Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

sarmaq . sərmək. axmaq. - sərən çaylar, axan qanlar.

sarmaq . yükləmək. - onu da mənə sardılar.

sarmaqır . sərməgəy. nərsənin üzərinə sarılan, sərilən, tikilən, yapılan hər çeşit qırma qıyma saçağ.

sarmal . hörən. yükən. sarıl. - şaxda basar tüm varlığı sarmalar. - birdə görəydim sizi, qollar boyun sarmalı.

sarmalamaq . savmalamaq. soymalamaq. geyim, nərsə üzərin savma, aralıqlı işləmək, bəzəmək.

sarman . (> sərmən). 1. (> saman). hörgü. təşgilat. 1. topara. qərqərə. bobin. 1. toxuma dəzgahında parçanın sarılan çubuğu.

sarman . sarıman (sərmən: bir yerə toplayan). 1. > sazman. sazıman. təşgilat.

sarmaşıq çormaşıq:

sarmaşıq . çoruğ. nərsənin çevrəsinə sarılaraq, dolaşaraq, onun olduğu, sürdüyü gedişini, pırosəni əngəlləyən kəsəl.

sarmaşıq . sarığan.

sarmaşıq . sarışıq. dolaşıq. buruşuq. (mübhəm. ibhamlı). sarqıq. - sarışıq söz: anlamağı güc söz.

sarməniz . sarbəniz. sarı üzlü, dərili.

sarnıc . sandıq. təxdədən yasanmış qapaqlı qutu.

sarnıc . sarnaç. sarnaq. sarnıq. sarqaq. 1. çevrələnmiş, qorunmuş yer. 1. məxzən. 1. kökən. mənbeh. mənbə'. 1. su ambarı. sərdaba. 1. kisib. kizib. gənc. gömü. dəfinə. xəznə. 1. gölbə. hovz. hovuz. 1. gürbə. gürəb. kürbə. kürəb. gurba. gurab. gürəmbə. guramba. qorba. qorab. qoşral. qoşqal. qucral. qucqal. ambar.