Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

sap . 1.fürcə. fürsət. macal. - o sözgəli (söyləli. söz arasında) sap verməz. - bir sap verdiki bülüm neyniyirəm. 1. sıra. novbət. - sənində sapın gələr, göz yumunda ölüm yəxələr.

sap . 1.zəmimə. 1. əksik nərsəni tamamlamaq üçün vurulan tikə.

sap . çap. 1. çanqıl. 1. yazma üçün gəc tiksə.

sap . çap. xırım xırda. töküntü. arıtlanan nərsədən arda qalan çər çöp, qabığ. - qoz sapı. - pambıq sapı.

sap . dəsdə. çatat. çaşat. çapat. çalat. sapat. saxat. bütət. bükət. bülət. (büktə > müştə).

sap . riştə.

sap . sapağ. saplağ. qılp. - üzüm saplağı. - alma sapağı.

sapa . sopa. sava. sova. 1. nərsənin içinə görə yanı, qırağı. kənar. - şəhərdən sava keçən yol: kəndin içindən keçməyən yol. - konudan sava: movzudan kənar. 1. boş, havayı atış, çalış. amaca dəğməyən, isabət edməyən atış. - sova düşmək: boşa gedma. 1. (sapan. savan. sopan. sovan). gidərən. qaytaran. qoğan. silən. aparan. arıdan. arçaqıl. arçıqul. arçaqır. arçıqır. təmizləyən. sayladan. pakadan. pakladan. - sapagil: bir yerin, nərsənin gilin, palçığın arıdan. - sapaçor: pis gözə, göz dəğmiyə qarşı, üzərlik, göz mıncığı kimi nərsələr. - sapaçqı: gözlük silən. - sapasu: su qoğan. - sapakir: kir qaytaran. sayladan. pakladan. - sapapul: çox para istəyən. bahalı. - sapaduz: duz gidərən.