dil . 1.luğət. kəlam. - türk dili: türk luğəti. 1. danşıq. ləhcə. leksik. quyiş. - türk dilləri: türk ləhcələri, danşıqları.
dildəmək . dilşəmək. dilimləmək. - yarındaq (qayış) yekə göndən dildəşir. - diləş diləş dildəlmiş ürək.
dildən çıxsa uyuş söz, .
dildirmək . diləmək. 1.nərsənin qırağından kəsmək. 1. şırıq şırıq, yırıq yırıq, qayış qayış, dilik dilik, dil dil kəsmək.
dilə tutmaq . birini danışmağa çəkmək, sözə gətirtmək. - uşağı dilə tut gör nə istir. - o dilə tutulmaz. - dilə tut sözün al, oxa tut gözün.
diləkmək . dilikmək. dildəşmək. danışmaq. nərsənin sorağın, xəbərin almaq. nərsədən bilgi, mə'lumat alınmaq. - o diləksədə, sən diləkmə.
- oda iysiz dilikdi: oda yamanlığı, yavalığı ilə sözə vurundu, dilə deyək oldu, dilə düşdü, dilgiləndi, dilə qaldı. arsızlığa, pisliyə örnəkindi.
diləkmək . soramaq. sorağmaq. xəbər almaq. -
Dostları ilə paylaş: |
