Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

tinq . dinğ. tinğ. (çinğ. sinğ). 1. dik. dikə. düz. 1. rast. qaim. - dinğ dur: düz qal. 1. doğru. həqiqət. - dinğçi. tinğçi. çinğçi. çinğçi. sinğçi. siniçi. həqiqət cuv.

tınq . tınğ. dınğ. (çınğ. çinğ. çin. sınğ. sın. sinğ. sin. çıl. çil). başına artırıldığı sözə teyxalıq, doluluq anlamı artırır. - sun sulağ: sim sulağ: cim cilağ. - çünğ dolu göl: tambalab (ləm bə ləb) dolu olan, dom dolu göl. - çin dolu kişi: çox bilgili adam.
- çonğ söz: əsil söz. - çonğ çin: həqiqəti özü. əsli həqiqət. - çinğ çini: çin çini: dop doğrusu. lap həqiqəti. - simsıyığ: sıyğa. teyxa. sirf. sərə.

tınqa .
dınqa. dəngə. insaf.

tinqə . dingə. lap düzü, münsifanəsi.

tinqin .dingin. basnığ. sakin.

tinqtəmək . tinğdəmək. sinğdəmək. kəminmək. kəmin tutmaq. enğidəmək. əğilib gilənmək.

tınsıqmaq . xəfələnmək.

tiq . dik (fars). (< dırağları dik olan qab). dizi biçimli böyük qab. qazan.

tıq . tığ. 1. nuqtə. 1. qığ. qığı. qıcı. qıdı. kiçik, girdə biçimli, qatı, bərk, keçi, qoyun pisgili, pisliyi. 1. qığ. quru, sıxılmış kübrə, gücrə, götrə. 1. uşağ dilində xıx, pis. -

tıq . tığ. 1. toxuma, hörmə işlərdə işlənən ucu əğri, çəngəlli şiş, biz. geçi. ilmək. kiltə. kitlə. çitlə. 1. qazma tığı. başmaqçı bizi. ucu iti, ucunun arxası dişli olub, qalın, qaba, gön kimi nərsələri tikməkdə işlənən biz çeşiti.