Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

qudurma . kürgüş.

qudurmaq . qusurmaq. qosurmaq. qopqurmaq. azğırmaq. aşğırmaq. çəkin, həddin aşmaq.

quduz . quduruq. qudurmuş. azqın. qəzəbli. hiddətli. bağnaz. har. fanatik. mütəəssib.

quf . - kuf kuf, qıf qıf əğilmək, sallanmaq: yemişin çoxluğundan ağac dalları sallanmaq.

quqqu . quyqu. tək. yalqız.

ququ . quğu. qu (sona).
(kuknos_yunan).

ququluq . bəx dövlət. - qutquluq versə oğan (yiyə. tanrı) quluna, yuxar ağar işi gedər yoluna

ququrma . quğurma. göğərçinin ötməsi.

qul tanrıya yükünsün . bəndə allaha səcdə edsin.

qul yağı, it böri . düşman nökər, qurd ağızlı it olur.

qulağlara salınsın, iyku sözlər, incisun.

qulaq . 1. kovlaq. kovuq. oyuq. 1. qolaq. qolğaq. qollamağa, tutmağa yarar sap, çıxıntı. 1. bir yazıya yapışdırılan not kağazı. 1. bir para qılplı nərsələrin qılpının, sapının ucunda olan çıxıntılı bölüm.
- qulağı dəlik: olub bitəni çapıq savlanan, bilgilənən. savlı. sorağlı. sorğalı. xəbərli. bilgili. - qulağı kəsik: görmüş keçirmiş. usmuş. usmanlı. çox sınav keçirmiş kimsə. - qulağı kirişdə olmaq: qulağı səsdə olmaq: qulağın açmaq. qulağın asmaq. qulağ kəsilmək: qulağ tutmaq, yatırmaq, vermək: özənlə dinləmək. - qulağına çalınmaq: qulağına dəğmək.

qulaq . 1. sabanın toprağa girən bölümünün iki yanında olub, toprağı yanlara tökən parça. 1. burqu. aşıq. - çalqılarda var hər bir telin, bir aşığı, sənin tək gözəlin hər kətdə var min aşığı.
- piyano qulaqların buraqla dartıb boşaldarlar.