oylum . 1. bir yerin, toprağın bir parçası. 1. ağac tikilmə üçün oyulan oyuq, çuxur. 1. topluca. bir arada. küllən. külliyyətdə.
oylum . 1. girinti çıxıntı. oybuq. konqırə.
- oylum oylum: oyum oyum: 1. parça parça. tikə tikə. 1. yer yer. - yeməyi bir başdan yemək bilmir, eşələyib oyum oyum yeyir. 1. girintili çıxıntılı. 1. oyuq oyuq. çuxur çuxur. dəlik dəlik.
oylum . oyum. 1. cild. - bu kitab birinci kərə bir oylumda, ikincisi iki oylumda çap olmuşdur. 1. səs gücü. xod. - radyonun oyumun al. 1. top. - iki oyum parça. 1. yetənək. qabiliyyət. - öğrəşmədə artığ oyumlu birisi. 1.
- üç oyumlu: üç boyutlu. üç bö'dlü. üç əbadlı.
oyma . 1. gəlisi. gəlsi. ilham. ilham1. fikir xiyal.
oyma . 1. qaşıq çəngəl piçağı. kard. - oymalar çox itidilər, uşağdan göz ol dəğməsin. 1. acı, kəsgin, sərt yel. 1. saçma. kinayəli, acı, incidən, qırıcı söz. 1. oyac. oyuc. aşı qələmi. 1. oyuac. oyuc. daş, dəmir, üzərində uyu, naxış salmaq, üzərini yonub tarazlama, daraxlama qələmi. həkkaklıq qələmi. 1. taxca. duvar içindən oyularaq çıxarılan, qapağsız oyuq, dilab. 1. oyma. oymalıq. oya. uya. uymalıq. bir yeri, nərsəni süsləmə, yaraşdırma üçün işlənən bəzəklik nərsə, tikə. 1. dəliklərin üstündəki qarşılıqlı dəliklər. - keçmiş qalaların duvarları içində, geniş qarınlı oymalar yapılırdı.
