Şeker Fabrikalarının özelleştirilmesi kırsal alanda istihdam ve kalkınma amacıyla çelişiyor
Programın diğer bir bölümünde "Kamunun şeker üretimi alanlarından tamamen çekilmesi"nin hedeflendiği belirtilmektedir.
Oysa bu pasajın hemen öncesinde yer alan bölümde, "Kırsal alanda tarım dışı istihdamı artırmak amacıyla tarıma dayalı sanayi ve kırsal kalkınma politikalarını uygulamaya koymak esastır"denilmektedir.
Bilindiği gibi şeker fabrikaları şeker pancarı gibi önemli bir ürünün ülke dahilinde işlenmesi, tarıma dayalı sanayiinin geliştirilmesi, tarımsal nüfusun sanayiye aktarılması ve bölgesel istihdam yaratılması açısından çok önemli bir işleve sahiptir.
Bu nedenle söz konusu fabrikalar salt karlılık amacına göre kurulmamıştır. Dolayısıyla bu fabrikaların kamunun ya da örgütlü üretici kuruluşlarının elinde bulunması önem taşımaktadır.
Aksi takdirde karlı ve düşük maliyetle üretim yapan fabrikalar özel işletmelere dönüştürülürken, karlılık oranı daha düşük, ancak toplumsal ve genel ekonomik işlevi önemli bir çok fabrika kapanacaktır. Bu fabrikaların özellikle kırsal sanayinin geliştirilmesi amaçlanan azgelişmiş bölgelerde yer alması ise aynı programda dile getirilen amaçlarla çelişmektedir.
Nitekim, verimlilik ve karlılık oranı yüksek Bor, Ereğli ve Ilgın Şeker Fabrikaları kurulu bulundukları yörelerdeki en büyük sanayi tesisleridir. Bu fabrikalarının özelleştirilmesi halinde 15 ile 18 arasında fabrikanın kapanması, pancar ve şeker üretiminin % 40 - 50, sektörel istihdamın % 50 - 60 daralması, yan sektörlerin olumsuz etkilenmesi sonucu yöresel ekonomik gelişmelerin ve bölgesel kalkınmanın sekteye uğraması, yöresel katma değerde büyük kayıplar yaşanması, en az 6 milyon kişinin bundan doğrudan etkilenmesi sonucu köyden kente göç olgusunun artması, büyük kentlerde güvenlik, kırsal kesimde ise terör sorunlarında artış yaşanması, mevcut şeker sanayii'nin çökmesi ve Türkiye'nin Pazar haline gelmesi söz konusu olacaktır.
