s. 5-29; a.mlf.. Dîvân (nşr. Yûsuf Ali Tavîl], Beyrut 1410/1990, neşredenin girişi, s. 7-98; Feth b. Hâkân el-Kaysî. Matmah.u'1-enfüs ue mesrahu't-te'ennüs fî mülehi eh.li'1-Endelüs (nşr. M. Ali Şevâbike), Beyrut 1403/1983, s. 336-341; İbn Bessâm eş-Şenterînî. ez-Zahîre, II, 691-729; İbnü'l-Ebbâr, et-Tekmile, Madrid 1886, s. 398-399; ibn İzârî, ei-Beyanu't-muğrib, III, 175; İbn Abdülmelik, ez-Zeyl ve't-Lekmile İi-Kitâbe-yi'l-Meüşül oe'ş-Ştlâ (nşr. Muhammed b. Şerîfe), Beyrut 1973, VI, 10; Nüveyrî. Nİhâyetû'l-ereb, II, 266; Zehebî, A'lâmü'n-nübela', XVIII, 601-602; İbn Fazlullah el-Ömerî, MesâÜkü't-ebşâr, Kahire 1924, 1. 384-386; Safedî, el-Vâfî, il, 86-87;Kütübî. Feuâtü'l-Vefeyât,m, 283; İbnü']-Ha-tîb, el-İhâta, II, 333-337; Makkarî, riefhu't-tîb, IV, 115; A. G. Palencia, Historia de la titeratura Arabigoespanota, Madrid 1945, s. 90;E.G.Gö-mez, Poemas Arabİgoandaluces, Madrid 1945, s. 35; A. R. Nykl. Hispano-Arabİc Poetry, Balti­more 1946, s. 194-195; Henri Peres. La poesie andalouse en arabe ctassiqu.e au X!e siede, Pa­ris 1953, s. 279-282; Seyyid Abdülazîz Salim, Tâ-rîlıu medîneti'l-Meriyyeü'l-İsiâmİyye, Beyrut 1969, s. 147; Muhammed Ahmed Ebü'l-Fazl, Tâ-nhu'l-medîneÜ'l-Meriyye fi't''aşri'l-İslâmî, İs­kenderiye 1981, s. 237;ÖmerFerruh, Târîlm't-edeb, IV, 665; Amelina Ramön Guerrero. "Poe-sia amorosa de İbn al-Haddad", Miscelânea de Estudios Arabes y Herrâİcos, XXVII-XXVIII-], Granadı 1978-79, s. 197-204; Abdülazîz es-Sâ-verî. "Fâ'itü şicri İbnİİ-Haddâd el-Endelüsî", Meceltetü dirâsât Endelüsiyye, sy. 5, Tunus 1411/1990-91, s. 58-70; H. Mones, "ibn al-Haddâd", EP- (İng.), III, 775-776; "İbn Haddâd", DMBİ, 111, 339-340.